Wednesday, December 23, 2009
Friday, December 18, 2009
Από την καρδιά της κερκίδας 72
Χαράς ευαγγέλια για τους φίλους του ΟΦΗ αφού η νίκη με τον Θρασύβουλο ήρθε με ανατροπή του σκορ.Έτσι, η αρχική απογοήτευση,η πίκρα και η λύπη μεταλλάχθηκε σε αγαλίαση,ευφορία και χαρά.
Αυτή η ενναλαγή συναισθημάτων ,όταν η ομάδα σου καταφέρνει να κερδίσει ένα ματς στο οποίο ήταν πίσω στο σκορ ,είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που κάνει το ποδόσφαιρο βασιλιά των σπορ.Ιδιαίτερα για τους φίλους του ΟΦΗ που έχουν πολλά χρόνια να γευτούν αυτήν εναλλαγή συναισθημάτων,αφού η ομάδα τους είχε αρκετά χρόνια να κερδίσει κάποιο ματς στο οποίο ήταν πίσω στο σκορ σε εντός έδρας αγώνα.Φέτος,έφτασε πολύ κοντά σε ανατροπή, τόσο στον αγώνα με τον Παναιτωλικό,όσο κι σε αυτόν με τον Ολυμπιακό Βόλου όμως τελικά είχε κολλήσει στην ισοπαλία.
Αξίζει λίγο να σταθούμε στον προπονητή του ΟΦΗ Νίκο Γκουλή που στο προχτεσινό ματς ρίσκαρε κι δικαιώθηκε.Εύστοχα χαρακτηρίζεται από τους οπαδούς του ΟΦΗ «μάγκας με τα όλα του». Σαν παίχτης ήταν πάντα ψυχωμένος και δυναμικός,τσαμπουκάς και με τρομερά ξεσπάσματα,ήταν αμυντικός που μασούσε σίδερα!
Σαν προπονητής έχει αφήσει έργο σε κάθε ομάδα που εργάστικε,χάριν στην μεθοδικότητα και την σκληρή δουλειά.Δεν έκρυψε ποτέ ότι η μεγάλη επιθυμία του ήταν να δουλέψει στον ΟΦΗ και για αρκετά χρόνια περίμενε καρτερικά μια πρόταση από την ομάδα της καρδιάς του.
Όταν η πρόταση ήρθε το προηγούμενο καλοκαίρι από τον «Εφιάλτη» του ΟΦΗ , Φ.Βατσινά,βρέθηκε πολύ κοντά στον ασπρόμαυρο πάγκο.Όμως ,αφουγκραζόμενος την λαική οργή κατά του φερόμενου ιδιοκτήτη ,αντιλαμβάνοντας ότι θα αποτελούσε σανίδα σωτηρίας για ένα καθεστώς που επί χρόνια συρρίκνωνε τον Όμιλο και πλέον κατέρρεε ,αρνήθηκε να πραγματοποιήσει το όνειρο του,βάζοντας το εγώ του σε δεύτερη μοίρα.
Τελικά η μοίρα το έφερε έτσι ώστε να αναλάβει τον ΟΦΗ μερικούς μήνες αργότερα,υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες.Η ομάδα χρειάζοταν ένα σοκ σε αγωνιστικό επίπεδο.Είχε προηγηθεί το ανάλογο καλοκαιρινό στο ιδιοκτησιακό,που έφερε μια πολύ δυνατή συσπείρωση του κόσμου.
Ανέλαβε μια ομάδα που δεν «έχτισε» ο ίδιος, και κατάφερε πολύ σύντομα να μεταφέρει το πάθος του στους ποδοσφαιριστές.Έχει δείξει ανάλογα με τον αγώνα προσαρμοστικότητα χαμαιλέοντα,ενώ το γεγονός ότι αποχωρεί πάντα με σκυμμένο κεφάλι δεν δείχνει τίποτα περρισότερο από την σεμνότητα του απέναντι στον ΟΦΗ και στον κόσμο του.
Ξέρει καλά τα δύσβατα μονοπάτια της Β εθνικής,ξέρει ότι η Ιθάκη θα είναι για τον ΟΦΗ η άνοδος στην σούπερλιγκα και εξαιτίας της δουλειάς του, ακόμη και κάποιοι απαισιόδοξοι έχουν αλλάξει ρότα και πλέον όλοι μαζί,ποδοσφαιρικό τημ,κόσμος και διοίκηση βλέπουν ότι ο στόχος θα εχει επιτευχθεί με την ολοκλήρωση του ταξιδιού…
Ταυρομάχος
Αυτή η ενναλαγή συναισθημάτων ,όταν η ομάδα σου καταφέρνει να κερδίσει ένα ματς στο οποίο ήταν πίσω στο σκορ ,είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που κάνει το ποδόσφαιρο βασιλιά των σπορ.Ιδιαίτερα για τους φίλους του ΟΦΗ που έχουν πολλά χρόνια να γευτούν αυτήν εναλλαγή συναισθημάτων,αφού η ομάδα τους είχε αρκετά χρόνια να κερδίσει κάποιο ματς στο οποίο ήταν πίσω στο σκορ σε εντός έδρας αγώνα.Φέτος,έφτασε πολύ κοντά σε ανατροπή, τόσο στον αγώνα με τον Παναιτωλικό,όσο κι σε αυτόν με τον Ολυμπιακό Βόλου όμως τελικά είχε κολλήσει στην ισοπαλία.
Αξίζει λίγο να σταθούμε στον προπονητή του ΟΦΗ Νίκο Γκουλή που στο προχτεσινό ματς ρίσκαρε κι δικαιώθηκε.Εύστοχα χαρακτηρίζεται από τους οπαδούς του ΟΦΗ «μάγκας με τα όλα του». Σαν παίχτης ήταν πάντα ψυχωμένος και δυναμικός,τσαμπουκάς και με τρομερά ξεσπάσματα,ήταν αμυντικός που μασούσε σίδερα!
Σαν προπονητής έχει αφήσει έργο σε κάθε ομάδα που εργάστικε,χάριν στην μεθοδικότητα και την σκληρή δουλειά.Δεν έκρυψε ποτέ ότι η μεγάλη επιθυμία του ήταν να δουλέψει στον ΟΦΗ και για αρκετά χρόνια περίμενε καρτερικά μια πρόταση από την ομάδα της καρδιάς του.
Όταν η πρόταση ήρθε το προηγούμενο καλοκαίρι από τον «Εφιάλτη» του ΟΦΗ , Φ.Βατσινά,βρέθηκε πολύ κοντά στον ασπρόμαυρο πάγκο.Όμως ,αφουγκραζόμενος την λαική οργή κατά του φερόμενου ιδιοκτήτη ,αντιλαμβάνοντας ότι θα αποτελούσε σανίδα σωτηρίας για ένα καθεστώς που επί χρόνια συρρίκνωνε τον Όμιλο και πλέον κατέρρεε ,αρνήθηκε να πραγματοποιήσει το όνειρο του,βάζοντας το εγώ του σε δεύτερη μοίρα.
Τελικά η μοίρα το έφερε έτσι ώστε να αναλάβει τον ΟΦΗ μερικούς μήνες αργότερα,υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες.Η ομάδα χρειάζοταν ένα σοκ σε αγωνιστικό επίπεδο.Είχε προηγηθεί το ανάλογο καλοκαιρινό στο ιδιοκτησιακό,που έφερε μια πολύ δυνατή συσπείρωση του κόσμου.
Ανέλαβε μια ομάδα που δεν «έχτισε» ο ίδιος, και κατάφερε πολύ σύντομα να μεταφέρει το πάθος του στους ποδοσφαιριστές.Έχει δείξει ανάλογα με τον αγώνα προσαρμοστικότητα χαμαιλέοντα,ενώ το γεγονός ότι αποχωρεί πάντα με σκυμμένο κεφάλι δεν δείχνει τίποτα περρισότερο από την σεμνότητα του απέναντι στον ΟΦΗ και στον κόσμο του.
Ξέρει καλά τα δύσβατα μονοπάτια της Β εθνικής,ξέρει ότι η Ιθάκη θα είναι για τον ΟΦΗ η άνοδος στην σούπερλιγκα και εξαιτίας της δουλειάς του, ακόμη και κάποιοι απαισιόδοξοι έχουν αλλάξει ρότα και πλέον όλοι μαζί,ποδοσφαιρικό τημ,κόσμος και διοίκηση βλέπουν ότι ο στόχος θα εχει επιτευχθεί με την ολοκλήρωση του ταξιδιού…
Ταυρομάχος
Tuesday, December 15, 2009
Monday, December 14, 2009
Friday, December 11, 2009
Από την καρδιά της κερκίδας (71)
Από την καρδιά της κερκίδας (71)
Ένας χρόνος «κερκίδα»
Ήταν πριν από ένα χρόνο όταν η στήλη έκανε τα πρώτα βήματα σε μια ταραχώδη εποχή για τον ΟΦΗ, με τον σύλλογο να βρίσκεται σε «εμπόλεμη ζώνη». Οι αντιδράσεις του κόσμου συνεχίζοταν με στόχο τον πρόεδρο της ομάδας Φ. Βατσινά και του καθεστώτος που εκπροσωπούσε .Είχε προήγηθει ένα καλοκαίρι που συνέβησαν τόσα πολλά, κι όλα έδειχναν ότι η ομάδα οδηγείται ύστερα από 33 χρόνια στην παρακάτω κατηγορία. Αποκορύφωμα, άλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία του προηγούμενου καθεστώτος, η εξαφάνιση του Εντόι μια ώρα πριν το κρίσιμο βαθμολογικά
ματς με τον Παναθηναικό.
Στην Γ.Σ. ο Βατσινάς αναγκάζοταν από τις αντιδράσεις του κόσμου σε άτακτη φυγή, αρνούμενος να συμφωνήσει σε κάποια από τις προτάσεις που είχε για την πώληση της ΠΑΕ ΟΦΗ. Ο κόσμος διαδήλωνε τακτικά την απαίτηση του για καθαρές λύσεις και όσο δεν άλλαζε κάτι στο ιδιοκτησιακό καθεστώς ο υποβιβασμός έμοιαζε προγεδιαγραμμένος.
Έγιναν τόσα πολλά τον χρόνο που πέρασε , λίγο πριν συμπληρώσουμε την πρώτη δεκαετία του 21 ου αιώνα. Ο υποβίβασμος έφερε τις κοσμογονικές αλλαγές που απαιτούσε ο κόσμος, όμως πριν από αυτό είχαμε το τρομακτικό δυστύχημα όπου έχασε τη ζωή του ένας από τους ηγέτες του συνδεσμιακού κινήματος του ΟΦΗ, ο Θοδωρής Παπαδόπουλος.
Ένα παλικάρι που αγωνίστικε στην δυσκολότερη καμπή της ιστορίας του συλλόγου ώστε να γιγαντώσει και να μεταδώσει την ιδέα του Όμιλου.
Οι φίλοι του ορκίστικαν ότι ο αγώνας του για μια ομάδα καθαρή, αξιοπρεπή και περήφανη, μια ομάδα πραγματικό εκπρόσωπο της Κρήτης στα ποδοσφαιρικά δρώμενα κι όχι παραμάγαζο οικονομικών συμφερόντων, θα έχει συνέχεια.
Το καλοκαίρι βρήκε τον κόσμο του ΟΦΗ να συνεχίζει τους αγώνες για καθαρές λύσεις κι έπρεπε να φτάσουμε στις 23 Ιούλη όπου επιτέλους μετά από πολλά χρόνια ο Όμιλος ξαναγίνοταν αυτό που δήλωναν τα αρχικά του.Κομμάτι της κοινωνίας του Ηρακλείου και της Κρήτης.
Το έργο που ανέλαβε η νέα διοίκηση υπό τον δήμαρχο Ηρακλείου ήταν περρισότερο από δύσκολο.Ο ΟΦΗ βρίσκοταν ύστερα από 3 δεκαετίες σε μια κατηγορία εντελώς άγνωστη,με περίπου 20 καινούργιους παίκτες ,έχοντας να αντιμετωπίσει αντιπάλους που φαντάζουν πολύ μικροί απέναντι στον ΟΦΗ ,όμως παρασκηνιακά έχουν αναπτύξει τα πλοκάμια τους.
Ο ΟΦΗ όμως χάρη στην συσπείρωση του κόσμου που επιτεύχθηκε ύστερα από την ιδιοκτησιακή αλλαγή έχει το αντικειμενικό πλεονέκτημα.
Μάλιστα,η οργάνωση του κόσμου ,η αγάπη για τον ΟΦΗ,η βούληση για να βοηθήσει την ομάδα να σταθεί ξανά στα πόδια της έφερε την ίδρυση του συλλόγου μετόχων.
Ενός συλλόγου που όταν ξεκινούσαν οι διεργασίες για τη σύσταση του πριν από τρία χρόνια είχε σκοπό να «χτυπήσει» το προηγούμενο ιδιοκτησιακό καθεστώς με τον πλέον επίσημο τρόπο.Μέσα από τις Γ.Σ. όπου οι μέτοχοι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τα συμφέροντα τους, δηλαδή το συμφέρον του ΟΦΗ, όντας μέτοχοι της ΠΑΕ.
Η αλλαγή στο ιδιοκτησιακό άλλαξε τους στόχους του συλλόγου . Πλέον,ο αγώνας συνεχίζεται σε ένα άλλο επίπεδο,αυτό της συνεχούς βελτίωσης του Όμιλου ώστε να ξαναγίνει μια από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδος.
Απαραίτητη προυπόθεση η μέγιστη συμμετοχή του κόσμου, όλων εκείνων που κατέθεσαν τον οβολό τους ώστε να αποκτήσουν μετοχές της παε ΟΦΗ,να γίνουν κύτταρα του συλλόγου.
Μέσα από το σύλλογο, μέσα από τη συμμετοχή ο κόσμος του ΟΦΗ αποκτά ξανά την για χρόνια στερημένη του δύναμη. Μέσα από τη συμμετοχικότητα, ο ΟΦΗ ξαναγίνεται κομμάτι της κοινωνίας, που στην εποχή μας αξιώνει συμμετοχή σε κάθε επίπεδο…
Ταυρομάχος
Sunday, December 6, 2009
19 χρονια απο το θανατο του Παυλου Σιδηροπουλου
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος o σημαντικότερος εκπρόσωπος της Ελληνικής ροκ, ήταν δισέγγονος του Ζορμπά και ανηψιός της Ελλης Αλεξίου. Σε αυτές τις δύο διαφορετικές του ρίζες έβλεπε την αιτία της συνύπαρξης σε αυτόν του rocker και του σκεπτικιστή.
Ο Π.Σ. γεννήθηκε στις 20/7/1948 (ή 28/7/1948, οι πηγές μου διαφωνούν) στην Αθήνα και ως τα επτά του χρόνια έζησε στην Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας του είχε έρθει από τον Πόντο και κατέληξε στην Αθήνα όπου άνοιξε εργοστάσιο παραγωγής χαρτιού για φωτογραφίες.
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1970 από τη Θεσσαλονίκη όπου είχε πάει για σπουδές στο Μαθηματικό. Εκεί γνωρίζει τον Παντελή Δελληγιαννίδη (κιθαρίστα των Olympians) και φτιάχνουν το ντουέτο "Δάμων και Φιντίας". Κυκλοφορούν το 7" "Το ξέσπασμα/Ο κόσμος τους" και συμμετέχουν με δύο κομμάτια στο δίσκο "Ζωντανοί στο Κύτταρο".
Στο Κύτταρο γνωρίζονται και με τα "Μπουρμπούλια" που έπαιζαν με τον Σαββόπουλο. Το ντουέτο ενσωματώνεται με τα "Μπουρμπούλια" και το νέο σχήμα (Π.Σ., φωνή, Παντελής Δελληγιαννίδης,κιθάρα, Νίκος Τσιλογιάννης, ντραμς, Βασίλης Ντάλας, μπάσο) βγάζει ένα 7", το "Ο Ντάμης ο ληστής" λογοκριμένο σε "Ο Ντάμης ο σκληρός". Μαζί είναι από το 1972 εώς το 1974.
Με αυτό το σχήμα ο Παύλος Σιδηρόπουλος άρχισε τα πρώτα του πειράματα για να παντρέψει το ροκ με την Ελληνική μουσική.Ο Πάνος Ηλιόπουλος γράφει χαρακτηριστικά στο σημείωμα του δίσκου "Τα μπλουζ του πρίγκιπα":
"όμως αν γυρίσουμε αρκετά χρόνια πίσω θα βρούμε τον Παύλο μαζί με τα "Μπουρμπούλια" να δουλεύουν πάνω σε ένα ROCK με εθνικά στοιχεία. Τζαμαρίσματα - με την πλήρη έννοια του όρου - που έπαιρναν την μορφή μιας πολύ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ. Ηταν τότε που ο Νίκος στα τύμπανα και ο Βασίλης στο μπάσο κράταγαν ένα τέμπο που όμοιό του δεν ακούστηκε ποτέ ξανά από Ελληνική μπάντα... Ηταν τότε που στην κιθάρα ήταν ο Παντελής... Ηταν τότε που η φωνή του Παύλου ροκάριζε πάνω στις μουσικές μνήμες της Θράκης, της Ηπείρου και της Σμύρνης... Ηταν τότε που ο Παύλος άρχιζε να φανερώνει όχι μόνο την αγάπη του για την Ελληνική μουσική αλλά και την ΑΠΟΨΗ του. Μια άποψη σοβαρή που ποτέ δεν κατάφερε να παρουσιάσει - όπως αυτός οραματιζόταν - στο κοινό του."
Κάτω από αντίξοες συνθήκες (οι αρχές της δικτατορίας τους χαρακτηρίζουν επικίνδυνους και απόβλητους) το σχήμα διαλύεται και τα "Μπουρμπούλια" ακολουθούν τον Διονύση Σαββόπουλο. Κατόπιν συνεργάστηκε με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, ως τραγουδιστής, στα έργα του "Οροπέδιο" και "Θεσσαλικός κύκλος".
Το 1976 μαζί με τους αδερφούς Σπυρόπουλους έφτιαξε το γκρούπ "Σπυριδούλα". Με αυτό το σχήμα δημιούργησε τον σημαντικότερο ίσως δίσκο στην περίεργη ιστορία του Ελληνικού rock το "Φλού". Αξίζει πιστεύω να σημειώσουμε πως για τον δίσκο αυτό ο Π.Σ. δεν υπέγραψε συμβόλαιο αλλά ένα "χαρτί" που έγραφε ότι αποποιείται πάσης οικονομικής απαιτήσεως από τον δίσκο. Η "Σπυριδούλα" υπέγραψε συμβόλαιο εκτελεστού με ποσοστό 4% . Το σχήμα διαλύεται αφήνοντας πίσω του έναν ολοκληρωμένο rock ήχο και μια σειρά συναυλιών.
Το 1979 μαζί με Παπαντίνα, Νέστορα, Τζιμόπουλο (παλιά μέλη Μακεδονομάχων, IDOLS κ.α.) φτιάχνει το σχήμα "Εταιρία Καλλιτεχνών" με αγγλικό στίχο. Το σχήμα αυτό δεν κυκλοφορεί δίσκο. Ενα όμως τραγούδι από αυτήν την περίοδο περιλαμβάνεται στον κατοπινό του δίσκο "Zorba the freak" πρόκειται για το τραγούδι "Clown".
Εκείνη την περίοδο κάνει και την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, πρωταγωνιστώντας στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου "Ο Ασυμβίβαστος" όπου και ερμηνεύει τα τραγούδια του soundtrack. Τον ίδιο καιρό πρωταγωνιστεί και σε μία ακόμη ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου με τίτλο "Αλδεβαράν" και με συμπρωταγωνιστή τον Δημήτρη Πουλικάκο, η οποία προβλήθηκε μόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Στην μικρή καριέρα του ως ηθοποιού περιλαμβάνεται και μια τηλεοπτική εμφάνιση στο σήριαλ του Κώστα Φέρρη "Οικογένεια Ζαρντή" που προβλήθηκε στην ΕΡΤ-1.
Η συνεχής αλλαγή συνεργατών σταματάει το 1980 όπου ο Π.Σ. καταλήγει σε ένα σχήμα που με λίγες αλλαγές παίζει μαζί του μέχρι το τέλος, τους "ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΥΣ". Μαζί ηχογραφούν μιά σειρά σημαντικών δίσκων και με συνεχή παρουσία μέσω ζωντανών εμφανίσεων δημιουργούν τον μύθο ενός πραγματικού Ελληνικού rock συγκροτήματος, μακρυά από ερασιτεχνισμούς και μιμητισμούς. Το 1982 κυκλοφορούν το "Εν λευκώ" με αρκετές αναφορές στην εμπειρία του με την ηρωίνη (γιά άλλη μιά φορά αντιμετωπίζει προβλήματα λογοκρισίας. Με τα τραγούδια "Η" και "Ανταργκράουντ με στράς" για προτροπή στη χρήση ναρκωτικών και "Υστατη στιγμή" για προσβολή της δημοσίας αιδούς).
Το 1985 κυκλοφορούν το "Zorba the freak" ένα δίσκο μπολιασμένο με το χιούμορ του Δημήτρη Πουλικάκου που έχει κάνει την παραγωγή.
Το 1989 κυκλοφορεί το "Χωρίς μακιγιάζ" που είναι ένας δίσκος ηχογραφημένος ζωντανά στο Μετρό. Τα τραγούδια αυτού του δίσκου το συγκρότημα τα έπαιζε τα προηγούμενα χρόνια στις ζωντανές του εμφανίσεις ( κυρίως στο club "Αν" στα Εξάρχεια μόνιμο στέκι των τελευταίων χρόνων ). Τον δίσκο αυτό χαρακτηρίζουν τα blues κομμάτια που πάνω στις στενές του φόρμες ο Π.Σ. εκφράζεται με τον δικό του τρόπο.
Το καλοκαίρι του 1990 ξαφνικά άρχισε να παραλύει το δεξί του χέρι. Οι γιατροί υπέθεταν πρόβλημα στα αγγεία, αλλά κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς είχε. Αυτή η ιστορία τον έκανε ψυχολογικό ράκος. Το φθινόπωρο το συγκρότημα άρχισε τις συνηθισμένες του εμφανίσεις στο Αν. Ο Παύλος άρχισε να εμφανίζεται με το χέρι δεμένο.
Εχοντας αρκετά νέα τραγούδια (τα οποία σταδιακά παρουσίαζαν στο κοινό των συναυλιών) και μερικά παλιά ακυκλοφόρητα σε νέες ενορχηστρώσεις (το συγκρότημα πειραματιζόταν με funk στοιχεία στον ήχο του) άρχισαν να ηχογραφούν το υλικό αυτό, ενώ συγχρόνως είχαν προγραμματίσει σειρά ζωντανών εμφανίσεων για το Δεκέμβριο.
Ομως το απόγευμα της 6ης Δεκεμβρίου ο Παύλος Σιδηρόπουλος πεθαίνει από χρήση ηρωίνης στο πατρικό του σπίτι. Κηδεύεται στον Κόκκινο Μύλο.
απο: http://cgi.di.uoa.gr/~bitsikas/Pavlos.html
Ο Π.Σ. γεννήθηκε στις 20/7/1948 (ή 28/7/1948, οι πηγές μου διαφωνούν) στην Αθήνα και ως τα επτά του χρόνια έζησε στην Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας του είχε έρθει από τον Πόντο και κατέληξε στην Αθήνα όπου άνοιξε εργοστάσιο παραγωγής χαρτιού για φωτογραφίες.
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1970 από τη Θεσσαλονίκη όπου είχε πάει για σπουδές στο Μαθηματικό. Εκεί γνωρίζει τον Παντελή Δελληγιαννίδη (κιθαρίστα των Olympians) και φτιάχνουν το ντουέτο "Δάμων και Φιντίας". Κυκλοφορούν το 7" "Το ξέσπασμα/Ο κόσμος τους" και συμμετέχουν με δύο κομμάτια στο δίσκο "Ζωντανοί στο Κύτταρο".
Στο Κύτταρο γνωρίζονται και με τα "Μπουρμπούλια" που έπαιζαν με τον Σαββόπουλο. Το ντουέτο ενσωματώνεται με τα "Μπουρμπούλια" και το νέο σχήμα (Π.Σ., φωνή, Παντελής Δελληγιαννίδης,κιθάρα, Νίκος Τσιλογιάννης, ντραμς, Βασίλης Ντάλας, μπάσο) βγάζει ένα 7", το "Ο Ντάμης ο ληστής" λογοκριμένο σε "Ο Ντάμης ο σκληρός". Μαζί είναι από το 1972 εώς το 1974.
Με αυτό το σχήμα ο Παύλος Σιδηρόπουλος άρχισε τα πρώτα του πειράματα για να παντρέψει το ροκ με την Ελληνική μουσική.Ο Πάνος Ηλιόπουλος γράφει χαρακτηριστικά στο σημείωμα του δίσκου "Τα μπλουζ του πρίγκιπα":
"όμως αν γυρίσουμε αρκετά χρόνια πίσω θα βρούμε τον Παύλο μαζί με τα "Μπουρμπούλια" να δουλεύουν πάνω σε ένα ROCK με εθνικά στοιχεία. Τζαμαρίσματα - με την πλήρη έννοια του όρου - που έπαιρναν την μορφή μιας πολύ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ. Ηταν τότε που ο Νίκος στα τύμπανα και ο Βασίλης στο μπάσο κράταγαν ένα τέμπο που όμοιό του δεν ακούστηκε ποτέ ξανά από Ελληνική μπάντα... Ηταν τότε που στην κιθάρα ήταν ο Παντελής... Ηταν τότε που η φωνή του Παύλου ροκάριζε πάνω στις μουσικές μνήμες της Θράκης, της Ηπείρου και της Σμύρνης... Ηταν τότε που ο Παύλος άρχιζε να φανερώνει όχι μόνο την αγάπη του για την Ελληνική μουσική αλλά και την ΑΠΟΨΗ του. Μια άποψη σοβαρή που ποτέ δεν κατάφερε να παρουσιάσει - όπως αυτός οραματιζόταν - στο κοινό του."
Κάτω από αντίξοες συνθήκες (οι αρχές της δικτατορίας τους χαρακτηρίζουν επικίνδυνους και απόβλητους) το σχήμα διαλύεται και τα "Μπουρμπούλια" ακολουθούν τον Διονύση Σαββόπουλο. Κατόπιν συνεργάστηκε με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, ως τραγουδιστής, στα έργα του "Οροπέδιο" και "Θεσσαλικός κύκλος".
Το 1976 μαζί με τους αδερφούς Σπυρόπουλους έφτιαξε το γκρούπ "Σπυριδούλα". Με αυτό το σχήμα δημιούργησε τον σημαντικότερο ίσως δίσκο στην περίεργη ιστορία του Ελληνικού rock το "Φλού". Αξίζει πιστεύω να σημειώσουμε πως για τον δίσκο αυτό ο Π.Σ. δεν υπέγραψε συμβόλαιο αλλά ένα "χαρτί" που έγραφε ότι αποποιείται πάσης οικονομικής απαιτήσεως από τον δίσκο. Η "Σπυριδούλα" υπέγραψε συμβόλαιο εκτελεστού με ποσοστό 4% . Το σχήμα διαλύεται αφήνοντας πίσω του έναν ολοκληρωμένο rock ήχο και μια σειρά συναυλιών.
Το 1979 μαζί με Παπαντίνα, Νέστορα, Τζιμόπουλο (παλιά μέλη Μακεδονομάχων, IDOLS κ.α.) φτιάχνει το σχήμα "Εταιρία Καλλιτεχνών" με αγγλικό στίχο. Το σχήμα αυτό δεν κυκλοφορεί δίσκο. Ενα όμως τραγούδι από αυτήν την περίοδο περιλαμβάνεται στον κατοπινό του δίσκο "Zorba the freak" πρόκειται για το τραγούδι "Clown".
Εκείνη την περίοδο κάνει και την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, πρωταγωνιστώντας στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου "Ο Ασυμβίβαστος" όπου και ερμηνεύει τα τραγούδια του soundtrack. Τον ίδιο καιρό πρωταγωνιστεί και σε μία ακόμη ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου με τίτλο "Αλδεβαράν" και με συμπρωταγωνιστή τον Δημήτρη Πουλικάκο, η οποία προβλήθηκε μόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Στην μικρή καριέρα του ως ηθοποιού περιλαμβάνεται και μια τηλεοπτική εμφάνιση στο σήριαλ του Κώστα Φέρρη "Οικογένεια Ζαρντή" που προβλήθηκε στην ΕΡΤ-1.
Η συνεχής αλλαγή συνεργατών σταματάει το 1980 όπου ο Π.Σ. καταλήγει σε ένα σχήμα που με λίγες αλλαγές παίζει μαζί του μέχρι το τέλος, τους "ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΥΣ". Μαζί ηχογραφούν μιά σειρά σημαντικών δίσκων και με συνεχή παρουσία μέσω ζωντανών εμφανίσεων δημιουργούν τον μύθο ενός πραγματικού Ελληνικού rock συγκροτήματος, μακρυά από ερασιτεχνισμούς και μιμητισμούς. Το 1982 κυκλοφορούν το "Εν λευκώ" με αρκετές αναφορές στην εμπειρία του με την ηρωίνη (γιά άλλη μιά φορά αντιμετωπίζει προβλήματα λογοκρισίας. Με τα τραγούδια "Η" και "Ανταργκράουντ με στράς" για προτροπή στη χρήση ναρκωτικών και "Υστατη στιγμή" για προσβολή της δημοσίας αιδούς).
Το 1985 κυκλοφορούν το "Zorba the freak" ένα δίσκο μπολιασμένο με το χιούμορ του Δημήτρη Πουλικάκου που έχει κάνει την παραγωγή.
Το 1989 κυκλοφορεί το "Χωρίς μακιγιάζ" που είναι ένας δίσκος ηχογραφημένος ζωντανά στο Μετρό. Τα τραγούδια αυτού του δίσκου το συγκρότημα τα έπαιζε τα προηγούμενα χρόνια στις ζωντανές του εμφανίσεις ( κυρίως στο club "Αν" στα Εξάρχεια μόνιμο στέκι των τελευταίων χρόνων ). Τον δίσκο αυτό χαρακτηρίζουν τα blues κομμάτια που πάνω στις στενές του φόρμες ο Π.Σ. εκφράζεται με τον δικό του τρόπο.
Το καλοκαίρι του 1990 ξαφνικά άρχισε να παραλύει το δεξί του χέρι. Οι γιατροί υπέθεταν πρόβλημα στα αγγεία, αλλά κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς είχε. Αυτή η ιστορία τον έκανε ψυχολογικό ράκος. Το φθινόπωρο το συγκρότημα άρχισε τις συνηθισμένες του εμφανίσεις στο Αν. Ο Παύλος άρχισε να εμφανίζεται με το χέρι δεμένο.
Εχοντας αρκετά νέα τραγούδια (τα οποία σταδιακά παρουσίαζαν στο κοινό των συναυλιών) και μερικά παλιά ακυκλοφόρητα σε νέες ενορχηστρώσεις (το συγκρότημα πειραματιζόταν με funk στοιχεία στον ήχο του) άρχισαν να ηχογραφούν το υλικό αυτό, ενώ συγχρόνως είχαν προγραμματίσει σειρά ζωντανών εμφανίσεων για το Δεκέμβριο.
Ομως το απόγευμα της 6ης Δεκεμβρίου ο Παύλος Σιδηρόπουλος πεθαίνει από χρήση ηρωίνης στο πατρικό του σπίτι. Κηδεύεται στον Κόκκινο Μύλο.
απο: http://cgi.di.uoa.gr/~bitsikas/Pavlos.html
Saturday, December 5, 2009
Συνεντευξη τυπου συλογου μετοχων Ο.Φ.Η
Τους στόχους και τις θέσεις τους μετά και τον επίσημο τρόπο λειτουργίας που έχουν πάρει εδώ και μερικές μέρες εξέφρασαν τα μέλη του νεοσύστατου συλλόγου μετόχων της Π.Α.Ε. Ο.Φ.Η. σε συνέντευξη τύπου που πραγματοποιήθηκε στο εστιατόριο «Ο Κήπος των Γεύσεων». Εκ μέρους του Δ.Σ. μίλησαν ο πρόεδρος του Ανδρέας Μανουσάκης και ο αντιπρόεδρος .Αντώνης Τσιντάρης.
Ο Ανδρέας Μανουσάκης στην αρχική του τοποθέτηση ανέφερε το ιστορικό ίδρυσης του συλλόγου λέγοντας ότι: «αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε πριν περίπου τρία χρόνια με αφορμή κάποιες παράξενες καταστάσεις που υπήρχαν τότε στην ομάδα. Στόχος του συλλόγου είναι να ενώνει τους μετόχους και να μπορεί να τους εκπροσωπεί μέσα από την λειτουργία του συλλόγου. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο κόσμος θα μας βοηθήσει στην νέα αυτή προσπάθεια η οποία γίνεται με μοναδικό κίνητρο την αγάπη μας για τον ΟΦΗ. Από την πλευρά μας πιστεύω ότι ανοίγουμε τον δρόμο να έχει η οικογένεια του ΟΦΗ από εδώ και στο εξής ένα νέο μέλος». «Δεν είναι αυτοσκοπός η πολυμετοχικότητα»
Ο κ. Μανουσάκης στη συνέχεια μίλησε για την νέα τάξη πραγμάτων που έχει δημιουργηθεί στην ομάδα μετά την αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς λέγοντας: «πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Δήμαρχο Ηρακλείου γιατί σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση για την ομάδα μπήκε μπροστάρης και επιθυμία των μελών του συλλόγου μας είναι να παραμείνει στο πόστο του , μέχρι το τέλος της σεζόν έως ότου ολοκληρωθεί η μεταβατική περίοδος στην ομάδα μας στο διοικητικό κομμάτι».
Όσο για τον τρόπο λειτουργίας της Π.Α.Ε. Ο.Φ.Η. ο κ. Μανουσάκης επισήμανε: «η θέση μας σαν σύλλογος είναι ότι δεν πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό η πολυμετοχικότητα στην ομάδα, αν και πιστεύουμε ότι ο ΟΦΗ βάση της δυναμικής που έχει σαν ομάδα μπορεί να είναι αυτοχρηματοδοτούμενος αν υπάρξει μια σωστή διαχείριση. Δυστυχώς οι συνθήκες που επικρατούν στο Ελληνικό ποδόσφαιρο κάνουν αρκετά δύσκολο το εγχείρημα της πολυμετοχικότητας. Εμείς αυτό που θέλουμε είναι να έχουμε έναν ΟΦΗ υγιή και ανεξάρτητο».
«Πέσαμε σε συγκυρίες»
Ο πρόεδρος του συλλόγου στη συνέχεια ρωτήθηκε να σχολιάσει το γεγονός ότι μέχρι τώρα η αγορά μετοχών από τον απλό κόσμο δεν έχει δικαιώσει τις αρχικές προσδοκίες που υπήρχαν λέγοντας: «πέσαμε σε πολλές συγκυρίες και μεγαλύτερη αυτών την οικονομική κρίση. Από την άλλη ακόμα και τώρα υπάρχει κόσμος που παραμένει δύσπιστος όσον αφορά την αλλαγή κατάστασης στο ιδιοκτησιακό κομμάτι, και δεν έχει αγοράσει μετοχές. Σίγουρα η αγορά μετοχών που έχει γίνει μέχρι τώρα για το μέγεθος του ΟΦΗ είναι μικρή αλλά όχι μηδαμινή αν υπολογίσουμε το τι έχει τραβήξει η ομάδα τα τελευταία χρόνια».
Ιδιαίτερο βάρος όπως τόνισε ο κ. Μανουσάκης θα πρέπει να δοθεί: «στο τμήμα μάρκετινγκ του συλλόγου το οποίο θα πρέπει να δουλευτεί σωστά για να υπάρξουν και τα κατάλληλα οφέλη για την ομάδα. Επίσης κάποια στιγμή θα πρέπει να δούμε και το γηπεδικό . Η ομάδα χρειάζεται ένα νέο σύγχρονο γήπεδο».
Οι σχέσεις με ΠΑΕ και Συνδέσμους
Στη συνέντευξη τύπου έγινε ειδική αναφορά και στο κομμάτι των επαφών που θα υπάρξουν στο άμεσο μέλλον με την Π.Α.Ε. Ο.Φ.Η. αλλά και τους οργανωμένους συνδέσμους της ομάδας με τον Ανδρέα. Μανουσάκη να τονίζει: «σε πρώτη φάση έχει γίνει μια απλή ενημέρωση στα μέλη του Δ.Σ. της Π.Α.Ε. για την ύπαρξη του συλλόγου μας, αλλά μέσα στην επόμενη εβδομάδα θα επιδιώξουμε μια συνάντηση με την Π.Α.Ε. προκειμένου να ενημερώσουμε τα μέλη της για τις προθέσεις μας αλλά και τις προτάσεις που έχουμε να κάνουμε στο κομμάτι της λειτουργίας του συλλόγου. Το πρώτο πράγμα που θα κουβεντιάσουμε με την Π.Α.Ε. είναι η μετοχική σύνθεση της, αλλά και το που βρισκόμαστε σαν εταιρία. Αυτό που μπορώ να πω πάντως είναι ότι η Π.Α.Ε. είδε με πολύ καλό μάτι την κίνηση μας και όλα τα μέλη μας είπαν μάλιστα ότι θα γραφτούν στον σύλλογο μας. Θέλω να τονίζω ότι δεν είναι σκοπός μας να διοικήσουμε τον Ο.Φ.Η. αλλά στόχος μας είναι να ενημερώνεται ο κόσμος για την αλήθεια. Δεν θα επιτρέψουμε να ξανασυμβούν καταστάσεις του παρελθόντος».
Αρκετά από τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου Μετόχων της Π.Α.Ε. προέρχονται από το συνδεσμικό κίνημα του Ο.Φ.Η. και έχουν περάσει στο παρελθόν από επιτελικές θέσεις. «εμείς θεωρούμε τους συνδέσμους ένα κομμάτι της οικογένειας του Ο.Φ.Η. και όλα τα μέλη τους πιστεύω ότι δουλεύουν για το καλό της ομάδας ειδικά τους τελευταίους μήνες».
Ο τρόπος εγγραφής στο σύλλογο
Ο Σύλλογος Μετόχων της Π.Α.Ε. Ο.Φ.Η. αυτή την στιγμή αριθμεί 31 μέλη και μετά την εκλογική διαδικασία της 29ης Νοεμβρίου προέκυψε ένα διοικητικό συμβούλιο το οποίο έχει 7 τακτικά μέλη και 7 αναπληρωματικά, με την θητεία του παρόντος διοικητικού συμβουλίου να είναι για τρία χρόνια. Ο Σύλλογος Μετόχων της ΠΑΕ ΟΦΗ είναι ανοιχτός σε όλους τους μετόχους της εταιρίας και βάση καταστατικού για την εγγραφή στον σύλλογο απαιτούνται:
1) Αίτηση η οποία απαντάται εντός 15 ημερών
2) Μετοχική Ιδιότητα στην ΠΑΕ ΟΦΗ
3) Ηλικία άνω των 18 ετών
4) Λευκό Ποινικό Μητρώο
5) Να μην υπάρχει εναντίωση στους σκοπούς του Συλλόγου.
Ο Σύλλογος στεγάζεται σε γραφεία που βρίσκονται στην Οδό Δικαιοσύνης 47 και σε περίπου δέκα ημέρες θα μπορεί να ξεκινήσει την λειτουργία του για τις εγγραφές μελών. Η προσωρινή επικοινωνία διεξάγεται μέσω e-mail στο info@ofimembers.gr.
απο:http://www.sporfm.gr/cm_next.asp?ui1=1113&ui2=0
Aπό την καρδιά της κερκίδας (70)
Aπό την καρδιά της κερκίδας (70)
Πολύς λόγος γίνεται εσχάτως και στη χώρα μας για τα στημένα παιχνίδια.Πριν από μερικές εβδομάδες ήταν ο επιθεωρητής πειθαρχικού της ΟΥΕΦΑ,κ.Λιμάχερ που ύστερα από πολύμηνη έρευνα καλούσε τον πρόεδρο της ΕΠΟ,κ.Πιλάβιο για να του παραδώσει το φάκελο με τα ύποπτα ματς.Χαρακτηριστηκή η δήλωση του τότε ,ότι τα πάντα ξεκίνησαν από το ματς του κυπέλου ΟΥΕΦΑ μεταξύ του Πανιωνίου και της Δυναμό Τυφλίδας.
Μάλιστα, το πειθαρχικό τμημα της ΟΥΕΦΑ έχει καταφερει να συλλέξει στοιχεία που αποδυκνύουν ότι συγγενής ποδοσφαιριστή της γεωργιανής ομάδας είχε ποντάρει μεγάλα ποσά ,τόσο στο τελικό αποτέλεσμα όσο και στην λεγόμενη ανατροπή,που οι παίκτες του στοιχήματος ξέρουν ότι σε πληρώνει 25 φορές τα λεφτά που έχεις ποντάρει.
Από τότε βέβαια,τα πλοκάμια της μαφίας του στοιχήματος έχουν γνωρίσει τρομακτική εξάπλωση.Έτσι,συχνά υπάρχουν συλλήψεις που αφορούν στημένα ματς, σε χώρες που αν και είναι εταίροι της Ελλάδος στην Ευρωπαική Ένωση,η ειδοποιός διαφορά τους είναι ότι εκεί οι νόμοι λειτουργούν.
Έτσι, είχαμε συλλήψεις στη Γερμανία,στο Βέλγιο,στην Ιταλία και την Αυστρία ,ακόμη και στην Ελβετία.
Στην Ιταλία βέβαια,όπου πριν λίγα χρόνια ξέσπασε το περίφημο σκάνδαλο “calciopolis”,είχαμε εκτός από συλλήψεις, μεταξύ άλλων του ισχυρού άνδρα τότε του ιταλικού ποδοσφαίρου Λουτσιάνο Μότζι,τον υποβιβασμό της Γιουβέντους καθώς και την αφαίρεση βαθμών από ιστορικές ομάδες όπως η Λάτσιο,η Φιορεντίνα κ.α.
Στην Ελλάδα βέβαια των δεκάδων σκανδάλων ανά εκάστη κυβέρνηση,το ποδόσφαιρο παρέμενε ανέγγιχτο κι άσπιλο.Το πρωτάθλημα της σουπερλίγκα,των συναιτέρων όπως αποκαλέστικε από ορισμένους «αιρετικούς» αρθρογράφους,τα ματς παίζοταν επί ίσοις όροις» και μοναχά εντός αγωνιστικών χώρων.
Ώσπου ήρθε η έρευνα του επιθεωρητή πειθαρχικού της ευρωπαικής ομοσμπονδίας να ταράξει τα «ήρεμα νερά» του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Σε αυτήν,εκτός από το ματς που αναφέραμε παραπάνω,γίνεται λογος για άλλα 15 ματς του περυσινού πρωταθλήματος της Β Εθνικής.Κοινος παρονομαστής του ευρωπαικού ματς και πολλών της Β ΕθνικΉς,ο πρώην πρόεδρος του Πανιωνίου και νυν του Ολυμπιακού Βόλου,κ.Μπέος.Βέβαια,στο φάκελο,υπάρχουν μόνο ενδειχτικά,κι όχι αποδειχτικά στοιχεία για στημένα ματς.Δεν είναι όμως δουλειά της ΟΥΕΦΑ να φέρει την υπόθεση στην δικαιοσύνη,είναι αρμοδιότητα της ΓΓΑ.Αυτή ήταν κι η πρώτη ενέργεια του νέου ΓΓΑ . Ανακοίνωσε ότι ο φάκελος θα κατατεθεί στον εισαγγελέα,ώστε να ριχθεί άπλετο φως στην υπόθεση και να τιμωρηθούν οι ένοχοι όπου υπάρχουν.
Είναι χρέος του ελληνικού κράτους να λάβει μέρος σε μια πανευρωπαική εκστρατεία για την πάταξη ή έστω την ελαχιστοποίηση των στημένων αγώνων αν θέλουμε το ποδόσφαιρο να έχει συνέχεια.
Ως τότε όμως όσοι αγαπάμε το ποδόσφαιρο θα πρέπει να ανεχτούμε παρουσίες σαν του κ.Μπέου,που πότε χαρακτηρίζει «χαρτί υγείας»το φάκελο Λιμάχερ,αποκαλώντας τις ενδείξεις που περιέχονται «καραβάκια στο Αιγαίο»,πότε ευαγγελίζεται την εξυγίανση του ποδοσφαίρου,προτείνοντας την σύσταση επιτροπών.Για τους «παρ’ οικούντες την Ιερουσαλήμ»όμως είναι γνωστό πως στην Ελλάδα,αν θέλεις να αναβάλεις ή να ματαιώσεις κάτι σε επίπεδο συλλογικού οργάνου,απλά συστήνεις μια τριμελής επιτροπή από 5-6 άτομα όπως είχε πει ο απολαυστικός Ν.Βαμβακούλας.
Πάντως όσο ήταν στο Ηράκλειο ,ο κ.Μπέος έδειξε διαγωγή κοσμία,έχοντας φροντίσει τα νώτα της ομάδας του,όπως είδαμε στο θρασύτατο πέναλτι που σφυρίχτικε στο Γεντί Κουλέ.
Όταν έφυγε όμως,άρχισε ο χαρτοπόλεμος των ανακοινώσεων και των ψευδών δηλώσεων από τον προπονητή της ομάδας του.Η καλύτερη ευχή που θα μπορούσε κάποιος να κάνει για το ελληνικό ποδόσφαιρο ενόψει της νέας χρονιάς θα ήταν να απαλλαγεί επιτέλους από «μορφές»σαν τον Αχχιλέα Μπέο…
Ταυρομάχος
Wednesday, December 2, 2009
movie suggestion:what ever works
written and directed by woody allen!
Αν ηταν ποτηρι κρασι,θα εβαζα αλλο ενα.Ο Αλλεν δινει ρεστα αλλη μια φορα,παλι στην αγαπημενη του Νεα Υορκη,παλι με το αγαπημενο του σαξοφωνο να κυριαρχει στο soundtrack.Eξυπνη κωμωδια,το χιουμορ στην πραγματικη του διασταση.
Rating 9/10.Ι became a huge fan...
Monday, November 30, 2009
Friday, November 27, 2009
Από την καρδιά της κερκίδας (69)
Από την καρδιά της κερκίδας (69) Έπρεπε να περάσουν 2,5 χρόνια για να καταφέρει ο ΟΦΗ να κάνει δύο συνεχόμενες νίκες. Η νίκη στην Κατερίνη ήρθε την κατάλληλη στιγμή, σε μια κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος. Είναι μια νίκη που δίνει βαθμολογική και ψυχολογική ώθηση στους παίκτες του Νίκου Γκουλή ενόψει της δύσκολης συνέχειας. Είχα την τύχη να βρεθώ στην Κατερίνη, συνδυάζοντας τον αγώνα του Ομίλου με ένα απολαυστικό διήμερο στη νύφη του Θερμαϊκού. Σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν η εκδρομή συνδυάζεται με νικηφόρο αποτέλεσμα, η ψυχολογική διάθεση είναι ανεβασμένη κι η «απόδραση» κυλά υπέροχα. Όμως ας σταθούμε λίγο στο ματς του προηγούμενου Σάββατου, τόσο σε αγωνιστικό επίπεδο όσο και σε οπαδικό, από το μετερίζι της κερκίδας. Οργκανίστα-Βλόνταρτσικ Στα αγωνιστικά αξίζει να σταθούμε σε ορισμένους ποδοσφαιριστές που η βιαστική αμφισβήτηση ήταν το λιγότερο άδικη. Αναφέρομαι σε Οργκανίστα και Βλόνταρτσικ. Ο Πορτογάλος παίζει στην ίσως νευραλγικότερη θέση στο σημερινό ποδόσφαιρο. Το αμυντικό χαφ αποτελεί την ραχοκοκαλιά της ομάδας, τον συνδετικό κρίκο άμυνας κι επίθεσης τόσο στην αμυντική όσο και στην επιθετική λειτουργία της ομάδας. Είναι ο εργάτης της ομάδας, αυτός που θα κόψει και θα ράψει ώστε να επιτευχθεί το θετικό αποτέλεσμα. Παρακολουθώντας πολλά ματς φέτος, είχα διακρίνει από νωρίς, θαρρώ από το ματς στην Καλαμάτα ότι ο Οργκανίστα είναι ένας παίκτης που μπορεί να δώσει λύσεις. Άριστος χειριστής της μπάλας, διαθέτει πολύ καλή κάθετη πάσα, ενώ όπως έδειξε στην Κατερίνη μπορεί να βοηθήσει και στο σκοράρισμα. Ίσως το χαμένο πέναλτι της πρεμιέρας να αποτέλεσε ψυχολογική τροχοπέδη για τον Πορτογάλο, όμως σε κάθε παιχνίδι δείχνει ολοένα και καλύτερος. Η απουσία του στο αγώνα με τον Εθνικό φάνηκε πως ήταν καταλυτική, οπότε ας ελπίσουμε ότι ο Γκουλής έχει τις λύσεις για τον επόμενο αγώνα που θα απουσιάσει. Ο Βλόνταρτσικ είναι ένας πολύ έμπειρος ποδοσφαιριστής, που το παλμαρέ του έχει να επιδείξει πολλά γκολ σε ομάδες πρωταθλητισμού της πατρίδας του. Είναι ένα βουνό στην επίθεση, που απασχολεί συνεχώς τουλάχιστον 2 αμυντικούς, που μπορεί να ανοίξει διαδρόμους για τους συμπαίκτες του και με το εκτόπισμα του να διασπάσει πολυπρόσωπες άμυνες. Οι κινήσεις του στο ματς της Κατερίνης, όταν άδειασε δυο αμυντικούς κι επέτρεψε στον Οργκανίστα να σουτάρει ανενόχλητος και να σκοράρει, αλλά και στην αμέσως επόμενη φάση όταν με περίτεχνη ενέργεια ,με πλάτη στο τέρμα έκανε ένα σουτ που τράνταξε το δοκάρι, δείχνουν ότι ο χρόνος είναι και γι αυτόν ο καλύτερος σύμμαχος. Μπράβο στον κόσμο Ας περάσουμε όμως στο κομμάτι της κερκίδας. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στα παιδιά του επανιδρυθέντος συνδέσμου της Θεσσαλονίκης, αφού σε 2 μήνες κατάφεραν να οργανώσουν και να συσπειρώσουν τον κόσμο του ΟΦΗ στη Β. Ελλάδα. Εκείνο όμως που αξίζει περισσότερο να σημειωθεί είναι ότι στην Κατερίνη βρέθηκαν Ομιλίτες από κάθε γωνιά της Β. Ελλάδος. Είδαμε και γνωρίσαμε φιλάθλους του ΟΦΗ από την Δράμα, την Καστοριά, την Νάουσα ακόμη κι από το Διδυμότειχο. Ομιλίτες που δεν έχουν καμία άμεση σχέση με την Κρήτη, κι όμως αγάπησαν την ομάδα της Κρήτης διακρίνοντας σε αυτήν όλα όσα έχει προσφέρει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ευρωπαϊκές επιτυχίες, ανάδειξη μεγάλων ποδοσφαιριστών, όμορφο ποδόσφαιρο, ακόμη κι ένα άνισο αγώνα απέναντι σε θεούς και δαίμονες που έδωσε ο κόσμος του ΟΦΗ για να είναι σήμερα ελεύθερος, περήφανος κι αξιοπρεπής. Είθε το παράδειγμα τους να γίνει οδηγός για κάποιους φιλάθλους στην Κρήτη που επιλέγουν την εύκολη λύση, υποστηρίζοντας ομάδες του ΠΟΚ, επηρεασμένοι από την συνεχή προβολή και διαφήμιση των ΜΜΕ. ΤαυρομάχοςFriday, November 20, 2009
Από την καρδιά της κερκίδας (68)
Από την καρδιά της κερκίδας (68)
Η Εθνική Ελλάδος διέψευσε τα προγνωστικά, έκλεισε στόματα κι θα δώσει το παρών μετά από 16 χρόνια στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ν. Αφρικής. Είναι ένα τεράστιο επίτευγμα για τα παιδιά που απαρτίζουν αυτήν την ομάδα και τους προπονητές τους. Άλλωστε η κριτική που δέχθηκαν στην διάρκεια της προκριματικής φάσης ήταν παραπάνω από αυστηρή. Όμως στο κρισιμότερο ματς έδειξαν χαρακτήρα, αγωνίστηκαν με ψυχή και πάθος καταφέρνοντας να πετύχουν μια μεγάλη νίκη στην Ουκρανία του πολικού ψύχους και της γρίπης των χοίρων. Για μας στην Κρήτη, η χαρά ήταν μεγάλη βλέποντας αυτήν την φορά δυο δικά μας παιδιά στην Εθνική, τον Γιώργο Σαμαρά και τον Μιχάλη Σηφάκη, που αναμένεται να είναι από τους πρωταγωνιστές της καλοκαιρινής για μας εδώ, χειμερινής όμως στο νότιο ημισφαίριο, περιπέτειας στο νοτιότερο άκρο της «μαύρης» ηπείρου.
Γιώργος Σαμαράς
Αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω στον Γιώργο Σαμαρά αφού η ασίστ που έδωσε για το νικητήριο γκολ την Τετάρτη, θύμισε 10αρι παλαιάς κοπής. Είναι ένας παίκτης ικανός να προσφέρει πολλά μέσα στο γήπεδο. Διαθέτει άψογη τεχνική κατάρτιση, μπορεί άνετα να κρατήσει την μπάλα όσο χρειάζεται, έχει την κάθετη πάσα, το είδαμε με την Εθνική τόσο στο Ντόνετσκ όσο και στην Κωνσταντινούπολη, σε μια άλλη νίκη-πρόκριση για την Ελλάδα. Σαν εκτελεστής δε, θυμίζει αρκετά τον πατέρα του, ψηλός κι αέρινος, με σουτ-κεραυνό.
Είναι όμως τόσο κρίμα, αυτό το παιδί να μην έπαιξε ποτέ στον ΟΦΗ, αν εξαιρέσουμε το ξεκίνημα του στις μικρές ηλικίες. Έφυγε σε ηλικία 16 ετών για την Ολλανδική Χέρενφεν, όπου έμαθε πολλά περισσότερα, βελτιώνοντας το ταλέντο που είχε φανεί ήδη, φτάνοντας σε πολύ μικρή ηλικία να παίζει στο κορυφαίο επίπεδο. Βλέπετε, αν έμενε στον ΟΦΗ του σκιώδους ιδιοκτησιακού και των διοικητικών προβλημάτων, το μέλλον του θα ήταν αβέβαιο. Ίσως κάποιος δανεικός ποδοσφαιριστής –που «έπρεπε» να παίξει-του έκοβε το δρόμο, ίσως αναγκαζόταν να «μεταγραφεί» σε μια ομάδα χωρίς τη θέληση του ή να έπρεπε να φτάσει στα 22-23 χρόνια για να πάρει κάποια ευκαιρία. Ή ακόμη η κακή νοοτροπία ,η «λούφα στην προπόνηση», το «πάμε για καφέ» και το «πουλ- μουρ», φαινόμενα που συναντάμε σε ταλαντούχους που δεν ανδρώθηκαν στο εξωτερικό, να μετέτρεπαν τον Σαμαρά, σε άλλο ένα ταλέντο που χάθηκε.
Ηθικόν δίδαγμα όλων των παραπάνω; Στο ποδόσφαιρο πλέον είναι θεμελιώδης νόμος η άψογη λειτουργία των ακαδημιών. Όχι μόνο σε ποδοσφαιρικό, αλλά και σε παιδαγωγικό επίπεδο. Όχι μόνο εξαιτίας των τελευταίων οδηγιών της ΦΙΦΑ και της ΟΥΕΦΑ, μα κυρίως για να δημιουργήσεις μια μεγάλη ομάδα. Να βασιστείς στους γηγενείς ποδοσφαιριστές που θα πάρουν την ομάδα στους ώμους ,ενώ θα «προετοιμάζεται» η επόμενη φουρνιά.
Μιχάλης Σηφάκης
Ο Μιχάλης Σηφάκης ανήκει στην ομάδα των μεγάλων τερματοφυλάκων του ΟΦΗ. Από τον Πουπάκη κι έπειτα τον Β. Χοσάδα, τον Χανιωτάκη και τον Σηφάκη sr, ακόμη τον προκάτοχο του Μπεκιάι και τον συνομήλικο του Δασκαλάκη, έως το διάδοχο του Κασμερίδη.
Τα διοικητικά προβλήματα, η κακή εικόνα της ομάδας την 10ετια που διανύουμε δεν του επέτρεψαν να προσφέρει όσο θα μπορούσε. Σε ένα υγιή ΟΦΗ πιθανότατα θα αγωνιζόταν ήδη ύστερα από μεταγραφή σε κάποιο προηγμένο δυτικοευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Οι συνθήκες τον έφεραν σε μια μίνι περιπλάνηση εντός συνόρων, ώσπου να το επιτύχει.
Ας ευχηθούμε να τα καταφέρει και να βρεθεί μαζί με τον κολλητό του Σαμαρά σε μια μεγάλη ομάδα της Δ. Ευρώπης (κι ο «Sam» είναι κρίμα να χαραμίζετε στην Σκωτία).
Κι ύστερα από μια μεγάλη καριέρα να τους δούμε να επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη και στην ομάδα που πρωτό-αγάπησαν, αυτήν την φορά υπό τις ιδανικότερες συνθήκες…
Ταυρομάχος
Η Εθνική Ελλάδος διέψευσε τα προγνωστικά, έκλεισε στόματα κι θα δώσει το παρών μετά από 16 χρόνια στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ν. Αφρικής. Είναι ένα τεράστιο επίτευγμα για τα παιδιά που απαρτίζουν αυτήν την ομάδα και τους προπονητές τους. Άλλωστε η κριτική που δέχθηκαν στην διάρκεια της προκριματικής φάσης ήταν παραπάνω από αυστηρή. Όμως στο κρισιμότερο ματς έδειξαν χαρακτήρα, αγωνίστηκαν με ψυχή και πάθος καταφέρνοντας να πετύχουν μια μεγάλη νίκη στην Ουκρανία του πολικού ψύχους και της γρίπης των χοίρων. Για μας στην Κρήτη, η χαρά ήταν μεγάλη βλέποντας αυτήν την φορά δυο δικά μας παιδιά στην Εθνική, τον Γιώργο Σαμαρά και τον Μιχάλη Σηφάκη, που αναμένεται να είναι από τους πρωταγωνιστές της καλοκαιρινής για μας εδώ, χειμερινής όμως στο νότιο ημισφαίριο, περιπέτειας στο νοτιότερο άκρο της «μαύρης» ηπείρου.
Γιώργος Σαμαράς
Αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω στον Γιώργο Σαμαρά αφού η ασίστ που έδωσε για το νικητήριο γκολ την Τετάρτη, θύμισε 10αρι παλαιάς κοπής. Είναι ένας παίκτης ικανός να προσφέρει πολλά μέσα στο γήπεδο. Διαθέτει άψογη τεχνική κατάρτιση, μπορεί άνετα να κρατήσει την μπάλα όσο χρειάζεται, έχει την κάθετη πάσα, το είδαμε με την Εθνική τόσο στο Ντόνετσκ όσο και στην Κωνσταντινούπολη, σε μια άλλη νίκη-πρόκριση για την Ελλάδα. Σαν εκτελεστής δε, θυμίζει αρκετά τον πατέρα του, ψηλός κι αέρινος, με σουτ-κεραυνό.
Είναι όμως τόσο κρίμα, αυτό το παιδί να μην έπαιξε ποτέ στον ΟΦΗ, αν εξαιρέσουμε το ξεκίνημα του στις μικρές ηλικίες. Έφυγε σε ηλικία 16 ετών για την Ολλανδική Χέρενφεν, όπου έμαθε πολλά περισσότερα, βελτιώνοντας το ταλέντο που είχε φανεί ήδη, φτάνοντας σε πολύ μικρή ηλικία να παίζει στο κορυφαίο επίπεδο. Βλέπετε, αν έμενε στον ΟΦΗ του σκιώδους ιδιοκτησιακού και των διοικητικών προβλημάτων, το μέλλον του θα ήταν αβέβαιο. Ίσως κάποιος δανεικός ποδοσφαιριστής –που «έπρεπε» να παίξει-του έκοβε το δρόμο, ίσως αναγκαζόταν να «μεταγραφεί» σε μια ομάδα χωρίς τη θέληση του ή να έπρεπε να φτάσει στα 22-23 χρόνια για να πάρει κάποια ευκαιρία. Ή ακόμη η κακή νοοτροπία ,η «λούφα στην προπόνηση», το «πάμε για καφέ» και το «πουλ- μουρ», φαινόμενα που συναντάμε σε ταλαντούχους που δεν ανδρώθηκαν στο εξωτερικό, να μετέτρεπαν τον Σαμαρά, σε άλλο ένα ταλέντο που χάθηκε.
Ηθικόν δίδαγμα όλων των παραπάνω; Στο ποδόσφαιρο πλέον είναι θεμελιώδης νόμος η άψογη λειτουργία των ακαδημιών. Όχι μόνο σε ποδοσφαιρικό, αλλά και σε παιδαγωγικό επίπεδο. Όχι μόνο εξαιτίας των τελευταίων οδηγιών της ΦΙΦΑ και της ΟΥΕΦΑ, μα κυρίως για να δημιουργήσεις μια μεγάλη ομάδα. Να βασιστείς στους γηγενείς ποδοσφαιριστές που θα πάρουν την ομάδα στους ώμους ,ενώ θα «προετοιμάζεται» η επόμενη φουρνιά.
Μιχάλης Σηφάκης
Ο Μιχάλης Σηφάκης ανήκει στην ομάδα των μεγάλων τερματοφυλάκων του ΟΦΗ. Από τον Πουπάκη κι έπειτα τον Β. Χοσάδα, τον Χανιωτάκη και τον Σηφάκη sr, ακόμη τον προκάτοχο του Μπεκιάι και τον συνομήλικο του Δασκαλάκη, έως το διάδοχο του Κασμερίδη.
Τα διοικητικά προβλήματα, η κακή εικόνα της ομάδας την 10ετια που διανύουμε δεν του επέτρεψαν να προσφέρει όσο θα μπορούσε. Σε ένα υγιή ΟΦΗ πιθανότατα θα αγωνιζόταν ήδη ύστερα από μεταγραφή σε κάποιο προηγμένο δυτικοευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Οι συνθήκες τον έφεραν σε μια μίνι περιπλάνηση εντός συνόρων, ώσπου να το επιτύχει.
Ας ευχηθούμε να τα καταφέρει και να βρεθεί μαζί με τον κολλητό του Σαμαρά σε μια μεγάλη ομάδα της Δ. Ευρώπης (κι ο «Sam» είναι κρίμα να χαραμίζετε στην Σκωτία).
Κι ύστερα από μια μεγάλη καριέρα να τους δούμε να επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη και στην ομάδα που πρωτό-αγάπησαν, αυτήν την φορά υπό τις ιδανικότερες συνθήκες…
Ταυρομάχος
Friday, November 13, 2009
Από την καρδιά της κερκίδας (67)
Από την καρδιά της κερκίδας (67)
Η καλή εμφάνιση με τον Παναιτωλικό δεν συνοδεύτικε από το τρίποντο της νίκης για τον ΟΦΗ.Αυτό που έφερε ήταν οι ελπίδες για το μέλλον ,αφού η ομάδα αγωνίστικε περρισότερο ορθολογικά.
Παρακολουθώντας τα 3 από τα 4 ματς που έχουν διεξαχθεί στο Γεντί Κουλέ,αυτό που μπορώ να διακρίνω στους ποδοσφαιριστές είναι το υπερβολικό άγχος στις ενέργειες τους.Ώρες- ώρες θαρρείς πως ο παλμός και το πάθος του κόσμου γυρίζει μπούμερανγκ,ιδιαίτερα όσον αφορά τους νεαρότερους σε ηλικία ,τους λιγότερο έμπειρους ποδοσφαιριστές της ομάδας.
Επειδή όμως ο κόσμος θα συνεχίσει να στηρίζει με όλη του την δύναμη την ομάδα,θα πρέπει να αποβάλλουν το άγχος,να παίξουν πιο απλά,να δουλέψουν ακόμη πιο σκληρά στις προπονήσεις κι τα αποτελέσματα θα ‘ρθουν.Αγωνίζονται σε μια ομάδα με βαριά φανέλα και μεγάλη ιστορία,περαστική από την κατηγορία.Γι αυτό ,θα πρέπει από την αρχή του αγώνα να επιβάλλουν το παιχνίδι τους,να μην επιτρέπουν καν να διανοηθεί ο αντίπαλος ότι μπορεί να ελπίζει κάτι από αυτό το ματς…
Η ασπρόμαυρη φανέλα θα πρέπει να τους δίνει φτερά και να πετάνε προς την νίκη.
Είναι κατανοητό ότι η μικρή προετοίμασια ,η άφιξη κάποιων στο τέλος αυτής,το άγνωστο της κατηγορίας, να αποτελούν τροχοπέδη ως τώρα,όμως είναι αναμενόμενο ότι ο χρόνος είναι σύμμαχος .
Έφτασε ο χρόνος για νίκες.Είχα την τύχη,(ή την ατυχία? ),να παρακουλουθήσω τον επόμενο αντίπαλο πέρσι για το πρωτάθλημα της Γ εθνικής.Οι φήμες που ακολουθούσαν την Ηλιούπολη μιλούσαν για κομμένα δοκάρια και άλλες περίεργες ιστορίες του ελληνικού ποδοσφαίρου…Είδα σε εκείνο το ματς την χειρότερη ομάδα της κατηγορίας (υπο) βηθούμενη γελοία από τους «άρχοντες»του αγώνα να χάνει με 1-0 από την Χερσόνησο.Στο τέλος της χρονιάς όμως είχε κερδίσει την άνοδο,αφού το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει πολλές παράξενες ιστοριες…
Περριτό είναι λοιπόν να πούμε ότι μόνο η νίκη υπάρχει σε αυτό το ματς για τον ΟΦΗ.
Ας επιστρέψουμε όμως στον αγώνα με τον Παναιτωλικό,αφού αξίζει να αναφερθούμε σε ότι έγινε μετά το σφύριγμα της λήξης.Το standing ovation που έζησε ο Μάκης Μπελεβώνης,ήταν αντάξιο όσων πρόσφερε στα 6 δύσκολα χρόνια που έζησε στον ΟΦΗ.
Ο Μάκαρος ,για τα παιδιά της θυρας 4 ,που έδινε πάντα όλες του τις δυνάμεις ακόμη κι τραυματίας,που ήταν πάντα «σπαθί»έξω από το γήπεδο και δεν φοβόταν τις αλήθειες.
Και τι όμορφη ποδοσφαιρική ιστορία γράφτικε όταν ένας άξιος διάδοχος του Νίκου Γκουλή στο δεξί άκρο της άμυνας του ΟΦΗ,τον συνάντησε σαν αντίπαλο στο πρώτο ματς μετά από αρκετά χρόνια που αμφότεροι βρέθηκαν στο ξανά-φλεγόμενο Γεντί Κουλέ.
Μια ιστορία που άρχισε όπως έπρεπε με τον Μ.Μπελεβώνη κι τα άλλα παιδιά που αγωνίστικαν στο παρελθόν σε αυτό το γήπεδο να τιμούν την μνήμη ενός ηγέτη που έφυγε,κι όμως είναι πάντα εδώ…
Tαυρομάχος
Monday, November 9, 2009
Saturday, November 7, 2009
Movie suggestion:Zach and Miri Make a Porno
Οχι δεν ειναι τσοντα.Εξυπνη κωμωδια ειναι,εχει και αισθημα το στορυ,αν ειστε πουριτανοι,κι αν δεν εχετε δει τσοντες,ισως σας φανει σεξιστικο,χυδαιο ή κατι τετοιο...
.Μα τοτε δεν θα εισασταν σε αυτο το μπλογκ.
Παντως το σεναριο ειναι πανεξυπνο,το acting συμπαθητικο,κι γενικα η ταινια βλεπετε ευχαριστα.
Ranking(1-10) 7
p.s. Η ατακα της ταινιας που γινετε σλογκαν ειναι ...LET US FUCK!
Friday, November 6, 2009
Από την καρδιά της κερκίδας 66
Από την καρδιά της κερκίδας (66)
Το ταξίδι στην βορειοδυτική άκρη της Ελλάδος έμελε να φέρει εξελίξεις στον ΟΦΗ.
Μετά την κακή εμφάνιση και την ήττα ,απόφαση της διοίκησης ήταν να προχωρήσει σε ένα ηλεκτροσόκ για την ομάδα,αλλάζοντας το προπονητικό δίδιμο.Φαινόμενο που,φεύ, επικρατεί στην χώρα μας,βλέπετε τα αποτελέσματα πρέπει να είναι άμεσα, αφού στο ποδόσφαιρο,όπως και στη ζωή μας επικρατεί το χρήμα.
Όλοι παραδεχόμαστε ότι για να φανεί η δουλειά του προπονητή χρειάζεται χρόνος,είναι πολύ δύσκολο να έρθουν άμεσα τα καλά αποτελέσματα.Κι αν φορτσάρει μια ομάδα από την αρχή,αναπόφευκτα,αργότερα στην διάρκεια της περιόδου θα κάνει «κοιλιά».
Δεν ήρθαν τα αποτελέσματα για τον ΟΦΗ στις 7 πρώτες αγωνιστικές,μα κυρίως οι εμφανίσεις δεν ήταν οι αναμενόμενες.Δεν είδαμε πάθος,δεν είδαμε το μάτι να γυαλίζει του ποδοσφαιριστή που μπαίνει στο κατάμεστο Γεντί Κουλέ,αποφασισμένος να κερδίσει.Κάποιος παλιός προπονητής είχε κάποτε πει ότι τους προπονητές τους κάνουν μάγκες οι παίκτες,όχι τα συστήματα.Γι αυτό τώρα, οι ποδοσφαιριστές θα πρέπει να ανεβάσουν την απόδοση τους και να μην επιτρέψουν άλλα στραβοπατήματα.
Ο Σηφάκης και ο Παπαβασιλείου πρόσθεσαν άλλη μια σελίδα τους στο βίβλιο της ιστορίας του ΟΦΗ. Επέστρεψαν όταν σήμαναν οι καμπάνες της λευτεριάς.Βρήκαν μια ομάδα δυαλημένη,με 6-7 παίκτες στο ρόστερ της,με πρόσφυγες και με τον χρόνο να πιέζει αφού η έναρξη της σεζόν έρχοταν σε λιγότερο από 60 ημέρες.Δήλωσαν παρών όταν ο ΟΦΗ τους χρειάζοταν.Κατάφεραν κι έφτιαξαν ένα σύνολο ικανό να πρωταγωνιστίσει,που θα μπορούσε να ήταν ψηλότερα στην βαθμολογία αν δεν υπήρχε το σοκ της τιμωρίας.Αν θυμηθούμε το ματς στην Καλαμάτα,όπου αντί για μια μεγαλειώδη εκδρομή,που ίσως,έδινε την ώθηση για τη νίκη,είχαμε την παρουσία κάποιων δεκάδων ηρωικών οπάδων.Στο επόμενο ματς με τον Πανσερραικό,η απουσία του κόσμου εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι κόστισε άλλους δυο βαθμούς.Κι ίσως το σημαντικότερο ,είδαμε μετά από χρόνια δυο ταλέντα της Κρήτης,τον Κοκκινάκη και τον Περογαμβράκη να δείχνουν ότι μπορεί ο Όμιλος να στηρίζεται σε Κρητικούς ποδοσφαιριστές.
Ο Νίκυ και ο Μύρων θα είναι πάντα στρατιώτες του ΟΦΗ,κι η ευχή μου είναι να παραμείνουν στην ομάδα.Είμαι σίγουρος ότι μπορούν να βοηθήσουν από διαφορετικές θέσεις.Ο Παπαβασιλείου στην οργάνωση των ακαδημιών,αφού θα πρέπει πια ο ΟΦΗ να ξαναρχίσει να «παράγει» ποδοσφαιριστές.Ο Σηφάκης,ίσως θα έπρεπε μάλιστα να παραμείνει στον πάγκο της ομάδας.Ίσως από κάποιο άλλο πόστο.Η φυσική του παρουσία υποδηλώνει πολλά ,μα κυρίως καρδιά.
Πλέον καλείτε κάποιος άλλος να συνεχίσει την δική του παρουσία στην ιστορία της ομάδας.Ο Νίκος Γκουλής ,σαν ποδοσφαιριστής έδινε πάντα το 100% των δυνάμεων του.Κάτι που έλειψε από τον ΟΦΗ στα τελευταία παιχνιδια.Σαν προπονητής,ακόμη κι αν δούλεψε υπό «δυσμενείς» συνθήκες ,το έργο του ήταν επιτυχημένο.Γνωρίζει μια κατηγορία άγνωστη για τον ΟΦΗ,ενώ μοιάζει να έχει το δικό του «μάτι»,όσον αφορά τις προσθήκες του χειμώνα.Ίσως κάποιον παλιό λατινοαμερικάνο συμπαίκτη του…?
Κυρίως όμως,ο νέος προπονητής του ΟΦΗ έχει δείξει ότι ο χαρακτήρας του,το ήθος του είναι αντάξια όσων θέλει να πρεσβεύει ο νέος ΟΦΗ.Η στάση του δε το καλοκαίρι,όταν αρνήθηκε να γίνει σωσίβιο στον προηγούμενο «ιδιοκτήτη» ,αφουγκραζόμενος την οργή του κόσμου,είναι ορόσημο για την πορεία του.Έφτασε η δικιά του ώρα,με τις ιδανικότερες συνθήκες αυτή τη φορά και καλείτε να χαράξει τον δρόμο των επιτυχιών…
Ταυρομάχος
Wednesday, November 4, 2009
Saturday, October 31, 2009
Από την καρδιά της κερκίδας (65)
Από την καρδιά της κερκίδας (65)
Μετά από δυο κακά αποτελέσματα,οι φίλοι του ΟΦΗ καλούντε να δείξουν χαρακτήρα.
Ιδιαίτερα, η απρόσμενη ήττα από τον Εθνικό Πειραιώς,η πρώτη από το 1981 στο Γεντί Κουλέ,ήταν ένα ηχηρό χαστούκι για τον Όμιλο.
Ήττα που συνοδεύτηκε από κακή εμφάνιση,κι όπως είναι λογικό έσπειρε έριδες στις τάξεις της ομάδας.
Αυτό γιατί ίσως περιμέναμε να δούμε τον ΟΦΗ στο φετινό πρωτάθλημα της Β εθνικής,υπερηχητικό,σούπερ-ομάδα,άλογο κούρσας που θα βρεθεί στην κορυφή από την αρχή εώς το τέλος του πρωταθλήματος.
Ο κόσμος θεωρούσε ότι λόγω της μεγάλης ιστορίας,της βαριάς φανέλας και του συσπειρωμένου κόσμου της ομάδας,ο μαραθώνιος της Β εθνικής θα ήταν παιχνιδάκι.
Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά τελικά.
Θα πρέπει να γυρίσουμε τον χρόνο τρεις μήνες πίσω για να εξηγσουμε τις αιτιίες της μέτριας πορείας του Όμιλου στις 6 πρώτες αγωνιστικές.
Τότε που το σήριαλ της απομάκρυνσης του Φ.Βατσινά και του καθεστώτος που υπηρετούσε είχε πάρει την μορφή σαπουνόπερας.
Έτσι ,βρέθηκε ο Όμιλος να ξεκινάει τελευταίος την προετοιμασία,έχοντας στη διάθεση του μόλις 45 ημέρες ως το πρώτο ματς κυπέλου,μόλις 51 ημέρες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος.
Παράλληλα,ότι είχε απομείνει στο ρόστερ ήταν μόλις 6 ποδοσφαιριστές,εκ των οποίων μόνο δυο ήταν παραπάνω από 2 χρόνια στην ομάδα.Βλέπετε οι κινήσεις του προηγούμενου προέδρου που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από άστοχες εώς εσκεμμένες,έφεραν στην έξοδο ποδοσφαιριστές ικανούς,που αν και είχαν δηλώσει ότι θέλουν να παραμείνουν στον Όμιλο,η παρατεταμένη διάρκεια του «σήριαλ» ,το αβέβαιο μέλλον ,τους έφερε σε άλλες ομάδες.
Ταυτόχρονα,ο Νίκος Μαχλάς εμπνευσμένος από το πάθος του κόσμου για ελευθερία,προσπαθούσε να ξεπεράσει τους ύφαλους,με μοναδικό όπλο την αισιοδοξία του για το αίσιο τελος.
Κατάφερε πάντως ,υπό δυσμενείς συνθήκες να δημιουργήσει ένα ρόστερ ανταγωνιστικό.
Όμως όπως είναι φυσικο,όταν μια ομάδα απαρτίζεται,από 18-20 καινούργιους ποδοσφαιριστές,αυτό που χρειάζεται ,περισσότερο από κάθε τι,είναι ο χρόνος.Είναι επιεικώς αδύνατον μια ολοκαίνουργια ομάδα,να «πετάει»από τα πρώτα ματς.Γι αυτό,οι φίλοι του ΟΦΗ καλούνται να δείξουν ωριμότητα,να δείξουν ξανά το προτέρημα που για χρόνια τους χαρακτηρίζει,αυτό της υπομονής .Υπομονή και στήριξη σε μια ομάδα που είναι καταδικασμένη να πετύχει.Έχει δείξει καλά δείγματα,αυτό που απομένει είναι η βελτίωση σε σημαντικές λεπτομέρειες,αλλά κυρίως η διάρκεια.
Επόμενο ματς στο νησί των Φαιάκων με αντίπαλο την τοπική Κέρκυρα.Μια ομάδα που έχει χαρακτηρισθεί σαν ένα από τα φαβορί για την άνοδο,κάτι που την καθιστά σαν ένα από τους σημαντικότερους αντιπάλους του ΟΦΗ.Απορίας άξιον βέβαια,η μη τηλεοπτική μετάδοση ενός ματς που ξεχωρίζει σε αυτήν την αγωνιστική.Ελπίζουμε ,ο πρόεδρος της Κέρκυρας και της ΕΠΑΕ,κ.Καλογιάννης,να μην επαληθεύσει τον κανόνα που λέει ότι τα διαιτητικά εγκλήματα γίνονται όταν απουσιάζει η τηλεοπτική κάλυψη.
Παρ΄ όλα αυτά θεωρώ οτι είναι ένα ματς ανοικτό σε κάθε αποτέλεσμα,όμως σε καμιά περίπτωση,κομβικό για την εξέλιξη του πρωταθλήματος.Βρισκόμαστε μόλις στην 7η αγωνιστική κι υπάρχουν άλλες 27.Σίγουρα το θετικό αποτέλεσμα θα δώσει ψυχολογική και βαθμολογική ώθηση στον ΟΦΗ,όμως δεν θα διστάσω να πω ,ότι πολύ πιο σημαντικά ,είναι τα δύο ματς που ακουλουθούν ,με Παναιτωλικό και Ηλιούπολη στο Ηράκλειο.
Πλέον στο Γεντί Κουλέ δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες απώλειες.Όμως θα πρέπει όλοι
να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό για να ξεκινήσει η αντεπίθεση του Όμιλου,από το προσεχές ματς,σ την κοσμοπολίτικη Κέρκυρα.
Ταυρομάχος
Μετά από δυο κακά αποτελέσματα,οι φίλοι του ΟΦΗ καλούντε να δείξουν χαρακτήρα.
Ιδιαίτερα, η απρόσμενη ήττα από τον Εθνικό Πειραιώς,η πρώτη από το 1981 στο Γεντί Κουλέ,ήταν ένα ηχηρό χαστούκι για τον Όμιλο.
Ήττα που συνοδεύτηκε από κακή εμφάνιση,κι όπως είναι λογικό έσπειρε έριδες στις τάξεις της ομάδας.
Αυτό γιατί ίσως περιμέναμε να δούμε τον ΟΦΗ στο φετινό πρωτάθλημα της Β εθνικής,υπερηχητικό,σούπερ-ομάδα,άλογο κούρσας που θα βρεθεί στην κορυφή από την αρχή εώς το τέλος του πρωταθλήματος.
Ο κόσμος θεωρούσε ότι λόγω της μεγάλης ιστορίας,της βαριάς φανέλας και του συσπειρωμένου κόσμου της ομάδας,ο μαραθώνιος της Β εθνικής θα ήταν παιχνιδάκι.
Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά τελικά.
Θα πρέπει να γυρίσουμε τον χρόνο τρεις μήνες πίσω για να εξηγσουμε τις αιτιίες της μέτριας πορείας του Όμιλου στις 6 πρώτες αγωνιστικές.
Τότε που το σήριαλ της απομάκρυνσης του Φ.Βατσινά και του καθεστώτος που υπηρετούσε είχε πάρει την μορφή σαπουνόπερας.
Έτσι ,βρέθηκε ο Όμιλος να ξεκινάει τελευταίος την προετοιμασία,έχοντας στη διάθεση του μόλις 45 ημέρες ως το πρώτο ματς κυπέλου,μόλις 51 ημέρες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος.
Παράλληλα,ότι είχε απομείνει στο ρόστερ ήταν μόλις 6 ποδοσφαιριστές,εκ των οποίων μόνο δυο ήταν παραπάνω από 2 χρόνια στην ομάδα.Βλέπετε οι κινήσεις του προηγούμενου προέδρου που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από άστοχες εώς εσκεμμένες,έφεραν στην έξοδο ποδοσφαιριστές ικανούς,που αν και είχαν δηλώσει ότι θέλουν να παραμείνουν στον Όμιλο,η παρατεταμένη διάρκεια του «σήριαλ» ,το αβέβαιο μέλλον ,τους έφερε σε άλλες ομάδες.
Ταυτόχρονα,ο Νίκος Μαχλάς εμπνευσμένος από το πάθος του κόσμου για ελευθερία,προσπαθούσε να ξεπεράσει τους ύφαλους,με μοναδικό όπλο την αισιοδοξία του για το αίσιο τελος.
Κατάφερε πάντως ,υπό δυσμενείς συνθήκες να δημιουργήσει ένα ρόστερ ανταγωνιστικό.
Όμως όπως είναι φυσικο,όταν μια ομάδα απαρτίζεται,από 18-20 καινούργιους ποδοσφαιριστές,αυτό που χρειάζεται ,περισσότερο από κάθε τι,είναι ο χρόνος.Είναι επιεικώς αδύνατον μια ολοκαίνουργια ομάδα,να «πετάει»από τα πρώτα ματς.Γι αυτό,οι φίλοι του ΟΦΗ καλούνται να δείξουν ωριμότητα,να δείξουν ξανά το προτέρημα που για χρόνια τους χαρακτηρίζει,αυτό της υπομονής .Υπομονή και στήριξη σε μια ομάδα που είναι καταδικασμένη να πετύχει.Έχει δείξει καλά δείγματα,αυτό που απομένει είναι η βελτίωση σε σημαντικές λεπτομέρειες,αλλά κυρίως η διάρκεια.
Επόμενο ματς στο νησί των Φαιάκων με αντίπαλο την τοπική Κέρκυρα.Μια ομάδα που έχει χαρακτηρισθεί σαν ένα από τα φαβορί για την άνοδο,κάτι που την καθιστά σαν ένα από τους σημαντικότερους αντιπάλους του ΟΦΗ.Απορίας άξιον βέβαια,η μη τηλεοπτική μετάδοση ενός ματς που ξεχωρίζει σε αυτήν την αγωνιστική.Ελπίζουμε ,ο πρόεδρος της Κέρκυρας και της ΕΠΑΕ,κ.Καλογιάννης,να μην επαληθεύσει τον κανόνα που λέει ότι τα διαιτητικά εγκλήματα γίνονται όταν απουσιάζει η τηλεοπτική κάλυψη.
Παρ΄ όλα αυτά θεωρώ οτι είναι ένα ματς ανοικτό σε κάθε αποτέλεσμα,όμως σε καμιά περίπτωση,κομβικό για την εξέλιξη του πρωταθλήματος.Βρισκόμαστε μόλις στην 7η αγωνιστική κι υπάρχουν άλλες 27.Σίγουρα το θετικό αποτέλεσμα θα δώσει ψυχολογική και βαθμολογική ώθηση στον ΟΦΗ,όμως δεν θα διστάσω να πω ,ότι πολύ πιο σημαντικά ,είναι τα δύο ματς που ακουλουθούν ,με Παναιτωλικό και Ηλιούπολη στο Ηράκλειο.
Πλέον στο Γεντί Κουλέ δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες απώλειες.Όμως θα πρέπει όλοι
να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό για να ξεκινήσει η αντεπίθεση του Όμιλου,από το προσεχές ματς,σ την κοσμοπολίτικη Κέρκυρα.
Ταυρομάχος
Monday, October 26, 2009
Αφιερωμα στον Ν.Καζαντζακη.42 χρονια απο τον θανατο του
Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στο Μεγάλο Κάστρο (Ηράκλειο), την πρωτεύουσα της τουρκοκρατούμενης Κρήτης, στις 18 Φεβρουαρίου 1883. Στα έξι του χρόνια, γνωρίζει τη ζωή της προσφυγιάς, εξαιτίας της επανάστασης του 1889, οπότε η οικογένειά του καταφεύγει στον Πειραιά για έξι μήνες.
Πίσω στο Ηράκλειο, ο Νίκος φοιτά στο δημοτικό σχολείο, όμως η κανονικότητα της παιδικής του ζωής διακόπτεται και πάλι το 1897. Με την έκρηξη της τελευταίας κρητικής επανάστασης, η οικογένεια Καζαντζάκη εγκαθίσταται στη Νάξο, όπου παραμένει για δύο περίπου χρόνια. Ο Νίκος ξεκινά τις γυμνασιακές του σπουδές στη γαλλική Εμπορική Σχολή του Τιμίου Σταυρού, την οποία διοικούσαν φραγκισκανοί μοναχοί. Μαθαίνει γαλλικά και ιταλικά και αρχίζει να γνωρίζει την ευρωπαϊκή λογοτεχνία, κυρίως όμως έρχεται σε επαφή με το δυτικό πολιτισμό.
Το 1899, μετά την αποκατάσταση της ειρήνης, η οικογένεια επιστρέφει οριστικά στο Ηράκλειο, όπου ο Νίκος περατώνει τις γυμνασιακές του σπουδές, το 1902.
Το φθινόπωρο του 1902, ο Καζαντζάκης πηγαίνει στην Αθήνα για σπουδές στη Νομική Σχολή. Το Δεκέμβριο του 1905, παίρνει με άριστα το δίπλωμα του διδάκτορος της Νομικής. Την ίδια χρονιά εμφανίζεται στα γράμματα με το πρώτο του μυθιστόρημα Όφις και κρίνο. Για ένα διάστημα εγκαθίσταται στην Αθήνα και συνεργάζεται ως χρονογράφος στην εφημερίδα Ακρόπολις.
Τον Οκτώβριο του 1907, φεύγει για το Παρίσι, όπου συνεχίζει τις σπουδές του στη Νομική Σχολή, ενώ συγχρόνως παρακολουθεί τις παραδόσεις του φιλοσόφου Ανρί Μπερξόν στο Collège de France. Την ίδια εποχή εξοικειώνεται με τη φιλοσοφία του Νίτσε και εκπονεί τη διατριβή του με τίτλο Ο Φρειδερίκος Νίτσε εν τη φιλοσοφία του δικαίου και της πολιτείας, την οποία ολοκληρώνει το 1909. Παράλληλα, ασχολείται και με τις λογοτεχνικές του συγγραφές.
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, περιηγείται για ένα περίπου μήνα τη Φλωρεντία και τη Ρώμη και διαμένει για λίγο στο Ηράκλειο. Σύντομα, όμως αποφασίζει να εγκατασταθεί οριστικά στην Αθήνα.
Ενώ η ελληνική πραγματικότητα γνωρίζει μια δυναμική αναβίωση των μεγαλοϊδεατικών οραμάτων, ο Καζαντζάκης, προσπαθεί να οργανώσει τη ζωή του κατά τα συνηθισμένα πρότυπα. Από τον Απρίλιο του 1910, εγκαθίσταται στην Αθήνα και λίγο αργότερα ξεκινά η συμβίωσή του με τη Γαλάτεια, με την οποία θα στεφανωθεί ενάμισυ χρόνο αργότερα.
Το πρόβλημα του βιοπορισμού παραμένει έντονο. Ο συγγραφέας δεν αποδέχεται το διορισμό του στη θέση του γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας και προσπαθεί να εξασφαλίσει ένα εισόδημα ως μεταφραστής ή επιδίδεται σε ποικίλες επιχειρήσεις. Στους Βαλκανικούς πολέμους, κατατάσσεται ως εθελοντής και υπηρετεί στο ιδιαίτερο γραφείο του πρωθυπουργού Ελ. Βενιζέλου.
Η γνωριμία του με τον Σικελιανό το 1914, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο πνευματικών αναζητήσεων. Οι δύο φίλοι μελετούν μαζί και περιηγούνται την Ελλάδα. Από το φθινόπωρο του 1917 μέχρι τον Ιανουάριο του 1919, ο Καζαντζάκης ταξιδεύει στην Ελβετία. Λίγο μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, διορίζεται γενικός διευθυντής του Υπουργείου Περιθάλψεως και εργάζεται για τον επαναπατρισμό των Ελλήνων του Καυκάσου.
Η ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του 1920 εσήμανε το τέλος της υπηρεσίας του Καζαντζάκη στο Υπουργείο Περιθάλψεως. Απογοητευμένος από τις πολιτικές εξελίξεις και από τη δολοφονία του φίλου του Ίωνα Δραγούμη, ο συγγραφέας πηγαίνει για ένα μήνα στη Γερμανία (Ιανουάριος 1921).
Επιστρέφοντας, απομονώνεται στην Κηφισιά μαζί με τον φίλο του Κ. Σφακιανάκη και δουλεύει την τραγωδία Χριστός. Στη συνέχεια, ταξιδεύει στην Κρήτη και την Πελοπόννησο, και όταν εξασφαλίζει συνεργασία με τον εκδότη Δ. Δημητράκο, φεύγει για τη Βιέννη. Παραμένει εκεί το καλοκαίρι, αφοσιωμένος στη συγγραφή. Η παράξενη δερματοπάθεια που εμφανίζεται στο πρόσωπό του, την οποία ο γιατρός Στέκελ (Stekel) χαρακτήρισε ως «masque de sexualité» [=μάσκα της σεξουαλικότητας], γίνεται αφορμή για να μελετήσει τις θεωρίες του Φρόυντ.
Από το φθινόπωρο του 1921, εγκαθίσταται στο Βερολίνο. Δουλεύει την Ασκητική, παρακολουθεί το συνέδριο των Αναμορφωτών της Παιδείας, γνωρίζεται με τον «πύρινο κύκλο» της Ραχήλ Λιπστάιν και περνά στον αστερισμό του Λένιν. Το καλοκαίρι του 1923, περιηγείται τη Γερμανία και επισκέπτεται τη γενέτειρα του Νίτσε. Αρχές του 1924, ταξιδεύει στην Ιταλία και παραμένει στην Ασίζη μέχρι τον Απρίλιο.
Λίγο μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, ο Καζαντζάκης γνωρίζει την Ελένη Σαμίου, τη γυναίκα που έμελλε να τον συντροφέψει στην υπόλοιπη ζωή του. Ωστόσο, δεν θα παραμείνει για πολύ στην Αθήνα. Τον Ιούλιο του 1924, πηγαίνει στην Κρήτη και τον Αύγουστο παραθερίζει στο ερημικό ακρογιάλι του Λέντα μαζί με την Ελένη, μελετώντας Όμηρο, Γκαίτε και Αισχύλο.
Στο Ηράκλειο παραμένει έναν ολόκληρο χρόνο. Ξεκινά τη μεγαλόπνοη σύνθεση της Οδύσσειας και πιθανότατα συγγράφει το Συμπόσιον. Επιπλέον, σχεδιάζει, χωρίς επιτυχία, παράνομη πολιτική δράση, γεγονός που προκαλεί τη σύλληψη και την εικοσιτετράωρη κράτησή του στην Ασφάλεια Ηρακλείου.
Τον Ιούλιο του 1925, επιστρέφει για λίγο στην Αθήνα, αλλά δεν αργεί να φύγει ξανά για ένα ταξίδι στα νησιά του Αιγαίου. Σ’ αυτό το ταξίδι, θα ανακαλύψει στην Αίγινα τον τόπο της μελλοντικής του εγκατάστασης
Από τον Οκτώβριο του 1925, ξεκινά για τον Καζαντζάκη μια μεγάλη περίοδος ταξιδιών σε όλο τον κόσμο. Σε κάθε ταξίδι του συλλέγει εικόνες, ιδέες και εμπειρίες, τις οποίες ενσωματώνει σε κάθε επόμενη επεξεργασία της Οδύσσειας.
Ως το 1933, επισκέπτεται, τρεις φορές τη Σοβιετική Ένωση και δύο την Ισπανία. Επίσης, ταξιδεύει στην Ιταλία, την Κύπρο, την Παλαιστίνη, την Αίγυπτο και το Σινά, ενώ διαμένει στο Γκόττεσγκαμπ της Τσεχοσλοβακίας για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Τα ταξίδια και η εντατική εργασία θα τον βοηθήσουν να αντέξει το θάνατο των γονιών του (1932). Οι ρυθμοί του είναι πυρετώδεις: γράφει σενάρια για τον κινηματογράφο, ποίηση, συνθέτει δραματικά έργα, μυθιστορήματα στα γαλλικά, συντάσσει εγκυκλοπαιδικά και γλωσσικά λεξικά και σχολικά βιβλία, αρθρογραφεί σε ελληνικές και ρωσικές εφημερίδες, μεταφράζει σημαντικά λογοτεχνικά κείμενα αλλά και παιδικά αναγνώσματα.
Στο πρόσωπο του ελληνορουμάνου συγγραφέα Παναΐτ Ιστράτι θα πιστέψει ότι βρήκε έναν ακόμη πνευματικό σύντροφο, με τον οποίο θα σχεδιάσει κοινή πολιτική και συγγραφική δράση. Τέλος, η γνωριμία του με τον Πρεβελάκη θα του χαρίσει έναν πιστό φίλο κι έναν αφοσιωμένο μαθητή.
Επιστρέφοντας από την Ευρώπη τον Απρίλιο του 1933, ο Καζαντζάκης πηγαίνει στην Αίγινα, τον τόπο που είχε ήδη διαλέξει για μόνιμη εγκατάσταση. Εξακολουθεί να δουλεύει την Οδύσσεια και συγχρόνως συνθέτει τα κάντα για τις Τερτσίνες του, μεταφράζει Δάντη, Κοκτώ, Χάουπτμαν, Σαίξπηρ, Πιραντέλο, Γκαίτε και γράφει τις ταξιδιωτικές του εντυπώσεις, θεατρικά έργα και μυθιστορήματα στα γαλλικά.
Το 1936 ξεκινά να χτίζει το δικό του σπίτι στο νησί και ένα χρόνο αργότερα εγκαθίσταται με την Ελένη, πριν ακόμη τελειώσουν οι εργασίες. Από την Αίγινα φεύγει σπάνια, για να ταξιδέψει (Ιαπωνία-Κίνα, Ισπανία, Αγγλία) ή για να επιβλέψει την έκδοση της Οδύσσειας (1938).
Στη διάρκεια της Κατοχής, ο Καζαντζάκης παραμένει κυρίως στην Αίγινα, απομονωμένος, και στρέφεται προς τη σύνθεση μυθιστορημάτων. Το 1942, πηγαίνει στην Αθήνα, όπου συναντά το Σικελιανό μετά από είκοσι χρόνια, και ζητά από τον ομηριστή καθηγητή Ι.Θ. Κακριδή βιβλιογραφικά βοηθήματα για να μεταφράσει την Ιλιάδα.
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών, επιστρέφει στην πρωτεύουσα, που συγκλονίζεται από τις εμφύλιες συγκρούσεις, και αναπτύσσει πολιτική δράση. Υποβάλλει υποψηφιότητα στην Ακαδημία Αθηνών, αλλά αποτυγχάνει για δύο ψήφους, και εκλέγεται πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Το καλοκαίρι του 1945 περιοδεύει στην Κρήτη ως μέλος της κυβερνητικής Επιτροπής Διαπιστώσεως Γερμανικών Ωμοτήτων. Το Νοέμβριο του 1945, στεφανώνεται την Ελένη Σαμίου και διορίζεται υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση Σοφούλη, αλλά τρεις μήνες αργότερα παραιτείται.
Αρχές του 1946, παρακολουθεί την παράσταση του έργου του Καποδίστριας στο Βασιλικό Θέατρο και το Μάιο προτείνεται ως υποψήφιος για το βραβείο Νομπέλ μαζί με τον Άγγελο Σικελιανό.
Το καλοκαίρι του 1946 ο Καζαντζάκης αναχωρεί για την Ευρώπη, οριστικά, όπως αποδεικνύεται. Διαμένει για ένα διάστημα στην Αγγλία, προσκεκλημένος του Βρετανικού Συμβουλίου, και στη συνέχεια εγκαθίσταται στο Παρίσι και διορίζεται φιλολογικός σύμβουλος στην UNESCO.
Το Μάρτιο του 1948, παραιτείται και εγκαθίσταται μόνιμα στην Αντίμπ της γαλλικής Kυανής Aκτής. Η τελευταία δεκαετία της ζωής του είναι εξίσου δημιουργική και έντονη. Έχοντας κερδίσει τη διεθνή αναγνώριση, γράφει μυθιστορήματα και θεατρικά έργα, μεταφράζει, ταξιδεύει.
Από το 1951, η υγεία του ολοένα κλονίζεται. Χάνει το δεξί του μάτι, ενώ κατά καιρούς εισάγεται στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Φράιμπουργκ για τη θεραπεία της καλοήθους λεμφοειδούς λευχαιμίας που τον ταλαιπωρεί.
Παρ’ όλα αυτά, ξεκινά να συνεργάζεται με τον Κίμωνα Φράιερ, για τη μετάφραση στης Οδύσσειάς του στα αγγλικά. Το έργο του όμως προκαλεί αντιδράσεις από εκκλησιαστικούς κύκλους, που ζητούν τη δίωξή του.
Τον Ιούνιο του 1957, ο Καζαντζάκης αφήνει την Αντίμπ και ξεκινά μαζί με την Ελένη και το ζεύγος Ευελπίδη για την Κίνα, προσκεκλημένος της κινεζικής κυβέρνησης. Μετά από ένα περίπου μήνα περιήγησης στη χώρα, φτάνουν αεροπορικώς στην Καντόν, και ετοιμάζουν την επιστροφή τους μέσω Ιαπωνίας.
Ο Καζαντζάκης εμβολιάζεται για ευλογιά και χολέρα, αλλά παθαίνει μόλυνση και νοσηλεύεται στο Εθνικό Νοσοκομείο της Κοπεγχάγης. Καθώς επιδεινώνεται η κατάσταση του, μεταφέρεται στην πανεπιστημιακή κλινική του Φράιμπουργκ. Παρ’ όλο που ξεπερνά τη μόλυνση, προσβάλλεται από ασιατική γρίπη και πεθαίνει στις 26 Οκτωβρίου 1957 στο Φράιμπουργκ.
Η σορός του μεταφέρεται οδικώς από το Φράιμπουργκ στην Αθήνα και αεροπορικώς στο Ηράκλειο, όπου εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα στον Άγιο Μηνά. Η κηδεία του γίνεται στις 5 Νοεμβρίου, στο κατάμεστο από κόσμο Ηράκλειο. Ενταφιάζεται στον προμαχώνα Μαρτινέγκο.
Στον τάφο του δεσπόζει ένας μεγάλος ξύλινος σταυρός από ακατέργαστους κορμούς και η επιγραφή «Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος».
Friday, October 23, 2009
Από την καρδιά της κερκίδας (64)
Από την καρδιά της κερκίδας (64)
Η νίκη στη Ρόδο έφερε τα χαμόγελα ξανά στον ΟΦΗ.Προσωπική μου πεποίθηση πάντως από την αρχή ήταν ότι η ομάδα θα χρειάζοταν χρόνο για να μπορέσει να δείξει τις δυνατότητες της μέσα στο γήπεδο.Άλλωστε,κοινός παρονομαστής όλων των αγώνων ως τώρα ήταν το καλό ποδόσφαιρο,η σωστή ανάπτυξη του παιχνιδιού αλλά και οι ευκαιρίες που χάνοταν.Στο ποδόσφαιρο όμως είναι σημαντικό για μια ομάδα να δημιουργεί ευκαιρίες.Τα γκολ θα έρθουν αργά ή γρήγορα,είναι και θέμα τύχης.
Ήταν λογικό να χρειαστεί η ομάδα ένα σχετικό χρονικό διάστημα προσαρμογής σε μια εντελώς άγνωστη κατηγορία.Πλέον,καλείτε ο ΟΦΗ να ντουμπλάρει τις νίκες στο αυριανό ματς με τον Εθνικό.Μια ιστορική ομάδα που έχει παραμείνει πολλά χρόνια στα αλώνια της Β εθνικής,ανήμπορη να ξεπεράσει τα εσωτερικά της προβλήματα,με κυριότερο ίσως,αυτό της έλλειψης ιδιόκτητου γηπέδου,αφού η άλλοτε έδρα της ομάδας του Πειραιά,το στάδιο Καραισκάκη χρησιμοποιείται μόνο από την έταιρη ομάδα της πόλης,τον ΟΣΦΠ.
Βλέπεται η συμφωνία που είχε κάνει ο κ.Κόκκαλης πριν από μερικά χρόνια για την ανακατασκευή του σταδίου Καραισκάκη με την τότε κυβέρνηση,δεν προέβλεπε χρήση του σταδίου από άλλες ομάδες .Απορίας άξιον βέβαια είναι το πώς και γιατί δέχτικαν οι άλλες ομάδες να παραιτηθούν των δικαιωμάτων τους στο στάδιο.
Για τους παλαιότερους η ομάδα του Εθνικού φέρνει στην θύμηση,τον αυθεντικότερο ίσως φίλαθλο της Ελλάδος,τον γνωστό «Εθνικάρα»,Γιάννη Ματζουράνη.Έναν αγνό φίλαθλο που για 56 χρόνια ακολουθούσε την αγαπημένη του ομάδα σε κάθε γήπεδο που αγωνιζόταν.Δεν ξέρουμε ,αν η υγεία του επιτρέπει να ξαναεπισκευθεί το Γεντί Κουλέ ,ύστερα από 10 χρόνια που έχουν να ανταμώσουν ΟΦΗ και Εθνικός στο Ηράκλειο,όμως είτε είναι στο γήπεδο ,είτε όχι,σίγουρα του αξίζει ένα θερμό χειροκρότημα.
Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι ο ΟΦΗ θα πρέπει να αφήσει άλλη μια φορά πικραμένο τον Γ.Μαντζουράνη και τους φίλους του Εθνικού,αφού οι «μηχανές» θα πρέπει να ανεβάζουν στροφές ώστε να μην υπάρξουν άλλες απώλειες στο Ηράκλειο.
Θα πρέπει πλέον ο ΟΦΗ σε κάθε μάτς να δείχνει ποιός είναι το αφεντικό της κατηγορίας.
Κάτι που φαίνεται να γνωρίζουν οι αντίπαλοι του,αν αναλογιστούμε τον τρόμο που νιώθουν στη σκέψη του Γεντί Κουλέ και του Όμιλου.
Χαρακτηριστική ήταν η επίσκεψη του εκπροσώπου της ΕΠΑΕ,Λ.Γενεράλη την εβδομάδα που πέρασε,όταν μεταξύ άλλων αξίωσε την τοποθέτηση αγκαθωτού συρματοπλέγματος στην θ8!!!Αγκαθωτό σύρμα βάζουμε όμως στη Κρήτη για να μην φύγουν τα οζά,οπότε το αίτημα του κ.Γενεράλη,προσπεράστικε σαν αστείο.
Εκείνο που καταδυκνύει τον φόβο των υπολοίπων απέναντι στον ΟΦΗ,ήταν μια έκφραση που προφανώς ξέφυγε του εκπρόσωπου της ΕΠΑΕ, «θα λυσάξουν οι άλλες ομάδες αν δεν περιφραχτεί όλο το γήπεδο.»
Γι αυτό λοιπόν καλείτε ο ΟΦΗ να ανεβάσει κι άλλο την απόδοση του,για να αποδυκνύει κάθε εβδομάδα μέσα στο γήπεδο,ότι ακόμη και τα «περίεργα» της κατηγορίας δεν τον αγγίζουν.Ως τώρα το αξίωμα είναι η πολύ μέτρια διαιτησία,που συχνά ευνοεί τους συνήθεις ύποπτους,οι γελοίες αποφάσεις για τα «τηλεποπτικά ματς» και η ογκώδης προσωπικότητα του Αχ.Μπέου,που περικυκλωμένος από τις ένδειξεις του φάκελου «στημένα ματς της Β εθνικης» ,για τον οποίο ο πρόεδρος της ΕΠΟ κλήθηκε στην Ουέφα για ενημερώση,προσπαθεί, βάσει όγκου,να προκρίνει την εύνοια της ομάδας του στην ΕΠΑΕ,ενώ επιτίθεται με θρασύτητες εκφράσεις για τον επιθεωρητη της Ουέφα,κ.Λίμαχερ.
Ο Όμιλος όμως είναι πια ενωμένος,διοίκηση-ποδοσφαιρικό τημ-κόσμος και δεν φοβάται τίποτα.Μέσα στο γήπεδο θα είναι ο νικητής.
Ταυρομάχος
Monday, October 19, 2009
Friday, October 16, 2009
Από την καρδιά της κερκίδας (63)
Από την καρδιά της κερκίδας (63)
Η σημερινή ημέρα είναι ξεχωριστή. Το Ηράκλειο, δια του φυσικού εκπροσώπου του στα αθλητικά δρώμενα, επιστρέφει στο μπασκετικό χάρτη των μεγάλων κατηγοριών.
Μετά από μεγάλη προσπάθεια τριών χρόνων, από τα αλώνια του τοπικού πρωταθλήματος της ΕΚΑΣΚ, ο ΟΦΗ ντεμπουτάρει στο ίσως δυσκολότερο πρωτάθλημα μπάσκετ της Ελλάδος, αυτό της Α2. Ο στόχος που είχε οριοθετηθεί πριν από ένα περίπου χρόνο ,μπορεί να μην επιτεύχθηκε -για διάφορους λόγους- μέσα στο παρκέ, όμως πεποίθηση όλων
ήταν, ότι τελικά η ομάδα θα αγωνιζόταν στην Α2. Άλλωστε ο μπασκετικός ΟΦΗ είχε δείξει από πολύ νωρίς ότι μπορεί να κοιτάει ψηλότερα, όταν είχε προχωρήσει στο θεσμό του κυπέλου, φτάνοντας να αντιμετωπίσει την πολύπειρη ΑΕΚ σε ένα ματς που δύσκολα θα ξεχαστεί. Ο ΟΦΗ είχε καταφέρει να κοιτάξει στα μάτια για 33 λεπτά περίπου ένα αντίπαλο που τους χώριζαν 2 κατηγορίες χάριν και στην αμέριστη μα κυρίως αψεγάδιαστη συμπαράσταση του κόσμου. Το τέλος του πρωταθλήματος ήρθε και δεν ήταν ευτυχές για τον ΟΦΗ και το μπασκετικό Ηράκλειο. Μια πόλη στερημένη από μπάσκετ υψηλού επιπέδου τα τελευταία χρόνια, που έχει αποδείξει ότι δεν αγαπάει μόνο το ποδόσφαιρο αλλά όλα τα σπορ. Έτσι, όταν άρχισαν να γίνονται πραγματικότητα οι πληροφορίες που ήταν γνωστές πολλούς μήνες πριν για συνενώσεις ομάδων, για αδυναμία συμμετοχής άλλων λόγω χρεών, η αισιοδοξία για την άνοδο στην Α2 γιγαντωνόταν. Άνοδο που είχε δείξει μέσα στο παρκέ ότι άξιζε στα 4/5 του προηγούμενου πρωταθλήματος. Όμως κάποια λάθη που έγιναν από όλους, διοίκηση, ομάδα και κόσμο, δεν έφεραν το αναμενόμενο αποτέλεσμα τον Απρίλη. Ας ευχηθούμε ότι το πάθημα έγινε μάθημα κι ο ΟΦΗ θα επιτύχει τους στόχους του και φέτος. Στόχοι που μπορεί να ξεκινάνε από την παραμονή στην κατηγορία, όμως στον αθλητισμό ο ρεαλιστικός στόχος είναι η νίκη στον επόμενο αγώνα. Το ταμείο γίνετε στο τέλος της χρονιάς…
Γιορτή της Κρήτης
Η Κρήτη έχει την τύχη να διαθέτει δύο ομάδες στην δεύτερη τη τάξει κατηγορία φέτος.
Οι εκπρόσωποι του Ηρακλείου και του Ρεθύμνου, ΟΦΗ και ΑΓΟΡ αντίστοιχα είναι δυο ομάδες που κοσμούν τον αθλητισμό, μα και την Κρήτη. Θα πρέπει οι αναμετρήσεις τους να είναι γιορτή για το μπάσκετ, γιορτή για την Κρήτη. Θα βρεθούν αντίπαλοι μόνο για δυο 40λεπτα, μα είναι σίγουρο ότι στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος ο ένας θα επιθυμεί την επιτυχία του άλλου. Είναι πολύ σημαντικό για το κρητικό μπάσκετ , για τους Κρήτες μπασκετμπολίστες, οι δυο ομάδες να έχουν μόνο πρόοδο στο μέλλον.
Το μπάσκετ, ένα άθλημα που καλλιεργείτε για δεκαετίες στο νησί μας, δυστυχώς δεν έχει καταφέρει να αναδείξει στο υψηλότερο επίπεδο τους αθλητές που έχει αναδείξει το ποδόσφαιρο. Οι αιτίες πολλές. Κυριότερη ίσως, η απουσία των κρητικών ομάδων από τις μεγάλες κατηγορίες για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πλέον με τις δυο ομάδες να οργανώνονται καλύτερα, τα ταλέντα στην Κρήτη θα έχουν την ευκαιρία να δοκιμαστούν στο υψηλότερο επίπεδο. Να βελτιώνονται συνεχώς.
Οι φίλαθλοι θα πρέπει να στηρίξουν ακατάπαυστα τις δύο ομάδες, είναι απαραίτητοι για την επίτευξη των στόχων. Να γιορτάσουν την μπασκετική συνάντηση Ηρακλείου-Ρεθύμνου,γεγονός πρωτόγνωρο για τον κρητικό αθλητισμό. Εξάλλου η απόσταση είναι τόσο μικρή, που συχνότατα οι Ηρακλειώτες διασκεδάζουν στο Ρέθυμνο κι αντίστροφα. Κι αν κάποιοι μικροπρεπείς βρουν ευκαιρία να λύσουν οπαδικές διαφορές που πηγάζουν από το ποδόσφαιρο, ας απομωνοθούν από το υγιές κοινό. Δεν χωράνε ασχήμιες σε μια κρητική αθλητική συνάντηση. Κρητικοί είμαστε όλοι, από τη Σητεία ως την Κίσσαμο…
Ταυρομάχος
Subscribe to:
Posts (Atom)