Saturday, February 26, 2011

Το ΠΑΣΟΚ ειναι εδω,ματσωμένο δυνατό

OFI-Trikala 1-1



Τι πρέπει να κάνουμε; Απαντά ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Π. Κοροβέσης


Σήμερα η Ελλάδα, σαν κρατική και κοινωνική υπόσταση, είναι υπό διάλυση. Αν τα πράγματα συνεχιστούν με τους ίδιους ρυθμούς, σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, θα καταλήξει ένα μεγάλο οικόπεδο με περιφερόμενους νομάδες, ιθαγενείς και μετανάστες, που θα αποζητούν απελπισμένα δουλειά. Το κράτος θα περιοριστεί σε ένα γιγαντιαίο στρατό καταστολής, που εκτός από την αστυνομία θα χρησιμοποιεί και το στρατό. Η Βουλή θα γίνει ένα κακόγουστο θέαμα με διορισμένους από τα κόμματα βουλευτές- ας μη ξεχνάμε πως έρχεται η λίστα- κι όλος ο πλούτος της χώρας θα μοιράζεται ανάμεσα στα μεγαθήρια της παγκόσμιας οικονομίας, της ντόπιας ελίτ καθώς και στους πλούσιους πολιτικούς που θα εισπράττουν τα μεσιτικά τους από την εκποίηση της χώρας.

Το όλο πολιτικό σύστημα που στηρίζει τη παγκόσμια τάξη δεν είναι διπολικό αλλά τριπολικό. Καθώς το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, που κυβερνούν εναλλάξ τη χώρα, νομιμοποιούνται με την αριστερή αντιπολίτευση του ΚΚΕ και του ΣΥΝ, που τους προσδίδει το άλλοθι της Δημοκρατίας. Χωρίς ποτέ να θέτει το πρόβλημα της ανατροπής του υπάρχοντος καθεστώτος, προτείνοντας παράλληλα μιαν εναλλακτική λύση, άμεσα εφαρμόσιμη, εφικτή στην προοπτική του χρόνου, ξεκινώντας τη από το εδώ και τώρα.Με άλλα λόγια, η αποκρυστάλλωση του ιστορικού ΚΚΕ στις δύο του εκδοχές, αυτή του ΚΚΕ κι αυτή του ΣΥΝ, είναι δύο πτώματα που συμπλέουν στο υπαρκτό τέλμα της πολιτικής κι αδυνατούν να ξεφύγουν απ’ τα παράθυρα της τηλεόρασης και να σαλπάρουν στο ανοιχτό πέλαγος της ελληνικής κοινωνίας.

Η κύρια αιτία που φτάσαμε ως εδώ είναι η σιωπηρή επανάσταση των καπιταλιστών, που παίρνει πίσω όσα αναγκάστηκε να δώσει τους τελευταίους δύο αιώνες, κάτω από τη πίεση των επαναστάσεων, των εξεγέρσεων και των αγώνων του παγκόσμιου λαϊκού κινήματος.

Όλα αρχίζουν από τη λεγόμενη σχολή του Σικάγου, όπου ο ακραίος φανατικός του «γνήσιου» καπιταλισμού Φρίντμαν αναπτύσσει το δόγμα : «όλη η εξουσία στον καπιταλισμό». Κι αυτό σήμανε διάλυση της οποιαδήποτε μορφής κοινωνικής οργάνωσης. Συνδικάτα, δημόσια παιδεία κι υγεία, κοινή περιουσία του λαού, δημόσια γη, εθνικές πλουτοπαραγωγικές πηγές κ.λπ. , χαρίζονται στο πιο αρπαχτικό και μαφιόζικο κεφάλαιο, μετατρέποντας τους πολίτες σε ανθρώπους χωρίς δικαιώματα. Τους κάνει αιχμάλωτους σε στρατόπεδα εργασίας και τους αναγκάζει να δουλεύουν, χωρίς δικαιώματα και προστασία, κάτω από την απειλή των εξαθλιωμένων άνεργων, ντόπιων και ξένων , που συμπιέζουν την αξία της εργατικής δύναμης στο ελάχιστο δυνατό.

Αυτός ο φιλελευθερισμός του Φρίντμαν, που από μια περιθωριακή θεωρία έγινε παγκόσμιο ευαγγέλιο, εφαρμόζεται σχεδόν σ΄ όλες τις χώρες και προϋποθέτει τη κατάργηση ακόμα κι αυτής της αστικής δημοκρατίας που θεωρείται «αρχαϊκή» ή «κομμουνιστική» με το κράτος προνοίας. Δεν είναι τυχαίο πως η πρώτη χώρα που εφάρμοσε το δόγμα Φρίντμαν ήταν η Χιλή του Πινοσετ, με κόστος 30.000 νεκρούς και δεκάδες χιλιάδες βασανισθέντες και φυλακισμένους που αντιστάθηκαν σ΄ αυτό το δόγμα. Μιμητές του Πινσοσέτ εξάλλου υπήρξαν ο Ρήγκαν κι η Θάτσερ, που με τη σειρά τους επέβαλαν αυτό το δόγμα παγκοσμίως με όργανα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τη Παγκόσμια Τράπεζα, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, κάτω από την πολιτική επικυριαρχία των ΗΠΑ που προσεταιρίστηκε και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Απ΄ όπου πέρασε το ΔΝΤ, τόσο στις χώρες της Ν. Αμερικής, όσο κι από τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας κι Αφρικής άφησε πίσω του ερείπια, κατεστραμμένες οικονομίες και λαούς στην πείνα και την απελπισία. Το μοντέλο αυτό μεταφέρθηκε στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ κι από κει πλέον περνάει στους πιο αδύναμους κρίκους της ΕΕ, με πρώτο πειραματόζωο την Ελλάδα για να ακολουθήσει μετά η Ιρλανδία. Σειρά έχουν η Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία και στη συνέχεια η υπόλοιπη Ευρώπη.

Στην ουσία πρόκειται για ένα πόλεμο. Οι επιτελείς της Ουάσιγκτον, σε συνεργασία με το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο, κατακτούν την μια χώρα μετά την άλλη και κλέβουν τις πλουτοπαραγωγικές τους πηγές. Αυτό που έκαναν δηλαδή όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, και του Χίτλερ συμπεριλαμβανομένου, καθώς δεν κήρυξαν τους πολέμους για πλάκα, αλλά για να ιδιοποιηθούν τον πλούτο της κάθε χώρας. Αυτό δε σημαίνει πως ο πόλεμος έπαψε να είναι εργαλείο κατάκτησης χωρών για τις ΗΠΑ. Όπου ο πόλεμος κρίνεται αναγκαίος π.χ. Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ κ.λπ. γίνεται με πρωτάκουστα φονικά όπλα που δεν ξεχωρίζουν αμάχους και μάχιμους.Παράλληλα επιβεβαιώνουν την παγκόσμια πολεμική υπεροπλία των ΗΠΑ που την επιβάλλουν σαν υπερδύναμη του τρόμου. Ποτέ η ανθρωπότητα δεν γνώρισε μια τόσο πανίσχυρη πολεμική μηχανή σε καιρό ειρήνης και χωρίς να απειλείται από κανέναν.

Ο αρπακτικός παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός σχεδιάζει το ίδιο προσεκτικά, τόσο τους στρατιωτικούς πολέμους, όσο και τους οικονομικούς. Πριν εξαπολύσουν ένα οικονομικό πόλεμο, για δεκαετίες προετοιμάζουν την εγχώρια ελίτ, με υποτροφίες και σπουδές, στα κέντα του πνευματικού ιμπεριαλισμού. Συμμαχούν με την εγχώρια ολιγαρχία, καθώς συμπίπτουν τα συμφέροντά τους, κι εξαγοράζουν ΜΜΕ και δημοσιογράφους, κατά προτίμηση στη τηλεόραση, για λόγους προφανείς. Η προπαγάνδα των οικονομικών δολοφόνων γίνεται η αλήθεια των κατωτέρων τάξεων που δεν έχει καμία δυνατότητα να πληροφορηθεί. Θύματα αυτής της πλύσης εγκεφάλου είναι κύρια οι μεσαίες τάξεις, που έχουν το όνειρο του πλουτισμού και των δυνατοτήτων που φαντάζονται ότι έχει η «ελεύθερη αγορά». Καταλαβαίνουν την αυταπάτη τους , μόνον όταν κλείσει το μαγαζί τους και πτωχεύσουν, για να μπουν στη συνέχεια στη μαύρη λίστα του Τειρεσία κι από κει στη φυλακή.

H διεθνούς φήμης Ναόμι Κλαιν, εγκυρότατη αναλύτρια του σύγχρονου καπιταλισμού, στο βιβλίο της «Το δόγμα του σοκ»(εκδόσεις Λιβάνη) προσεγγίζει τον καπιταλισμό της καταστροφής με χειρουργική ακρίβεια κι έχει μελετήσει τις θεωρίες του Φρίντμαν σε βάθος. Η καταστροφή μιας χώρας πρέπει να γίνει σε ταχύτατο χρονικό διάστημα και πριν ο κόσμος συνειδητοποιήσει το μέγεθος της καταστροφής. Τηλεόραση, συνδικάτα, πληρωμένοι δημοσιογράφοι, δεν θα διαφωτίσουν αυτή τη περίοδο και θα δημιουργήσουν πλήρη συσκότιση και σύγχυση. Καθώς οι φωνές που μπορούν να βοηθήσουν και να δώσουν συνείδηση στον κόσμο για την κατάστασή του είναι περιθωριοποιημένες , δεν μπορούν να φτάσουν σε πλατύ φάσμα. Κι αν κάποτε φτάσουν, τότε θα είναι αργά. Το κακό θα έχει συμβεί.

Στο ερώτημα λοιπόν τι πρέπει να κάνουμε πρέπει να απαντήσουμε με ένα άλλο ερώτημα :Τι μπορούμε να κάνουμε;

Το πρώτο που πρέπει να αποφύγουμε είναι η υπάρχουσα πολιτική ηγεσία, όπου και να βρίσκεται αυτή. Σαφώς κι έχει ήδη απαξιωθεί σ΄ ένα μεγάλο βαθμό απ΄ το λαό. Αλλά η απαξίωση της πολιτικής δεν σημαίνει απαραίτητα και μιαν εναλλακτική πολιτική πρόταση και μπορεί στρεβλά να οδηγήσει μέρος της κοινωνίας ακόμα και στην ακροδεξιά και τα ναζιστικά κινήματα. Μπορεί ακόμα να εμφανίσει σωτήρες και μεσσίες, είτε από τα δεξιά, είτε από τα αριστερά.

Μπορούμε να δράσουμε σε τοπικό ή θεματικό επίπεδο, με συγκεκριμένους στόχους που έχουν τη δυνατότητα να κερδηθούν, σε μια προοπτική χρόνου που μπορεί να έχει και διάρκεια. Μας χρειάζονται ζωντανά κύτταρα που να δρουν σ΄ όλη την Ελλάδα κι όχι νεκρές γραφειοκρατίες που συντονίζουν με το «πάρε δώσε» την αδράνεια τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ μας έπεισε γι αυτό και “ΣΥΡΙΖΑ 2” δεν χρειαζόμαστε κι ούτε μπορεί να γίνει. Τα ζωντανά κομμάτια αυτής της κοινωνίας έχουν ανάγκη το ένα το άλλο και χωρίς μαζικά κινήματα αλληλεγγύης δύσκολα κερδίζεται ένας τοπικός αγώνας.

Χρειάζεται λοιπόν ένας συντονισμός μεταξύ των ακτιβιστών, που δεν θα πρέπει να εμπιστευθούν τον αγώνα τους στη πολιτική ηγεσία της συνδικαλιστικής ή κομματικής γραφειοκρατίας. Γιατί τότε ποντάρουμε με σιγουριά ή στη κατά μέτωπο ήττα ή στον εκφυλισμό του κινήματος.

Κι έχουμε ήδη μια πρώτη γεύση από τις επαναστάσεις του 21ου αιώνα. Η Αίγυπτος, και μαζί της όλος ο Αραβικός Κόσμος, σήμερα βρίσκεται σε εξέγερση και πιθανότητα να μην μείνει τίποτα όρθιο από τις δικτατορίες τους. Αυτό δεν θα σημάνει αυτομάτως δημοκρατία, μια που ο στρατός έχει πάντα την εξουσία. Αλλά ο δρόμος για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις παραμένει ανοιχτός. Κι η δύναμη που ανάγκασε τον Μουμπάρεκ να παραιτηθεί υπάρχει ακόμη στους δρόμους.

Το πρόβλημα που μένει ακόμα άλυτο είναι κατά πόσο οι εξεγερμένες μάζες έχουν ήδη ένα επεξεργασμένο εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο και είναι σε θέση να το εφαρμόσουν. Και κατά πόσο οι υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις που ανέχτηκαν αυτήν την εξέγερση, δεν θα κοιτάξουν να «υφαρπάξουν» αυτήν την ανατροπή και να χειριστούν αυτήν την ευνοϊκή αλλαγή για τον εαυτό τους.

Γιατί, αλήθεια, ποιος άραγε από τους δικούς μας αντιστασιακούς εναντίον της Χούντας, φανταζόταν πως η αποκατάσταση της Δημοκρατίας θα γινόταν από τον Κ.Kαραμανλή?

http://tvxs.gr/news/%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B1%CE%BD/%CF%84%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC-%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%82-%CF%80-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%AD%CF%83%CE%B7%CF%82

Friday, February 25, 2011

Από την καρδιά της κερκίδας (84)








Από την καρδιά της κερκίδας (84)
Ένα από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα ,είναι ότι οι πρωταγωνιστές δεν είναι οι ποδοσφαιριστές κι οι προπονητές αλλά οι παράγοντες των ομάδων .Με τις πράξεις τους, συνήθως κατάπτυστες, είναι αυτοί που κερδίζουν τα φώτα της δημοσιότητας.
Είναι αυτοί που βάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού ,είναι αυτοί που τακτικά είναι υπεράνω της ανώτατης αρχής ,της ΕΠΟ και του ΚΑΠ , πολλές φορές δε, υπεράνω των νόμων ,ακόμη και του Συντάγματος.
Άλλωστε, το ποδόσφαιρο δεν είναι παρά ο καθρέπτης της κοινωνίας .Κι όταν σε μια κοινωνία επικρατεί ανομία και έλλειμμα δικαιοσύνης ,τότε επόμενο είναι να συμβαίνουν ανάλογα και στο ποδόσφαιρο.
Την προηγούμενη εβδομάδα ,ο πολυπράγμων Αχιλλέας Μπέος μας έδωσε την αφορμή να επιστρέψουμε στον γραπτό λόγο για να καυτηριάσουμε πρόσωπα και καταστάσεις.
Αυτήν την εβδομάδα ,σειρά έχει ένα άλλο «διαμάντι» του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ο πρόεδρος του Λεβαδειακού Γιάννης Κομπότης είναι αυτός που με την στάση του προκαλεί την οργή του φίλαθλου κόσμου.
Παρ ολο που το υφυπουργείο Αθλητισμού αναγνωρίζοντας το λανθασμένο σκεπτικό της απόφασης περί μετακίνησης οπαδών ,ουσιαστικά την πήρε πίσω ,αφού πρώτα ευρηματικότητα των οπαδών την έκανε να μοιάζει αστεία ,ο κ.Κομπότης έβγαλε φιρμάνι ότι δεν πρόκειται να δώσει εισιτήρια σε οπαδούς του ΟΦΗ ,όπως έκανε κι με οπαδούς άλλων ομάδων στο παρελθόν.Σε άλλους πάλι έκανε τα στραβά μάτια αφού ήθελε να τα έχει καλά με τις «μεγάλες» ομάδες.
Συνεπικουρούμενος μάλιστα από την Α.Δ. Βοιωτίας που σε σχετική ανακοίνωση ανέφερε
«…δεν θα πλησιάζει κανένας φίλαθλος στο γήπεδο αν δεν κρατάει μαζί του την αστυνομική ταυτότητα του ώστε να γίνεται εξακρίβωση των στοιχείων του.»
Αλήθεια , θεωρήσε ύποπτος για αξιόποινη πράξη αν απλά προσεγγίσεις το γήπεδο της Λειβαδιάς κι η ταυτότητα σου έχει εκδοθεί σε άλλο νομό ,ιδιαίτερα της Κρήτης ,μια και η τοπική ομάδα αντιμετωπίζει την κρητική?
Αν θέλω να πάω για διακοπές στην κοντινή Αράχοβα ,συνδυάζοντας το σκι με ένα ματς της αγαπημένης μου ομάδας ,θεωρούμαι ύποπτος κι απαγορεύεται να πλησιάσω το γήπεδο ,επειδή η ταυτότητα μου γραφεί τόπος γεννήσεως:Ηράκλειο?
Αν έγραφε Ρέθυμνο ή Σητεία θα μπορούσα να πλησιάσω στο γήπεδο –«στολίδι» της Βοιωτίας ,ή μόνο για τους Ηρακλειώτες απαγορεύεται η προσέγγιση?
Αλλά έχουμε να κάνουμε με τον κ.Κομπότη.Τον ίδιο παράγοντα που πριν μερικούς μήνες το όνομα του βρέθηκε στο κέντρο της δημοσιότητας με κατηγορίες για απόπειρα δωροδοκίας.Η υπόθεση εκκρεμεί ακόμη-η ελληνική δικαιοσύνη ποτέ δεν φημίζονταν για την ταχύτητα της-κι ο κ.Κομπότης , πέρα από νόμους και κανόνες υγιούς ανταγωνισμού ,προσπαθεί με κάθε τρόπο θεμιτό ή αθέμιτο να κερδίσει την 3η θέση που θα τον φέρει στο Ελντοράντο των τηλεοπτικών δικαιωμάτων της σούπερλιγκ .Θέλει να συναντήσει τους παλιούς τους φίλους ,τα άλλα «διαμάντια» του ελληνικού ποδοσφαίρου ,τον Μάκη και τον Αχχιλέα .
Αυτό είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο φίλοι ,που όλοι ανακάλυψαν ότι νοσεί μόλις την προηγούμενη εβδομάδα όταν τα αίσχη στο ντέρμπυ των αιωνίων έφτασαν σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Προφανώς ,επειδή ακριβώς έφτασαν σε όλο τον κόσμο , έριξαν τα κροκοδείλια δάκρυα τους, καταγγέλλοντας τα σκάνδαλα που ταλανίζουν τον χώρο.
Λες και τα προηγούμενα χρόνια δεν είχαμε τα σκάνδαλα της πολυιδιοκτησίας, -ακμάζουσα ξανά στις μέρες μας,υπό κόκκινη σκέπη αυτήν την φορά -την παράγκα-βίλλα των οργίων της διαιτησίας ,τα στημένα ματς που μόνο στην Ελλάδα θεωρηθήκαν απλώς ύποπτα ,την βία των πρασινοκόκκινων στρατών που έμενε πάντα ατιμώρητη και το ξέπλυμα χρήματος μέσω του τοποτηρητή της Ζήμενς στην Ελλάδα και «πολυνίκη» πρόεδρο του Ολυμπιακού Σωκράτη Κόκκαλη ,που τα πλοκάμια του αγγίζουν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα….

Friday, February 18, 2011

Aπό την καρδιά της κερκίδας (83)













Aπό την καρδιά της κερκίδας (83)
“Θα πρέπει να ανοίξουν οι φάκελοι όλων των ομάδων ,να αποδοθεί δικαιοσύνη ανοίγοντας επίσης τους φακέλους των στημένων παιχνιδιών που έχει αποστείλει η ΟΥΕΦΑ,να πανε επιτέλους οι λωποδύτες στην φυλακή .Να πέσει επιτέλους αυτή η παράγκα που κατασπαράσσει και κρατεί στη μιζέρια το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Κι αν δεν είναι διατιθέμενοι να το κάνουν αυτό οι αρχές του ελληνικού ποδοσφαίρου σημαίνει ότι το σκοτεινό σύστημα,θα παραμείνει στο σκοτάδι .Θα συνεχιστούν τα ευτράπελα των εντεταλμένων διαιτησιών ,των στημένων αγώνων , τόσα και τόσα .Θα πρέπει σε αυτήν την περίπτωση η ΠΑΕ ΟΦΗ να συνεχίσει τον δίκαιο αγώνα που ξεκίνησε ενάντια στα παραπάνω ,διαφορετικά η κρητική ομάδα θα τα ξανασυναντήσει , έτοιμα να την κατασπαράξουν… “
Kάπως έτσι έκλεινε το τελευταίο χρονογράφημα μας πριν από 8 μηνες περίπου.
Σήμερα ,τα πράγματα παραμένουν απαράλλακτα .Ούτε κιχ δεν ακουστικέ για τις «περίεργες» διαιτησίες ,όσο για τους περιβόητους φακέλους της ΟΥΕΦΑ ,απλά σκονίζονται σε κάποιο ράφι της ελληνικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας.
Φυσικά το περίφημο μαχαίρι δεν μπήκε ποτέ στο κόκκαλο ,ούτε καν παρωνυχίδα δεν κόπηκε.
Συνεχίζουν να κυριαρχούν φαινόμενα ανομίας ,κι φεύ η φημολογία για την νέα παράγκα δεν είναι καθόλου μακριά από την πραγματικότητα.
Κι δυστυχώς η πλειοψηφία των ΜΜΕ όχι μόνο δεν καταγγέλλουν τα πεπραγμένα της παράγκας και των θυρωρών της, αντιθέτως με την στάση τους καλύπτουν τα όσα βρώμικα και κατακριτέα συμβαίνουν.
Βέβαια ο περιβόητος Αχιλλέας ,ο αρχιδιαχειριστής της παράγκας έχει φροντίσει να καλύψει τα νώτα του κι να εμφανίζεται βασιλικότερος του βασιλέως, πότε εντός αγωνιστικών χώρων προκαλώντας τους αντίπαλους οπαδούς ,πότε στα γραφεία της ΕΠΟ σαν γενικός δερβέναγας του προέδρου της, κι πότε με τις ανακοινώσεις του που θα σόκαραν ακόμη κι κουτσομπολίστικη μεσημεριανή εκπομπή.
Είχε βουίξει ο τόπος για κάποιους παράγοντες της Β Εθνικής την σεζόν 2008-09 που έπαιζαν στοιχήματα από τον πάγκο της ομάδας τους δίνοντας οδηγίες στους ποδοσφαιριστές για πλάγια –άουτ και όβερ.Ο ίδιος δεν διστάζει να μιλάει δημοσίως για τα στοιχήματα του που φυσικά είναι πάντα κερδισμένα.
Πρόκειται για τον ίδιο παράγοντα που μερικούς μήνες πριν δήλωνε για τον κ.Λιμάχερ, επιθεωρητή της ΟΥΕΦΑ για τα στημένα παιχνίδια , «…Δεν έχει απολύτως τίποτα στα χέρια του. Καμία απόδειξη για στημένα παιχνίδια.
Το θεωρώ αστείο το όλο θέμα. Μιλάει για κίτρινα και κόκκινα σημεία. Και εγώ θα το πάω στο τραγούδι της συγχωρεμένης της Μοσχολιού, που έλεγε "άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε, καραβάκια στο Αιγαίο...". Όλα αυτά είναι αστεία και θεωρώ ασόβαρο τον κ. Λιμάχερ. Τι σημαίνει το κόκκινο και το κίτρινο; Είναι στοιχείο πως έχει στηθεί ένα ματς;».
Είναι στοιχείο άραγε τα ποσά που τοποθετηθήκαν στον αγώνα Πανιώνιος-Δυναμό Τυφλίδας για το κύπελο ΟΕΦΑ στο καλοπληρωμένο διπλό ημίχρονο –άσο τελικό ?25 φορές το ποντάρισμα σου για τους αδαείς.
Αλήθεια ,μήπως μια από τις απαντήσεις για την σήψη του ελληνικού ποδοσφαίρου θα έπρεπε να ήταν το πόθεν έσχες για τους προέδρους των ΠΑΕ?
Και μηπως δηλωσεις όπως «μόλις σβήσουν τα φώτα, ξεκινούν τα ωραία, περιμένετε.» απευθυνομενους στους φιλαθλους της Λαρισας,είναι αυτές που παραγουν την βια?
Μήπως παράγοντες σαν τον Μπεο είναι αυτοί που παράγουν την βία ?
Κι αντί να καταδικαστούν από τα θεσμικά όργανα και τα ΜΜΕ προβάλλονται τον σαν καλτ φιγούρες των γηπέδων.
Δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο πότε θα πάψεις να στρουθοκαμηλίζεις?
Πόσα σκουπίδια χωράει ακόμη το χαλάκι?

Ταυρομάχος

Wednesday, February 9, 2011

Το Θέατρο Τέχνης και η Tραγωδία του Ποδοσφαίρου

Το Θέατρο Τέχνης και η Tραγωδία του Ποδοσφαίρου

Του Μανώλη Τσελεντάκη δασκάλου-σκηνοθέτη

Διαβάζω και …ενθουσιάζομαι με την άμεση αντίδραση-δήλωση του υπουργού Πολιτισμού για το συμβάν στο Θέατρο Τέχνης. Ως γνωστόν, περίπου 25 άγνωστοι (οπαδοί του Ολυμπιακού) εισέβαλαν στο θέατρο και με μολότοφ, καπνογόνα, σιδερολοστούς και άλλα όργανα έκαψαν και κατέστρεψαν σε μεγάλο ποσοστό την θεατρική σκηνή, τη μέρα της πρεμιέρας του έργου «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ». Οι άγνωστοι φώναζαν μεταξύ άλλων ʽΕδώ είναι Πειραιάς, Έξω ο ΠΑΟΚʼ και άλλα τινά. Μεταφέρω λοιπόν από το cretalive.gr

Ανεπίτρεπτη η βία στα θέατρα. Δεν θα περάσουν αυτές οι συμπεριφορές, δήλωσε ο υπουργός Πολιτισμού Παύλος Γερουλάνος, αναφερόμενος στην επίθεση που δέχθηκε την Παρασκευή το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, στην οδό Φρυνίχου στην Πλάκα πριν από την πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης με τον τίτλο «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ».

Το υπουργείο Πολιτισμού θα αναλάβει την οικονομική κάλυψη όλων των ζημιών στο θέατρο.

Πληροφορούμαι επίσης ότι η σημερινή παράσταση θα γίνει κανονικά και θα παραβρεθεί ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού Πάνος Μπιτσαξής.

Μα γιατί, μα γιατί;

- Κανονικά δεν θάπρεπε οι κ.κ. Γερουλάνος και Μπιτσαξής να ενθουσιαστούν με το συμβάν; Το συμβάν δεν είναι η ζωντανή απόδειξη της πολυπόθητης σύμπραξης Αθλητισμού-Πολιτισμού; (να μου επιτρέψετε να θυμίσω ότι είναι η δεύτερη μετά την πρωτοβουλία του ποδοσφαιρικού συλλόγου Ερμή Ζωνιανών να φέρει στη φανέλα ως χορηγό την εταιρεία SIRINA (http://www.cretalive.gr/posts/printme/7721), κινηματογραφικό παραγωγό ταινιών …ωμού ρεαλισμού, με πρωταγωνίστρια, μεταξύ άλλων, την Τζούλια Αλεξανδράτου η οποία προ καιρού παρέδιδε μαθήματα στη σκηνή του Πολεμικού Μουσείου- πώς μπερδεύονται όλα τόσο γλυκά και νεοελληνικά…)

- Το υπουργείο Πολιτισμού δεν είναι και το αρμόδιο για τον Αθλητισμό;

- Μήπως ο υπουργός εξεγείρεται γιατί η βία τόλμησε να ξεμυτίσει από τα γήπεδα και να πιάσει και τα θέατρα; Τι θράσος, αλήθεια, αυτό των νεαρών; Μα δεν μπορούν να καταλάβουν οι ανόητοι οπαδοί ότι τους έχουν αφήσει τους χώρους των γηπέδων για την άσκηση της βίας; Δεν τους φτάνουν; Δε βλέπουν χρόνια τώρα, πως πολιτικοί και θεσμοθετημένα όργανα κάνουν τα πάντα για τη δημιουργία και την εκτόνωση της βίας, ΕΝΤΟΣ των γηπέδων;

Είναι αλήθεια απορίας άξιον το πώς εκπλήσσονται κάποιοι, εν είδει μωρών παρθένων, όταν βλέπουν το λερό ποδόσφαιρο να τολμά να εισβάλει στη ζωή, στην Αγορά, στα θέατρα. Μα είναι το ποδόσφαιρο που χρόνια τώρα καλλιεργούν και φτιάχνουν οι ίδιοι. Ένα ποδόσφαιρο, κοινωνικός παρίας. Ένα ποδόσφαιρο ζούγκλα, ένα ποδόσφαιρο σαν το αλήστου μνήμης ψυχιατρείο της Λέρου. Ένα ποδόσφαιρο που όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει, αλλά κάνουμε πως δεν το βλέπουμε. Ποδόσφαιρο που κυριαρχείται από εμβληματικές νεοελληνικές φιγούρες όπως διαφόρων μπέηδων, πνευμονοπαθών με πούρα, Πόντιων Πιλάτων, φτωχογιάννηδων, καμπόσηδων, αγιοβασίληδων και πλήθος άλλων ανθέων του μπαξέ, ποδόσφαιρο που διεκπεραιώνεται μέσω πρακτικών και μοντέλων λειτουργίας που το βίασαν και το βιάζουν καθημερινά, όπως του κυρίαρχου δίπολου, Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, ποδόσφαιρο που κοινωνικοποιεί με το χειρότερο τρόπο νέους ανθρώπους και παράγει αρνητικό καθαρό οικονομικό αποτέλεσμα – πλούσιο, μόνο μαύρο από ξέπλυμα και στήσιμο/στοίχημα, ποδόσφαιρο που κείται πέραν κάθε νομιμότητας, κοινωνικού παραδείγματος και αισθητικής και αποτελεί μια γκρίζα δημόσια σφαίρα με την οποία ΄αριστοκράτες΄ πολιτικοί δεν καταδέχονται να λερωθούν και κωλοπετσωμένοι συνδιαλλάσσονται σʼ έναν ατέρμονα φαύλο κύκλο ρουσφετιών αλλά μη λύσεων. Ποδόσφαιρο, που δεν είναι τελικά παρά ο πιο οδυνηρός καθρέπτης και η επιτομή της διαφθοράς και της κρίσης αυτής της χώρας.

Ας πάει λοιπόν ο κύριος Μπιτσαξής να παρακολουθήσει την παράσταση στο Θέατρο Τέχνης. Πρόκειται για τραγωδία. Την τραγωδία του ποδοσφαίρου. Την τραγωδία της χώρας μας. Κι ας αναρωτηθεί μήπως οι πρωταγωνιστές δεν είναι στη σκηνή, αλλά στην πλατεία.

Υ.Γ. Ελπίζω να μην αποδειχτεί πως οι οργισμένοι οπαδοί, δεν ήταν απλά παρά φανατικοί φιλότεχνοι, που ήθελαν απλά αυτόγραφο από τους ηθοποιούς ή να τους κολλήσουν αυτοκόλλητα… όπως πρόσφατα έγινε σε ποδοσφαιρικό αγώνα.

http://www.patris.gr/articles/195858?PHPSESSID=nbdr6t1gagaovedphvqgdkl6g5

OFI-Iwnikos 3-1