Η πρώτη νίκη του ΟΦΗ εντός έδρας στο φετινό πρωτάθλημα μας δίνει την αφορμή να ασχοληθούμε σήμερα με την έδρα του ΟΦΗ, το Παγκρήτιο στάδιο.
Η αλήθεια είναι ότι ο ΟΦΗ ποτέ δεν ένιωσε τη ζεστασιά που απολάμβανε στο Γεντί Κουλέ ,όσα χρόνια αγωνίζεται στο Παγκρήτιο.Δεν χρειάζεται μάλιστα να γίνει κάποιο γκάλοπ για να αντιληφθούμε ότι οι φιλάθλοι του ΟΦΗ ποτέ δεν αποδέχτηκαν την μετακόμιση της ομάδας τους στο στάδιο.Άλλωστε η ιαχή «ΟΦΗ ολε,Γεντί Κουλέ» δονεί σε κάθε ματς την ατμόσφαιρα.
Δεν θα σταθούμε στο υποθετικό ερώτημα για το πόσους παραπάνω βαθμούς θα μπορούσε να είχε ο ΟΦΗ αγωνιζόμενος στην φυσική του έδρα,θα μείνουμε στην πριν από χρόνια ρήση του Ν.Νόμπλια,ο οποίος είχε πει ότι η ομάδα κάνει την έδρα,κι όχι η έδρα την ομάδα.Άλλωστε τα τελευταία χρόνια στο Γεντί.όταν ξεκινούσαν τα «πέτρινα χρόνια»του Όμιλου,υπήρχαν πολλές απώλειες βαθμών.
Ίσως να είχε κερδίσει κάποιους βαθμούς παραπάνω,όμως τίποτα δεν θα άλλαζε αφού πάλι θα βρίσκοταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας,εγκλωβισμένος σε ένα αμαρτωλό καθεστώς.
Το μοναδικό κέρδος που μπορούμε να δεχτούμε ότι είχε ο ΟΦΗ αγωνιζόμενος στο Παγκρήτιο είναι η δυναμική που επέδειξε την πρώτη χρονιά,όταν η παρουσία του Μυρ.Σηφάκη συσπείρωσε τον κόσμο με αποτέλεσμα σε όλο το β γύρο η προσέλευση να ξεπερνάει τις 10 και 15 χιλιάδες κόσμο με αποκορύφωμα το τελευταίο ματς με τον Λεβαδειακό όπου και ο πιο αισιόδοξος οπαδός δεν πίστευε στα μάτια του βλέποντας ακόμη και τα σκαλοπάτια και τους διαδρόμους να κατακλύζονται από κόσμο.
Από κει και πέρα,ο ΟΦΗ ,ένας σοβαρός ΟΦΗ ,που θα κάνει σχέδια για το μέλλον,που θα στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις,θα πρέπει να σχεδιάζει την κατασκευή ενός δικού του ποδοσφαιρικού γηπέδου,που θα του αποφέρει τα μέγιστα δυνατα οφέλη αγωνιστικής και οικονομικής φύσεως.παρέχοντας τις καλύτερες δύνατες ανέσεις και υπηρεσίες στους φίλαθλους-πελάτες του.
Όμως για να συμβεί αυτό,όπως είπαμε, θα πρέπει πρώτα ο ΟΦΗ να απεγκλωβιστεί από αυτήν την χρόνεια ομηρία ,να σταθεί στα πόδια του,να δημιουργήσει μια καλή ομαδα και να ξαναφέρει τον κόσμο του στο γήπεδο.
Ως τότε θα παραμένει στο αφιλόξενο Παγκρήτιο,στο νοίκι λαικότερα,ουσιαστικά συντηρώντας ένα ολόκληρο στάδιο,μαζί με τον συμπολίτη Εργοτέλη,πουκατασκευάστηκε για να βρει ένα χωρο άσκησης και προπόνησης η αθλούμενη νεολαία της πόλης και της Κρήτης γενικότερα ,και για να μπορεί η Κρήτη να φιλοξένησει μεγάλους διεθνείς αγώνες.
Αυτός ήταν ο σκοπός της ανέγερσηςτου Παγκρήτιου,όταν έμπαιναν τα θεμέλια κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 80.Χρειάστηκαν παραπάνω από 15 χρόνια για να υλοποιηθεί αυτό το τεράστιο έργο και αυτό επιτεύχθηκε στο βωμό της «μεγάλης ιδέας» των Ολυμπιακών Αγώνων που δέσποζε στην χώρα μέχρι την πραγματοποίηση τους.
Σήμερα 5 χρόνια μετά,οι αθλητές λιγότερο προβεβλημένων σπορ,ψάχνουν γήπεδα και χώρους άθλησης ώντας αποκλεισμένοι από το Παγκρήτιο στάδιο.Το στάδιο έχει κάτι κοινό με τον ΟΦΗ,το θολό ιδιοκτησιακό τοπίο.Είναι ακόμη στα γραφειοκρατικά της μεταβίβασης από τα Ολυμπιακά Ακίνητα στον δήμο Ηρακλείου, ενώ οι αίθουσες,τα γυμναστήρια ,οι πισίνες που διαθέτει ρημάζουν εγκαταλελειμένες.
Βέβαια είναι «έδρα»του ΟΦΗ και του Εργοτέλη,διεξάγονται ποδοσφαιρικά ματς σε αυτό.
Τώρα πως μπορεί να απολαύσει ένας φιλαθλος ένα ματς,όταν οι κερκιδες είναι παντα ολοβρώμεστες,όταν αυτές απέχουν δεκάδες μέτρα από τον αγωνιστικό χώρο,όταν οι «αντίπαλοι»οπαδοί κάνουν την βόλτα τους πέριξ του σταδίου στο ημίχρονο για να πετάξουν κάποια πέτρα είναι άλλο ερώτημα.
No comments:
Post a Comment