Από την καρδιά της κερκίδας (38)

Από την καρδιά της κερκίδας (38)


Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη.
Πώς να αποφύγεις την παρομοίωση, λίγες μέρες μετά την Ανάσταση του Κυρίου, όταν βλέπεις την ομάδα- συνώνυμο του ποδοσφαίρου στην Κρήτη, έπειτα από πολλά χρόνια που ανέβαινε τον δικό της Γολγοθά, να γνωρίζει την σταύρωση της B’ Εθνικής. Η στήριξη όμως του κόσμου, το πάθος που έδειξε, όχι μόνο στο τελευταίο ματς εντός έδρας του ΟΦΗ στην A’ Εθνική, αλλά όλους αυτούς τους μήνες που έμοιαζε βέβαιος ο υποβιβασμός, προμηνύει την Ανάσταση που θα έρθει όταν η ομάδα απεγκλωβιστεί από την ομηρία του ιδιοκτησιακού καθεστώτος.

Στο σταυρό…
Είναι όμως ολοφάνερο ότι όσο συνεχίζεται η επαίσχυντη ομηρία, ο ΟΦΗ θα παραμένει καρφωμένος στο σταυρό του μαρτυρίου, σε όποια κατηγορία κι αν αγωνίζεται. Όσο παραμένει ένας πρόεδρος, persona non grata για τους φιλάθλους, να διαχειρίζεται τις τύχες του Όμιλου, όσο παραμένει ένα ιδιοκτησιακό καθεστώς απεχθές στην λαϊκή βούληση, η Ανάσταση θα ματαιώνεται για τον ΟΦΗ.
Είναι καιρός πια να πάψει να υφίσταται η ομηρία του ΟΦΗ. Δε νοείτε οι χιλιάδες φωνές που διατρανώνουν την αντίθεση τους, οι ακόμη περισσότερες χιλιάδες κόσμου που έχουν επιλέξει την διαμαρτυρία μέσω της αποχής από το γήπεδο, να βρίσκουν ώτα ερμητικά κλειστά. Να υποκρίνονται όλοι, ιδιοκτήτες, διαχειριστές, δικαιοσύνη, φορείς, ότι όλα είναι «εν τάξη».

Το καυτηριάζουν
Πόσο ηθικό είναι μια ομάδα που έχει προσφέρει τεράστιους ποδοσφαιριστές στο ελληνικό ποδόσφαιρο, μεγάλες επιτυχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με τα περισσότερα ματς στην Ευρώπη από κάθε άλλη ομάδα της περιφέρειας, με θετικό συντελεστή τερμάτων σε ευρωπαϊκά παιχνίδια, με κοινό που «αναγκάζει»την Εθνική Ελλάδος να αγωνίζεται στο Ηράκλειο, να μισείται και να λοιδορείται από τους φιλάθλους σε όλη τη χώρα εξαιτίας του ιδιοκτησιακού καθεστώτος; Ένα καθεστώς-ομηρία, που άλλες φορές άμεσα, άλλες έμμεσα έχει καυτηριασθεί από τόσες φυσιογνωμίες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ποιόν να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τους παλαιούς ποδοσφαιριστές; Τον Μαχλά, τον Κορωνάκη, τον Νόμπλια, τον Γκόμεζ, τον Σοάρες, τον Τάουμεντ, τον Παυλόπουλο; Από προπονητές; Τον Γκέραλντ, τον Σηφάκη, τον Παράσχο, τον Γιάννη Σαμαρά, που πήρε το μεγαλύτερο ταλέντο που εκκολάπτονταν στον ΟΦΗ, εκτός Ελλάδος για να το προστατέψει. Παράγοντες; Είναι γνωστός ο πόλεμος από τον Κόκκαλη ενάντια στο «παράρτημα».

Ποιος ο λόγος;
Γιατί μια ομάδα που μπορεί να σταθεί στα πόδια της, στις δικές της δυνάμεις, να είναι υπό την κηδεμονία κάποιου από τα δυο στρατόπεδα; Ποιος ο λόγος; Τα οικονομικά συμφέροντα; Τα χρέη πως δημιουργήθηκαν; Που πήγαν τα λεφτά της μεταγραφής του Εντόι, πόσα κατέληξαν στον ΟΦΗ; Έμαθε ποτέ κανείς; Γιατί υπήρχαν περίεργα φαινόμενα σε στοιχηματικές εταιρίες σε παιχνίδια του ΟΦΗ τα τελευταία χρόνια; Όπως στο φετινό ΟΦΗ-Θρασύβουλος όπου η απόδοση του διπλού είχε πέσει κατακόρυφα όσο πλησίαζε το ματς. Γιατί συνεχίζει να υφίσταται αυτή η παράνομη ομηρία; Μήπως κάποιοι φοβούνται την δυναμική του ΟΦΗ, την δημιουργία τρίτου πόλου στο ελληνικό ποδόσφαιρο πέρα από την πρωτεύουσα και την συμπρωτεύουσα; Θα ήταν σίγουρα πιο δυσάρεστο για τους μεγάλους να μοιράζουν την πίτα σε περισσότερα κομμάτια. Αντί να δοθεί άμεσα μια λύση, ο κ. Βατσινάς δηλώνει ότι ο ΟΦΗ έχει μια κολλητική ασθένεια. Θύμισε τον πρωτοστάτη της χούντας που ενάντια στη λαϊκή βούληση έβαζε την Ελλάδα στο γύψο. Αμφότεροι όργανα άλλων δυνάμεων άλλωστε…

Ταυρομάχος