Aπό την καρδιά της κερκίδας (40)

object width="425" height="344">






Aπό την καρδιά της κερκίδας (40)
Aν πρέπει να κρατήσουμε κάτι θετικό από το τελευταίο ματς του ΟΦΗ στην Α εθνική,δεν είναι παρά η εμφάνιση του Αλέξανδρου Κασμερίδη.Ένα παιδί, που να μην ξεχνάμε ότι είναι από 15 χρονών στον ΟΦΗ,έφτασε να είναι βασικός στην εθνική Ελπίδων,όμως θέση στην ενδεκάδα του ΟΦΗ δεν έχει βρει.Ίσως είναι το μεγαλύτερο θύμα της κατάστασης που επικρατεί ,των πρακτικών του ιδιοκτησιακού καθεστώτος που μεταφέρουν τερματοφύλακες κανά-δυό μερες πριν την έναρξη της σεζόν.Λέγε με Τζόρβας και Μάλαρτζ.
Ένα ευχαριστώ από τον κόσμο του ΟΦΗ για τον Κάσμε,που αγωνιζόμενος από τραυματισμό,έπαιξε με ένεση ανέφερε το ρεπορτάζ, απέτρεψε μια διαφαινόμενη συντριβή σαν κερασάκι στη τούρτα στον φετινό ορυμαγδό.
Άλλωστε ο Κασμερίδης ήταν ένας από τους λίγους ποδοσφαιριστές που πονούσε πραγματικά στον αποχαιρετισμό του Θόδωρα , δεν παραβρέθηκε γιατί έπρεπε…
Είναι το φωτεινό παράδειγμα για την αναγέννηση του ΟΦΗ.Ένα από τα ελάχιστα,αφού το σκοτάδι επικρατεί στον σκλαβωμένο ΟΦΗ.
Σκοτάδι ,βλέποντας τον κ.Αρβανίτη,να φορά το περιβράχιονιο του αρχηγού στο τελευταίο ματς.Ενός ποδοσφαιριστή που αφαίθηκε να αποχωρήσει για να το πούμε κομψά,όμως επέστρεψε,λίγες μέρες αργότερα, όταν δεν μπόρεσε ο προεδρεύων να βρει κάποιον καλύτερο.Ενός ποδοσφαιριστή που και στο ΟΑΚΑ έχει ευθΎνη και στα 3 γκολ στο.Όλα από τη πλευρά του,σε όλα έχασε τη μπάλα ή τον αντίπαλο.
Σκοτάδι βλέποντας στο τελευταίο ματς στην Α εθνική μια ενδεκάδα που ζήτημα είναι αν έχει αγωνισθεί σε οικογενειακό δίτερμα,πάνω από τρεις φορές. Μόλις με 16 παίκτες στην αποστολή,αφού αρκετοί,προφασιζόμενοι τραυματισμούς,νηστικό αρκούδι δε χορεύει το λέει ο λαός,ήθελαν να αποφύγουν μια αγγαρεία που έμοιαζε επικύνδυνη
Σκοτάδι βλέποντας τους κλειδοκράτορες του αλυσοδεμένου Όμιλου,να προσπαθούν να αποτρέψουν την παρουσία κάποιων λίγων Ομιλιτών,φοβούμενοι το ξεγιβέντισμα σε ολη την Ελλάδα.Ξεγιβέντισμα,έτσα,στα κρητικά άστο κ.διορθοτά,μα δε καταλαβαίνουν γρι.Γιατί κυνηγούσαν κάποιους που ήθελαν να κάτσουν μαζί σε μια άδεια εξέδρα,να υποστηρίξουν,να διαμαρτυρηθούν για την κατάντια μιας ομάδας που υποβιβάζεται.
Αυτοί,δεν καταλαβαίνουν γρι από κυβερνήσεις και δικαιοσύνη,κινούν τα νήματα,από κάποιους τρελούς θα σκιαχτούνε?
Κρίμα μόνο που δεν ήταν περρισότεροι οι Ομιλίτες που βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ.Αρχίζει να φαίνεται το κενό του Θόδωρα.Όμως επειδή από κει πάνω,θέλει να δει τους φίλους του να αγωνίζονται και να φέρνουν τη λευτεριά,το φως στο σκοτάδι του ΟΦΗ,οφείλει ο κόσμος να σταθεί στα πόδια του και να αγωνιστεί.
Μέσα στο σκοτάδι βέβαια έλαμψε η κόκκινη Φεράρι που χρησιμοποιεί για τις μετακινήσεις του στην Αθήνα ο προεδρεύων.Το πούρο κοχίμπα,το ουίσκι φυσικά green label,στα μπουζούκια μόνο πρώτο τραπέζι πίστα,αλλά ο ΟΦΗ έχει κάποια εκκατομύρια ευρώ χρέη,»χρέη»ορθότερα.Να πέσω στο επίπεδο σου και να σε βρίσω ρε Φανούρη γραπτώς και δημοσίως,δε θα σου κάνω τη χάρη.Ξέρω πως ο θεός είναι δίκαιος.
Αργεί λίγο μερικές φορές,αλλά ξέρει.Ύστερα από τη Σταύρωση έρχεται η Ανάσταση.
Και όμως υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ.Ακούγεται μια βοή…
Ταυρομάχος

Από την καρδιά της κερκίδας (39)

Από την καρδιά της κερκίδας (39)
Η επόμενη μέρα στον ΟΦΗ.Ακούγεται και γράφετε τόσο πολύ πια εσχάτως που τινει να γίνει φράση-κλισέ.
Η επόμενη μέρα στον ΟΦΗ φέρνει την παε και τον ερασιτέχνη στα δικαστήρια με βαριές εκφράσεις εκατέρωθεν.Ουσιαστικά δεν κινείτε φύλλο όμως.
Πρώτα περίμεναν οι υπευθυνό-ανεύθυνοι τονμαθηματικό υποβιβασμό της ομάδας,λες και δεν διαγράφοταναυτός όχι μόνο την φετινή χρονιά αλλά αρκετά χρόνια πριν.Τώρα περιμένουμε το διαδικαστικό ματς απέναντι στον «μεγάλο αδερφό»,το μεγάλο μαγαζί της ιδιοκτησίας.
Πρέπει να ήταν πολύ σατανική η κληρωτίδα που «έβγαλε»ένα ματς ΠΑΟ-ΟΦΗ την τελευταία αγωνιστική.Σα να θέλε να οριστεί ένα τέτοιο ματς το τελευταίο του ΟΦΗ στην μεγάλη κατηγορία ύστερα από 33 χρόνια.Σα να συνομοτούσε το σύμπαν για να δει ο κ.Σωκράτης ένα ματς σαν κι αυτό,χασκογελώντας με το γνωστό του γέλιο.Χο-χο-χο.
Αναρωτιέμαι αν ο «καπετάνιος»θα πάει στο ΟΑΚΑ αυτήν την Κυριακή.Νομίζω πως δε θα το κάνει.Θα προτιμήσει να αποφύγει το ρίγος που θα τον διαπερνά,όταν θα σκεύτεται τον αείμνηστο αδερφό του Θόδωρα να κοιτάζει απορημένα.
Ας επιστρέψουμε στην επόμενη μέρα όμως.Των δικαστηρίων και του Γεντί Κουλέ.
Ο πρόεδρος «σκεύτεται»την επιστροφή της ομάδας στη φυσική της έδρα.
Περίεργο,ο πρόεδρος τέσσερα χρόνια δεν μας έχει συνηθίσει να σκεύτεται.
Μα,κάτι θυμίζει η «επιστροφή στο σπίτι».Βέβαια, άλλη μια ομάδα δεν έκανε το ίδιο στο παρελθόν?Μήπως ήταν το «μεγάλο μαγαζί»που λέγαμε?Από το ΟΑΚΑ στη Λεωφόρο και από κει πάλι στο ΟΑΚΑ.Ειναι μόνο θέμα γηπέδου ?
Ξαναζεσταμένες πρακτικές ακουλουθούν μονάχα για αποπροσανατολισμό του κόσμου.
Ξαναζεσταμένες πλην αποδοτικές αφου στο παρελθόν πέτυχαν.
Δεν κοιμάται ο κόσμος πια όμως.Τον τάραξε ο χτύπος από την πτώση του ΟΦΗ.
Ξέρε πια πολύ καλά να αποφεύγει τα διάφορων τύπων διλλήματα.
Διλλήματα όπως «να σωθεί η ομάδα»,»φταίει ο προπονητηή ή οι παίκτες»,»επιστροφή στο σπίτι» δεν χωρούν.
Ο κόσμος ξέρει ότι εφόσον δεν αλλάξει η ιδιοκτησία στην παε,επόμενη μέρα στον ΟΦΗ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Τα ψέμματα και η κοροιδία τελείωσαν.Δεν είναι θέμα προσώπων,είναι θέμα που αφορά το παρόν και το μέλλον του ΟΦΗ.
Φυσικά πρέπει η ομάδα να επιστρέψει στο Γεντί Κουλέ.Όμως αυτό είναι το μικρότερο βήμα που πρέπει να γίνει.Για να μπορέσει όμως ο Όμιλος να γίνει ακόμη μεγαλύτερος κι από αυτό που ήταν χρειάζεται πρώτα ένα μεγάλο βήμα .Τον απεγκλωβισμό του από την ομηρία του ιδιοκτησιακού.Είναι κάτι που αξιώνει ο κόσμος.Επειδή λοιπόν οι ομάδες γίνονται μεγάλες πρωτίστως από τον κόσμο τους,δεν νοείται άλλο να αγνοείται η δύναμη του ΟΦΗ.Ο λαός που αγωνίζεται,που απαιτεί την ανεξαρτησία της ομάδας.
Όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να μικρύνουν το μέγεθος του ΟΦΗ,ο κόσμος δεν θα τους αφήσει.Είναι αποφασισμένος να κάνει αυτήν την ομάδα ξανά μεγάλη.Παίρνει τα μέτρα του και ξέρει ότι ο πρώτος ρόλος του ανήκει.Δεν νοείται πια να προσπερνάτε η λαική βούληση.
.
Ταυρομαχος

Από την καρδιά της κερκίδας (38)

Από την καρδιά της κερκίδας (38)


Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη.
Πώς να αποφύγεις την παρομοίωση, λίγες μέρες μετά την Ανάσταση του Κυρίου, όταν βλέπεις την ομάδα- συνώνυμο του ποδοσφαίρου στην Κρήτη, έπειτα από πολλά χρόνια που ανέβαινε τον δικό της Γολγοθά, να γνωρίζει την σταύρωση της B’ Εθνικής. Η στήριξη όμως του κόσμου, το πάθος που έδειξε, όχι μόνο στο τελευταίο ματς εντός έδρας του ΟΦΗ στην A’ Εθνική, αλλά όλους αυτούς τους μήνες που έμοιαζε βέβαιος ο υποβιβασμός, προμηνύει την Ανάσταση που θα έρθει όταν η ομάδα απεγκλωβιστεί από την ομηρία του ιδιοκτησιακού καθεστώτος.

Στο σταυρό…
Είναι όμως ολοφάνερο ότι όσο συνεχίζεται η επαίσχυντη ομηρία, ο ΟΦΗ θα παραμένει καρφωμένος στο σταυρό του μαρτυρίου, σε όποια κατηγορία κι αν αγωνίζεται. Όσο παραμένει ένας πρόεδρος, persona non grata για τους φιλάθλους, να διαχειρίζεται τις τύχες του Όμιλου, όσο παραμένει ένα ιδιοκτησιακό καθεστώς απεχθές στην λαϊκή βούληση, η Ανάσταση θα ματαιώνεται για τον ΟΦΗ.
Είναι καιρός πια να πάψει να υφίσταται η ομηρία του ΟΦΗ. Δε νοείτε οι χιλιάδες φωνές που διατρανώνουν την αντίθεση τους, οι ακόμη περισσότερες χιλιάδες κόσμου που έχουν επιλέξει την διαμαρτυρία μέσω της αποχής από το γήπεδο, να βρίσκουν ώτα ερμητικά κλειστά. Να υποκρίνονται όλοι, ιδιοκτήτες, διαχειριστές, δικαιοσύνη, φορείς, ότι όλα είναι «εν τάξη».

Το καυτηριάζουν
Πόσο ηθικό είναι μια ομάδα που έχει προσφέρει τεράστιους ποδοσφαιριστές στο ελληνικό ποδόσφαιρο, μεγάλες επιτυχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με τα περισσότερα ματς στην Ευρώπη από κάθε άλλη ομάδα της περιφέρειας, με θετικό συντελεστή τερμάτων σε ευρωπαϊκά παιχνίδια, με κοινό που «αναγκάζει»την Εθνική Ελλάδος να αγωνίζεται στο Ηράκλειο, να μισείται και να λοιδορείται από τους φιλάθλους σε όλη τη χώρα εξαιτίας του ιδιοκτησιακού καθεστώτος; Ένα καθεστώς-ομηρία, που άλλες φορές άμεσα, άλλες έμμεσα έχει καυτηριασθεί από τόσες φυσιογνωμίες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ποιόν να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τους παλαιούς ποδοσφαιριστές; Τον Μαχλά, τον Κορωνάκη, τον Νόμπλια, τον Γκόμεζ, τον Σοάρες, τον Τάουμεντ, τον Παυλόπουλο; Από προπονητές; Τον Γκέραλντ, τον Σηφάκη, τον Παράσχο, τον Γιάννη Σαμαρά, που πήρε το μεγαλύτερο ταλέντο που εκκολάπτονταν στον ΟΦΗ, εκτός Ελλάδος για να το προστατέψει. Παράγοντες; Είναι γνωστός ο πόλεμος από τον Κόκκαλη ενάντια στο «παράρτημα».

Ποιος ο λόγος;
Γιατί μια ομάδα που μπορεί να σταθεί στα πόδια της, στις δικές της δυνάμεις, να είναι υπό την κηδεμονία κάποιου από τα δυο στρατόπεδα; Ποιος ο λόγος; Τα οικονομικά συμφέροντα; Τα χρέη πως δημιουργήθηκαν; Που πήγαν τα λεφτά της μεταγραφής του Εντόι, πόσα κατέληξαν στον ΟΦΗ; Έμαθε ποτέ κανείς; Γιατί υπήρχαν περίεργα φαινόμενα σε στοιχηματικές εταιρίες σε παιχνίδια του ΟΦΗ τα τελευταία χρόνια; Όπως στο φετινό ΟΦΗ-Θρασύβουλος όπου η απόδοση του διπλού είχε πέσει κατακόρυφα όσο πλησίαζε το ματς. Γιατί συνεχίζει να υφίσταται αυτή η παράνομη ομηρία; Μήπως κάποιοι φοβούνται την δυναμική του ΟΦΗ, την δημιουργία τρίτου πόλου στο ελληνικό ποδόσφαιρο πέρα από την πρωτεύουσα και την συμπρωτεύουσα; Θα ήταν σίγουρα πιο δυσάρεστο για τους μεγάλους να μοιράζουν την πίτα σε περισσότερα κομμάτια. Αντί να δοθεί άμεσα μια λύση, ο κ. Βατσινάς δηλώνει ότι ο ΟΦΗ έχει μια κολλητική ασθένεια. Θύμισε τον πρωτοστάτη της χούντας που ενάντια στη λαϊκή βούληση έβαζε την Ελλάδα στο γύψο. Αμφότεροι όργανα άλλων δυνάμεων άλλωστε…

Ταυρομάχος

Από την καρδιά της κερκίδας (37)

object width="425" height="344">








Από την καρδιά της κερκίδας (37)

Συνέβη το μοιραίο την περασμένη Κυριακή, μοιραίο πλην αναπόφευκτο ,αφού δεν χρειαζόταν να είσαι μάντης ή προφήτης για να δεις τον υποβιβασμό που διαφαινόταν εδώ και μήνες. Η επόμενη μέρα φαντάζει τρομερά δύσκολη υπό την δαμόκλειο σπάθη των χρεών που έχουν δημιουργήσει εντέχνως οι ιδιοκτήτες της ΠΑΕ ΟΦΗ. Μερικά χρόνια πριν ο λαός του ΟΦΗ πλημμύριζε τους κεντρικούς δρόμους της πόλης, ζητώντας την ένταξη της ομάδας στο άρθρο 44, ώστε να διαγραφεί το μεγαλύτερο μέρος των χρεών που είχε δημιουργηθεί κυρίως μέσω των προσαυξήσεων, εξαιτίας της μη καταβολής από την διοίκηση της ΠΑΕ των εισφορών του ΦΠΑ και των οφειλών προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Η βιτρίνα της ιδιοκτησίας στον ΟΦΗ, κατά δική του ομολογία, Π. Μυριοκεφαλιτάκης, είχε μάλιστα «χαρίσει» τα οφειλόμενα, προκειμένου να επιτευχθεί η ένταξη στο ευεργετικό άρθρο.

Τα «φρέσκα» χρέη
Τι κι αν εξαφανίστηκαν τα χρέη; Από την επόμενη μέρα η ιδιοκτησία φρόντισε να δημιουργήσει νέα με αποτέλεσμα σήμερα, να αποτελούν τροχοπέδη για το μέλλον του ΟΦΗ. Αλήθεια, πως δημιουργήθηκαν τα «φρέσκα» χρέη; Γιατί δημιουργήθηκαν; Το πάθημα του πρόσφατου παρελθόν δεν έγινε μάθημα; Μήπως τα χρέη δημιουργήθηκαν εσκεμμένα;
Μήπως θα έπρεπε να εξοφληθούν από την ιδιοκτησία και την νυν διοίκηση της ΠΑΕ, αφού αυτοί ευθύνονται για αυτά; Πως η επιχείρηση του Φ. Βατσινά επεκτείνεται όταν η άλλη Α.Ε. που «ηγείται» είναι με το κεφάλι στην γκιλοτίνα των χρεών; Θυμίζει η ιστορία το προηγούμενο με τον Μάκη Ψωμιάδη στην ΑΕΚ, όταν έκαναν φτερά 4,5 εκατομμύρια ευρώ που είχαν δοθεί από την πολιτεία (δηλ. τον Έλληνα φορολογούμενο) για έργα στο αθλητικό κέντρο που δεν έγιναν ποτέ. Εξαφανίστηκαν αυτά τα λεφτά, αφήνοντας ένα βαρύ χρέος στην ΠΑΕ ΑΕΚ.

Πράξεις, όχι λόγια
Ο Δήμαρχος Ηρακλείου θα θυμάται καλά εκείνο το συλλαλητήριο για το άρθρο 44. Ήταν τότε που δήλωνε στο συγκεντρωμένο πλήθος ότι θα αναλάβει πρωτοβουλίες για να απεγκλωβιστεί ο ΟΦΗ από το αμαρτωλό καθεστώς. Πρωτοβουλίες δεν είδαμε, αντιθέτως, αμέσως μετά τον υποβιβασμό είχαμε νέες δηλώσεις από τον κ. Κουράκη. Ο κόσμος όμως περιμένει πράξεις, όχι λόγια. Οφείλει ο Δήμαρχος να κάνει το χρέος του απέναντι στην ομάδα που εκπροσώπησε την πόλη του για 33 χρόνια στο ελληνικό και ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό στερέωμα. Οφείλει να καταγγείλει το πολυιδιοκτησιακό καθεστώς που λοιδορεί το Ηράκλειο και την Κρήτη. Οφείλει να αφουγκραστεί το λαϊκό αίσθημα, που διατρανώνει την επιθυμία του για καθαρές λύσεις στην ΠΑΕ ΟΦΗ.

Κρητική καρδιά
Η επόμενη μέρα στον ΟΦΗ δεν χωρά άλλα ψέματα. Το ελληνικό ποδόσφαιρο ,όπως διατείνονται όλοι, χρειάζεται δυνατή την περιφέρεια. Ο ΟΦΗ αποτελεί έναν από τους ισχυρότερους πόλους της περιφέρειας, όμως για να ακμάσει και πάλι θα πρέπει να κοπεί ο γόρδιος δεσμός του ιδιοκτησιακού. Μόνο έτσι θα ξαναγίνει ο Όμιλος πραγματικός εκπρόσωπος της Κρήτης στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι. Θα πρέπει να γνωρίζουν καλά οι μεγαλομέτοχοι ότι μια ομάδα δεν είναι τα χαρτιά των μετοχών. Μια ομάδα είναι οι καρδιές των φιλάθλων της. Όταν μάλιστα, στην περίπτωση του ΟΦΗ, έχουμε να κάνουμε με κρητικές καρδιές, τότε η δύναμη τους μπορεί να προσπεράσει κάθε εμπόδιο! Κι αν έχουν εκδικητικές διαθέσεις απέναντι στον κόσμο του ΟΦΗ, να ξέρουν ότι αυτοί είναι που χρωστούν πολλά στην Κρήτη, όχι η Κρήτη σε αυτούς…

Ταυρομάχος

“Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας” του Θ.Παναγόπουλου

Της Σοφίας Τσεντελιέρου

Ο πρώην δικαστής και συγγραφέας του βιβλίου “Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας” Θόδωρος Παναγόπουλος μιλά στην “Π”

“Η σημερινή πραγματικότητα δεν διαφέρει από το 1821, ακόμα και σήμερα διορίζονται ράφτες υπουργοί και ναύτες στρατηγοί...”

Δυστυχώς, η ιστορία που μας διδάσκουν είναι εν πολλοίς, μια εικονική, κατασκευασμένη, παραποιημένη ιστορία, που εξυπηρετεί σκοπιμότητες. Αυτές τις διαστρεβλώσεις, τις παραποιήσεις, τα ψέματα σκέφτηκα νʼ αποκαλύψω με το βιβλίο μου

Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το βιβλίο του Θεόδωρου Παναγόπουλου με τίτλο «Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ενάλιος».

Ο συγγραφέας του βιβλίου, τέως δικαστής και δικηγόρος Ηρακλείου, τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε συστηματικά με την ιστορική έρευνα, σε μια προσπάθεια να βρει την αλήθεια πίσω από τα γεγονότα της Επανάστασης του ʼ21, όπως αυτά παρουσιάζονται μέχρι σήμερα. Μέσα από την έρευνά του εντόπισε και παρουσιάζει στο βιβλίο του, άγνωστες σελίδες σχετικά με τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο.

Η ιστορία ήταν πάντοτε το χόμπι του Θεόδωρου Παναγόπουλου, ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία κατά τη διάρκεια του επαγγελματικού του βίου να ψάχνει και νʼ αναζητά το πώς και γιατί τα ιστορικά πρόσωπα έδρασαν έτσι ή αλλιώς, ή γιατί τα ιστορικά γεγονότα συνέβησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Ο Θεόδωρος Παναγόπουλος, ο οποίος αρθρογραφεί στην «Π», έχει ήδη έτοιμο το επόμενο βιβλίο του, το οποίο, όπως λέει «αφορά στη σχέση γυναίκας- πατριαρχίας- θρησκείας διαχρονικά από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα και την υποταγή της γυναίκας στα εξουσιαστικά συστήματα μιας πατριαρχικής κοινωνίας και μιας καταπιεστικής θρησκείας, μέσα στις οποίες το γυναικείο στοιχείο καταπιέστηκε και θεωρήθηκε κατώτερο από το ανδρικό, γιατί σύμφωνα με την κρατούσα θρησκευτική αντίληψη η γυναίκα πλάστηκε από το πλευρό του άνδρα». Αυτή τη σκοταδιστική άποψη επιχειρεί νʼ ανατρέψει ο συγγραφέας και να αποκαταστήσει την αδικία που έγινε αιώνες τώρα σε βάρος της γυναίκας, εξισώνοντάς την απόλυτα με τον άνδρα.

Η συνέντευξη με τον Θεόδωρο Παναγόπουλο έχει ως εξής:

Ερώτηση: Το βιβλίο σας «Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας» παρουσιάζει μια ιδιαιτερότητα. Δεν πρόκειται για ένα αμιγώς ιστορικό δοκίμιο. Μοιάζει σχεδόν με ιστορικοπολιτική ανάλυση της εποχής του ʼ21.

Απάντηση: Δεν ξέρω πώς μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς, αλλά το βιβλίο αυτό αναφέρεται σε κάποιες άγνωστες σελίδες γύρω από την επανάσταση του ʼ21. Δηλαδή σε διάφορα γεγονότα που αποσιώπησε, απέκρυψε και παραποίησε η επίσημη ιστορία, τα οποία όμως προκύπτουν μέσα από τις αφηγήσεις των ίδιων των αγωνιστών, των αυτοπτών μαρτύρων και των ξένων ταξιδιωτών εκείνης της εποχής. Δυστυχώς, η ιστορία που μας διδάσκουν είναι εν πολλοίς, μια εικονική, κατασκευασμένη, παραποιημένη ιστορία, που εξυπηρετεί σκοπιμότητες. Αυτές τις διαστρεβλώσεις, τις παραποιήσεις, τα ψέματα σκέφτηκα νʼ αποκαλύψω με το βιβλίο μου.

Ερώτηση: Αυτός ήταν και ο λόγος που αποφασίσατε να γράψετε το βιβλίο;

Απάντηση: Ναι, ήταν η επιθυμία μου να μαθευτεί η αλήθεια. Να αποκατασταθούν οι πραγματικοί αγωνιστές και να απομυθοποιηθούν οι κατασκευασμένοι ήρωες. Ανέκαθεν μου άρεσε πολύ η ιστορία. Κάθε ιστορικό γεγονός το μελετούσα σε βάθος. Οι απαντήσεις όμως που έπαιρνα από την επίσημη ιστορία δεν με ικανοποιούσαν απόλυτα. Κάτι πάντοτε έλειπε… Έτσι, άρχισα σιγά-σιγά να ψάχνω, να ερευνώ, να προβληματίζομαι. Ήθελα να λύσω τις απορίες μου, να μάθω περισσότερα, να πληροφορηθώ την αλήθεια. Με τα χρόνια έφτασα να γίνω ένας φανατικός ιστοριοδίφης, ένας ερασιτέχνης ιστορικός. Και όταν πλέον είχα συγκεντρώσει όλο το υλικό του βιβλίου μου, σκέφτηκα, αν μπορώ να το πω έτσι, από επαγγελματική διαστροφή, ως πρώην δικαστής να δικάσω την επίσημη ιστορία. Την έβαλα στο εδώλιο του κατηγορουμένου και άρχισα τις ερωτήσεις. Ανέκρινα τους αυτόπτες μάρτυρες, ανέγνωσα τις μαρτυρίες και τις καταθέσεις άλλων, τα βιβλία και τα χρονικά τους, τα ημερολόγιά τους και τα απομνημονεύματά τους, διάβασα τα επίσημα και ανεπίσημα έγγραφά τους. Εκτίμησα και αξιολόγησα την προσωπικότητα και τη στάση των πρωταγωνιστών απέναντι στα γεγονότα. Τότε μου φανερώθηκε η αλήθεια. Ανακάλυψα τα ψέματα, τις παραποιήσεις, διαστρεβλώσεις, υποκρισίες, φατριασμούς, δολοπλοκίες, αδικίες, αδικήματα, εγκλήματα, προδοσίες. Και μετά, βασιζόμενος σʼ όλα αυτά τα στοιχεία, έβγαλα την απόφασή μου, την οποία κατέγραψα και δημοσιεύω με το βιβλίο μου. Το πόσο δίκαιη ή άδικη είναι, θα το κρίνουν οι αναγνώστες, γιατί και οι κρίνοντες, κρίνονται…

Παραδείγματα συναλλαγής, σκοπιμότητας αλλά και δουλικότητας

Ερώτηση: Θα μας δώσετε μερικά παραδείγματα ψεμάτων, υποκρισιών ή διαστρεβλώσεων απʼ αυτά που αποκαλύπτετε στο βιβλίο σας;

Απάντηση: Απρίλιος του 1822. Ο Δράμαλης ετοιμάζεται να εισβάλει στην Πελοπόννησο. Η κυβέρνηση Κουντουριώτη παίρνει έναν καλόγερο από την Ύδρα, τον ονομάζει Ταξίαρχο και τον διορίζει φρούραρχο στην Ακροκόρινθο, για να σταματήσει την παρέλαση του Δράμαλη. Δεν διορίζεται ούτε ο Κολοκοτρώνης, ούτε ο Νικηταράς, ούτε ο Μαυρομιχάλης ή κάποιος άλλος από τους έμπειρους οπλαρχηγούς του Μοριά, αλλά ο άκαπνος, άσχετος καλόγερος, ο κολλητός του Κουντουριώτη. Μόλις τα φουσάτα του Δράμαλη έφθασαν στον Ισθμό, ο γενναίος Ταξίαρχος το ʽβαλε στα πόδια και το φρούριο παραδόθηκε αμαχητί.

Μάιος του 1822. Κόρινθος. Ένας πρωτοετής φοιτητής ιατρικής της Πίζας, ο θλιβερός Φαναριώτης Μαυροκορδάτος, που τότε είναι δυστυχώς πρωθυπουργός της επαναστατημένης Ελλάδας, αυτοδιορίζεται αρχιστράτηγος, με απεριόριστες δικτατορικές εξουσίες. Ντύνεται με ευρωπαϊκή στολή στρατηγού, ζώνεται χρυσό σπαθί και καβάλα σε αραβικό άλογο, ο γελοίος, άσχετος και άκαπνος «στρατάρχης» οδηγεί στο θάνατο Έλληνες και Φιλέλληνες, στην πανωλεθρία του Πέτα, έξω από την Άρτα.

Αύγουστος 1822. Ερμιόνη Αργολίδας. Μόλις καταστράφηκε η κραταιά στρατιά του Δράμαλη στα Δερβενάκια από τον Κολοκοτρώνη και τον Νικηταρά, η κυβέρνηση των δειλών, που κρυβόταν μέσα στα υδραίικα πλοία όσο κρατούσαν οι μάχες, βγήκε στην Ερμιόνη και με επίσημο ψήφισμα ανακήρυξε «άξιους της ευγνωμοσύνης του Έθνους» τους Μαυροκορδάτο, Κωλέτη, Νέγρη και τους άλλους μοιραίους δειλούς λιποτάκτες. Λέξη βέβαια δε γίνεται στο ψήφισμα για τον Κολοκοτρώνη, τον Νικηταρά, τον Υψηλάντη και τους άλλους πρωταγωνιστές της καταστροφής του Δράμαλη. Καταλαβαίνετε, φαντάζομαι τώρα πώς γράφεται η ιστορία. Τρία χρόνια αργότερα, το 1825, ο Κολοκοτρώνης και οι σημαντικότεροι οπλαρχηγοί του Μοριά είναι φυλακισμένοι στην Ύδρα. Ο Ιμπραήμ αλωνίζει και καίει την Πελοπόννησο. Ο κυρ-Γιώργης Κουντουριώτης διορίζει αρχιστράτηγο όλων των κατά ξηρά δυνάμεων, για νʼ αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ, τον πλοίαρχο και κουμπάρο του Κυριάκο Σκούρτη και αντιστράτηγο κάποιον ονόματι Μποταΐτη, μέχρι τότε ράφτη του Βεκίρ πασά της Κωνσταντινούπολης. Αποτέλεσμα ήταν πενήντα χιλιάδες θύματα της εισβολής του Ιμπραήμ και μερικές ακόμα χιλιάδες αιχμάλωτοι, γυναίκες και παιδιά, που πουλήθηκαν σκλάβοι στην Αίγυπτο. Δοξάστε τους κουμπάρους και τους ημετέρους.

Και ένα τελευταίο παράδειγμα συναλλαγής, σκοπιμότητας, δουλικότητας από τα δεκάδες που θα βρείτε μέσα στο βιβλίο: Ο μεγαλύτερος δρόμος της πρωτεύουσας του κράτους φέρει το όνομα της πάλαι ποτέ βασίλισσας Σοφίας, αδελφής του Γερμανού αυτοκράτορα Κάιζερ, η οποία δεν είχε να κάνει τίποτα με την ιστορία αυτού του τόπου. Και όμως, για τους δουλικούς ονοματοθέτες, δεν υπήρχε ούτε Σωκράτης, ούτε Πλάτωνας, ούτε Αριστοτέλης, ούτε Κολοκοτρώνης, το όνομα του οποίου να δοθεί σʼ αυτόν ή σε κάποιον άλλο μεγάλο δρόμο της Αθήνας. Το άκρον άωτον του αυτοεξευτελισμού, της απόλυτης δουλικότητας στους ισχυρούς της ημέρας. Και σʼ αυτό μας έχουν ξεπεράσει οι Τούρκοι, που ό,τι μεγάλο και σημαντικό υπάρχει στη χώρα τους, έχει το όνομα του Κεμάλ Μουσταφά.

“Τα παθήματα του παρελθόντος γίνονται μαθήματα, αρκεί να τα γνωρίζουν άρχοντες και λαός”


Ερώτηση: Πόσο χρήσιμη είναι η αποκάλυψη των πραγματικών ιστορικών γεγονότων εκείνης της εποχής;

Απάντηση: Πολύ. Σε μια σύγχρονη δημοκρατική πολιτεία οι πολίτες θέλουν, δικαιούνται και πρέπει να ξέρουν την αλήθεια. Η πραγματική ιστορία διδάσκει. Τα παθήματα του παρελθόντος γίνονται μαθήματα, αρκεί να τα γνωρίζουν άρχοντες και λαός. Ο ενημερωμένος σωστά πολίτης είναι δύσκολο να παρασυρθεί από την παραπληροφόρηση και την προπαγάνδα και μπορεί να κρίνει και νʼ αποφασίζει ορθά για ό,τι τον αφορά και να μην αφήνει άλλους νʼ αποφασίζουν για λογαριασμό του. Η ιστορία, λένε, επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία. Μόνο που ενίοτε η φάρσα εξελίσσεται σε τραγωδία, γιατί του ενός η μωρία, γίνεται των πολλών η τιμωρία. Μια κοινωνία που θέλει να προκόψει, οφείλει να διδάσκεται από την ιστορία και να μην επαναλαμβάνει τα λάθη του παρελθόντος. Δεν πρέπει να ανέχεται να την κυβερνούν άσχετα και ανίκανα πρόσωπα. Δε μπορεί να διορίζονται εκάστοτε «τα δικά μας παιδιά» σε θέσεις-κλειδιά. Δε μπορεί να γίνεται χωρίς άλλο ο αφισοκολλητής βουλευτής, ο προπονητής ευρωβουλευτής, ο φαρμακοποιός υπουργός Δικαιοσύνης και ο μηχανικός υπουργός Υγείας και πάει λέγοντας, επειδή το μοναδικό τους προσόν είναι η αφοσίωσή τους στο κόμμα. Κάθε λειτουργία, κάθε εξουσία απαιτεί συγκεκριμένες ειδικές γνώσεις. Δεν κάνουν όλοι για όλα. Και δεν φτάνει ούτε η αφοσίωση, ούτε η εντιμότητα για την κατάκτηση μιας δημόσιας θέσης. Δυστυχώς όμως, η σημερινή ελληνική πραγματικότητα δεν απέχει από εκείνη του 1821. ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να διορίζονται ράφτες υπουργοί και ναύτες στρατηγοί! Μια κοινωνία όμως με τέτοια νοοτροπία και δομή δεν έχει μέλλον. Θα χρειαστεί ίσως οι Έλληνες να δημιουργήσουμε ένα νέο ʼ21, μια νέα εθνική παλιγγενεσία, για να ξεφύγουμε από την μιζέρια και τη διαφθορά και να θεμελιώσουμε ένα πραγματικό κράτος δικαίου, στο επίκεντρο του οποίου θα είναι κάθε ικανός πολίτης, ανεξαρτήτως ταυτότητας. Αυτό όμως, προϋποθέτει γνώση της πραγματικής ιστορίας, δίκη και καταδίκη της άδικης πραγματικότητας.

από patris.gr

Energy Revolution NOW!!!!!

Aπό την καρδιά της κερκίδας (36)

Aπό την καρδιά της κερκίδας (36)
Σαν να μην έφταναν τα απανωτά χτυπήματα που δέχεται φέτος ο κόσμος του ΟΦΗ ήρθε να προστεθεί σε αυτά η υπόθεση Μονιάκη. Δεν είμαι σε θέση να κρίνω τον νεαρό ποδοσφαιριστή, άλλωστε ο ίδιος αρνείται επισταμένως ότι έχει κάνει χρήση, δηλώνοντας ότι είναι θύμα δολιοφθοράς. Ο κόσμος πάντως έχει δείξει με τα μηνύματα του σε ραδιόφωνα, φόρουμ και διαδικτυακή επικοινωνία, ότι στηρίζει τον Μονιάκη αναγνωρίζοντας τα αγνά ομιλίτικα αισθήματα του.

Νοσηρή κατάσταση
Η ουσία είναι ότι ο Μονιάκης είναι το θύμα μιας νοσηρής κατάστασης που επικρατεί στην ΠΑΕ ΟΦΗ τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι λίγοι οι φερέλπιδες ποδοσφαιριστές που πέρασαν από τον ΟΦΗ, όμως «μαγεμένοι»από τις σειρήνες της νυχτερινής ζωής, αφέθηκαν στον κατήφορο της αποτυχίας. Είναι αποτέλεσμα της εντελώς ανύπαρκτης οργάνωσης που διέπει την ΠΑΕ ΟΦΗ. Γιατί όταν απασχολείς νέα παιδιά, οφείλεις, εκτός από την ποδοσφαιρική τους καλλιέργεια, να είσαι κυρίως παιδαγωγός, να τα διδάσκεις να επιλέγουν σωστά στα σταυροδρόμια της ζωής. Ο Μονιάκης φέρεται να έχει κάνει χρήση κοκαΐνης, όμως δεν είναι λίγες οι φορές που ποδοσφαιριστές του ΟΦΗ θεάθηκαν να πίνουν σαν νεροφίδες, να γυρίζουν λιώμα στα μπαράκια της πόλης. Αν υπήρχε κάποιος να τους «τραβήξει το αυτί»,να τους επαναφέρει στην τάξη δεν θα συνέβαιναν αυτά. Γιατί πέρα από το κακό που κάνουν στον εαυτό τους και κατ’ επέκτασιν στην ομάδα, ένας ποδοσφαιριστής οφείλει να είναι πρότυπο με τη συμπεριφορά του, αφού αποτελεί ίνδαλμα για την νεολαία. Αν όμως «καβαλήσει το καλάμι», ούτε πρότυπο θα γίνει ποτέ, ούτε αξιόλογος ποδοσφαιριστής.

Ποιος θα το πίστευε…
Αύριο Κυριακή 12 Απρίλη είναι μια ιστορική μέρα για τον ΟΦΗ. Αγωνίζεται για τελευταία φορά μπροστά στο κοινό του, μετά από 33 χρόνια συνεχούς παρουσίας στη μεγάλη κατηγορία. Εκτός βέβαια κι αν γίνει κάποιο θαύμα, σαν την ανάσταση του Λαζάρου που γιορτάζουμε σήμερα. Επειδή όμως θαύματα δεν γίνονται πια στις μέρες μας ,θα ευχηθούμε η επιστροφή του ΟΦΗ στα μεγάλα σαλόνια να έρθει σύντομα, μα κυρίως μακριά από πολυιδιοκτησιακά αμαρτωλά ιδιοκτησιακά καθεστώτα. Ποιός θα το πίστευε πριν 5 χρόνια, όταν οι οπαδοί του ΟΦΗ βοηθούσαν τον Εργοτέλη να ανέβει στην μεγάλη κατηγορία, ότι λίγα χρόνια αργότερα ο ΟΦΗ θα αποχαιρετούσε την μεγάλη κατηγορία ενώ ο συμπολίτης θα παρέμενε.

Αποχαιρετισμός
Αποχαιρετά την κατηγορία μια ομάδα με μεγάλη ιστορία, με πολύ κόσμο, με ιδιόκτητο γήπεδο και αθλητικό κέντρο. Παραμένει μια ομάδα που μπορεί να μην έχει τα παραπάνω, έχει όμως σοβαρότητα, οργάνωση και πλάνο καθώς και την στήριξη ενός πραγματικού προέδρου-ιδιοκτήτη. Στελεχωμένη σε πολλά επίπεδα από Ομιλίτες, ποδοσφαιριστές, προπονητές ακόμη και μεγαλομετόχους, που βρήκαν την πόρτα της ΠΑΕ ΟΦΗ κλειστή όταν προσφέρθηκαν να βοηθήσουν. Όμως το αμαρτωλό ιδιοκτησιακό καθεστώς δέχεται μόνο ανθρώπους που είναι διατεθειμένοι να παίξουν το ρόλο της μαριονέτας.

Πότε θα κάμει ξαστεριά
Ο κόσμος του ΟΦΗ ετοιμάζεται γι α δυναμικό παρών στο τοπικό ντέρμπι. Θέλει να δείξει ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την ομάδα στα δύσβατα μονοπάτια της Β’ Εθνικής. Θέλει να φωνάξει το ίδιο σύνθημα που τραγουδά τα τελευταία χρόνια. Ένα σύνθημα γεμάτο αγωνία και λαχτάρα για ένα υγιή και ελεύθερο ΟΦΗ. Θέλει να τον ακούσει ο Θοδωρής και τα άλλα παλικάρια από ψηλά ότι θα συνεχίσει να αγωνίζεται για το δίκαιο αγώνα του(ς ). Πό-τε θα κά-μει ξαστεριά…!

Ταυρομάχος

Aπό την καρδιά της κερκίδας (35)

object width="425" height="344">
Σε ένα ματς που ο ΟΦΗ έπαιζε ένα από τα τελευταία του χαρτιά, σχεδόν όλοι οι ποδοσφαιριστές εμφανίσθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Όπως άλλωστε έχει συμβεί σε όλους τους αγώνες του πρωταθλήματος. Έτσι ο επικείμενος υποβιβασμός, αντικειμενικά χαρακτηρίζεται δίκαιος. Ευτυχώς τουλάχιστον που δεν έκανε ανάλογες δηλώσεις ο πρόεδρος με αυτές που είχε κάνει 2 εβδομάδες πριν, όταν έλεγε ότι πάμε για το «5 στα 5», κάνοντας και τις πέτρες να γελούν. Κι αν άξιζε κάτι από το ματς στο Κλ. Βικελίδης, ήταν ο πανηγυρισμός του Στ. Σφακιανάκη στο γκολ της ισοφάρισης. Το μπράβο θα ήταν λίγο για να εκφράσει πως ένιωσε ο κόσμος του ΟΦΗ βλέποντας τον Στελάρα να αφιερώνει το γκολ στη μνήμη του Θόδωρα Παπαδόπουλου. Ήταν μια κίνηση που θα μείνει βαθιά χαραγμένη στις καρδιές των φιλάθλων.

Πως είναι δυνατόν;
Απορίας άξιον, μιας από τις πολλές στον φετινό ΟΦΗ, πως είναι δυνατόν ένας σημαντικός ποδοσφαιριστής, όπως είναι ο τερματοφύλακας, να είναι τραυματίας 2-3 μέρες την εβδομάδα, μια-δυο μέρες πριν τον αγώνα να αποθεραπεύεται και να παίζει με ελάχιστες έως καθόλου προπονήσεις. Σε ποια άλλη ομάδα, οποιουδήποτε πρωταθλήματος συμβαίνει αυτό;

Από το καλοκαίρι
Με αυτά και με αυτά έρχεται ένας υποβιβασμός, που διαφαινόταν από το καλοκαίρι για τους απαισιόδοξους , με την άφιξη Στράκα ,ενός προπονητή με ανάλογους υποβιβασμούς στο βιογραφικό του. Οι πιθανότητες άρχισαν να αυξάνονται την περίοδο των μεταγραφών με όσα τραγελαφικά συνέβησαν με τον Πετρόπουλο, τον Τζόρβα και τελικά με την άφιξη των Μάλαρτζ, Δημούτσου και Εντόι «τα έδωσα όλα». Όταν όμως ο Εντόι εξαφανίστηκε πριν από το «καταραμένο ματς» αρχικά, σαν μεταγραφή έπειτα, ο ΟΦΗ άρχισε να γίνετε φαβορί για τον υποβιβασμό.

Ματζουράκης
Στο μεταξύ ο Φ. Βατσινάς αντιλαμβάνεται ότι για την κατάντια της ομάδας ευθύνεται ο Τσέχος προπονητής και φέρνει τον κ. Ματζουράκη, του οποίου τα τελευταία κατορθώματα ήταν να υποβιβασθεί «αύτανδρος» με την Βέροια και να τον διώξει ο κ. Πανόπουλος στην προετοιμασία. Οι φήμες ότι εκδιώχθηκε από την Ξάνθη γιατί πρόκρινε την απόκτηση ποδοσφαιριστών τύπου Κορνέα, Πακίτο και Σουλεάπ θεωρούνται πλασματικές και καφενειακού επιπέδου. Άλλη απορία. Ποιός επαγγελματίας προπονητής «χάνει» τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του, δεν ξέρει που είναι δυο ώρες πριν από κρίσιμο ματς και δεν παραιτηθείτε; Εμπνέει σεβασμό στους ποδοσφαιριστές του ένας τέτοιος προπονητής;
Απ’ ότι φαίνεται ΟΧΙ αφού σε κανένα ματς οι ποδοσφαιριστές του ΟΦΗ δεν μπήκαν και «μασούσαν σίδερα».Ούτε καν στους «τελικούς»με Πανσερραϊκό και Λεβαδειακό που θα μπορούσαν να αλλάξουν τα δεδομένα.

Ζοφερό μέλλον
Τα δεδομένα θα είχαν αλλάξει άρδην αν ο Φ. Βατσινάς δεν αρνιόταν την πώληση της ομάδας στον Νίκο Μαχλά λίγο πριν εκπνεύσει το 2008. Προτίμησε να παραμείνει σφιχταγκαλιάζοντας την προεδρική καρέκλα, για να οδηγήσει την ομάδα στη Β’ Εθνική. Έχει γίνει κατανοητό πια ότι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες δεν πουλάνε. Όσο, όμως, παραμένει το θολό ιδιοκτησιακό τοπίο, το μέλλον προβλέπεται ακόμη πιο ζοφερό. Ο ΟΦΗ όμως, κ. Βαρδινογιάννη, υπήρξε πριν από εσάς, άνθρωποι έχουν δώσει και το αίμα τους για τον ΟΦΗ, κι αυτό δεν μας αφήνει να τον εγκαταλείψουμε. Κάτι που θα πρέπει να κάνετε εσείς, αν σέβεστε ακόμη τη μνήμη του δικού σας Θόδωρα…

Αφιερωμενο στους 300 της βουλης και σε ολους τους πουλημενους...

Aπό την καρδιά της κερκίδας (34)

Φτωχότερη είναι η ομιλίτικη οικογένεια μετά τον άδικο χαμό του Θοδωρή Παπαδόπουλου. Σε μια χρονιά που χαρακτηρίζεται από τις χειρότερες της ιστορίας του συλλόγου ,η απώλεια του Θοδωρή αλλά και άλλων ανώνυμων Ομιλιτών τους τέσσερις τελευταίους μήνες, φέρνει σε δεύτερη μοίρα τον επικείμενο υποβιβασμό. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε να προστεθεί κι άλλη απώλεια, ενός παλαίμαχου ποδοσφαιριστή που έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομα του στην ιστορία του Ομίλου. Ο Γ. Καφούσης, μέλος της ιστορικής ομάδας που έφερε το 1968 τον ΟΦΗ στην Α' Εθνική, ήρθε να προστεθεί στις απώλειες της ομιλίτικης οικογένειας την φετινή χρονιά. Όμως επειδή ο λαός που ξεχνάει την ιστορία του δεν έχει μέλλον, ο κόσμος του ΟΦΗ οφείλει να θυμάται πάντα τον Γ. Καφούση, τον Θοδωρή και όσους Ομιλίτες έφυγαν τα τελευταία χρόνια από τη ζωή. Ένας κατάλογος που δυστυχώς έχει αρχίσει να μακραίνει ξεκίνησε να γράφεται από την δολοφονία του Ηρακλή Μαραγκάκη κι έπειτα. Όμως εμείς που μένουμε πίσω έχουμε χρέος να κρατήσουμε την σημαία ψηλά, ώστε να δουν κι αυτοί που μας κοιτούν από ψηλά, τον ΟΦΗ ελεύθερο και δυνατό, όπως τον ονειρεύτηκαν.

Πάθη και αγωνίες...
Πάνε περίπου 7 χρόνια όταν γνώρισα τον Θοδωρή στον Σ.Φ.ΟΦΗ Snakes, κάτω από την παλιά Θ1 του Γεντί Κουλέ. Είχαμε ένα κοινό πάθος για τον ΟΦΗ, κοινές αγωνίες για τις δύσκολες μέρες που προμηνυόταν, όσο η αγαπημένη μας ομάδα παρέμενε όμηρος στα χέρια ενός αμαρτωλού ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Αγωνία που φευ παραμένει απαράλλακτη αφού κι αν πέρασαν τα χρόνια "όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν". Το τραγούδι του Παπάζογλου ταιριάζει γάντι στα τεκταινόμενα στον ΟΦΗ.

Οι "Κρήτες-4"
Λίγα αργότερα ο Θοδωρής μαζί με Ομιλίτες από τα ανατολικά προάστια ,δημιουργούσαν τον σύνδεσμο της περιοχής, αφουγκραζόμενοι την ανάγκη ύπαρξης περισσοτέρων σπιτιών του ΟΦΗ. Συνδέσμων που θα ήταν τόπος συνάντησης ΟΦΗτζήδων, ώστε μέσα από την προσωπική επαφή να μάθουμε να λειτουργούμε πιο ομαδικά, προστατεύοντας τους νεότερους από τους σκοπέλους, αλλά κυρίως υποστηρίζοντας πιο δυναμικά τον ΟΦΗ.
Ήταν ο σύνδεσμος που ίδρυσε ο Θοδωρής και τα άλλα παιδιά, οι "Κρήτες 4" όπως ονομάστηκε, που κράτησαν ζωντανό το οπαδικό κίνημα του ΟΦΗ, όταν οι υπόλοιποι σύνδεσμοι έκλεισαν προσωρινά ή μόνιμα, μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν σε ένα "βρώμικο πόλεμο" ανάμεσα στον οργανωμένο κόσμο του ΟΦΗ και στις εκάστοτε διοικήσεις που συρρικνώνουν τον ΟΦΗ τα τελευταία χρόνια.

Παρακαταθήκη
Όσοι έχουν συμμετάσχει σε εκδρομή ,ξέρουν την αγωνία και την ευθύνη που αναλάμβανε ο Θόδωρας μαζί με τον Νίκο τον Νικολαΐδη, αντιπρόεδρο του συνδέσμου, για να μην υπάρξει τον παραμικρό απρόοποτο. Σαν τους καθηγητές σε πολυήμερη έμοιαζαν που είναι υπεύθυνοι για να κυλήσουν όλα ομαλά . Να διευθετήσουν και την παραμικρή λεπτομέρεια για το καράβι, τα πούλμαν, τα εισητήρια γηπέδου, ώσπου πια κατάκοποι να βρεθούν στην κερκίδα. Συλλαλητήρια, πορείες, πάντα θα φρόντιζε να επιτευχτεί ο διτός στόχος. Να περάσει το μήνυμα μέσα από την συμμετοχή του κόσμου και να μην παρεκτραπούν οι πιο θερμόαιμοι. Ο Θοδωρής έφυγε αλλά θα είναι πάντα κοντά μας. Μέσα από όσα άφησε παρακαταθήκη για τον κόσμο του ΟΦΗ θα είναι πάντα εδώ. Πλέον θα φωνάζουμε πιο δυνατά, θα παλέψουμε πιο σθεναρά, για δουν κι αυτοί που μας κοιτούν από ψηλά τον ΟΦΗ λεύτερο και δυνατό.
Ταυρομάχος