Aπό την καρδιά της κερκίδας (101)

Από την καρδιά της κερκίδας (101)

Συνεχίζουμε κι αυτήν την εβδομάδα την μίνι ανασκόπηση ,τα best of της «κερκίδας» με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 100 πρώτων άρθρων…

«Το αίσθημα της αγανάκτησης χαρακτηρίζει τους πολίτες στην Ψωροκώσταινα, προσωνύμιο που τείναμε να προσπεράσουμε τα τελευταία χρόνια, χάριν Ολυμπιακών Αγώνων; Όλα όσα συμβαίνουν όμως εν Ελλάδι, μας το ξαναθυμίζουν. Σκάνδαλα, μίζες, παχυλοί μισθοί+μπόνους κρατικών "λειτουργών", βραδυκίνητη δικαιοσύνη, νόμοι και παραθυράκια, κακότεχνες υποδομές, θανατηφόρες λακκούβες. Λαδώματα για να λειτουργήσει ο τροχός της γραφειοκρατίας, ανύπαρκτο σύστημα υγείας, παπαγαλίστικη εκπαίδευση, είναι μερικά από τα διαχρονικά προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο Έλληνας πολίτης. Την ίδια στιγμή οι κορυφαίοι Έλληνες επιστήμονες διαπρέπουν στο εξωτερικό, αφού στην Ελλάδα, θα αναγκάζονταν να ενταχθούν σε ένα σύστημα που δεν προάγει την μελέτη και την έρευνα, στην χειρότερη των περιπτώσεων ,ίσως κατέληγαν σερβιτόροι ή ταξιτζήδες για τα προς το ζην.

Ευλογημένος τόπος
Ζούμε σε ένα ευλογημένο τόπο, σταυροδρόμι τριών ηπείρων, κι αντί να είμαστε πρωτοπόροι, είμαστε ουραγοί των εξελίξεων. Κορυφαίοι οικονομολόγοι έχουν κατά καιρούς αποδείξει ότι η οικονομική κρίση συνάδει με την περιβαλλοντική. Η υπερκατανάλωση ενέργειας είναι βασικό συστατικό της κρίσης. Στην Ελλάδα, χώρα ηλιόλουστη 300 ημέρες το χρόνο, η ηλιακή ενέργεια, τα φωτοβολταϊκά πάρκα έχουν κολλήσει σε κάποιο συρτάρι υπουργού. Η αιολική ενέργεια, σε βρεφικό στάδιο, τη στιγμή που σε άλλες χώρες, όχι και τόσο ευλογημένες από τον Αίολο, κάθε γειτονιά, κάθε χωριό διαθέτει το δικό του. Τι να περιμένεις όταν έχει κυριαρχήσει ο ατομικισμός στη ζωή μας. Το εγώ, και όχι το εμείς, αντίθετα από όσα διακύρειται ο μπάρμπα-Μακρυγιάννης.
Τι να περιμένεις όταν Έλληνες δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, εμπνευστή της λειτουργίας του ελβετικού κράτους υπό την μορφή των καντονίων; Τι να περιμένεις όταν Έλληνες έριξαν στην φυλακή τον ηγέτη της επανάστασης, τον Γέρο του Μοριά;

"Υπάρχει ελπίς;"
"Υπάρχει ελπίς;" Άφησε αναπάντητο το ερώτημα ο Αντώνης Σαμαράκης. Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει. Οι νέες γενιές οφείλουν να σταθούν αντάξιες των περιστάσεων. Να μην κάνουν τα λάθη των προηγούμενων…»(32)21-3-09

«…Ο Θόδωρας δεν θα τραγουδήσει ξανά μαζί μας στην κερκίδα.Όμως θα είναι στο μυαλό στις καρδιές μας πάντα.Άφησε παρακατάθηκη το έργο του και όλοι εμείς που μένουμε πίσω έχουμε χρέος να συνεχίσουμε ενωμένοι,να κάνουμε τα όνειρα του,τα όνειρα μας για ένα υγιή και λεύτερο Όμιλο πραγματικότητα.Για τον Θόδωρα,τον Σταύρο,το Μπίλια,τον Κωστή,τον Σπύρο,για όλα τα παληκάρια που χάσαμε εσχάτως.Γιατί τα Παληκάρια δεν τα κλαίνε,τα τραγουδάνε…»(33)31-3-09

«…Όσοι έχουν συμμετάσχει σε εκδρομή ,ξέρουν την αγωνία και την ευθύνη που αναλάμβανε ο Θόδωρας μαζί με τον Νίκο τον Νικολαΐδη, αντιπρόεδρο του συνδέσμου, για να μην υπάρξει τον παραμικρό απρόοπτο. Σαν τους καθηγητές σε πολυήμερη έμοιαζαν που είναι υπεύθυνοι για να κυλήσουν όλα ομαλά . Να διευθετήσουν και την παραμικρή λεπτομέρεια για το καράβι, τα πούλμαν, τα εισητήρια γηπέδου, ώσπου πια κατάκοποι να βρεθούν στην κερκίδα. Συλλαλητήρια, πορείες, πάντα θα φρόντιζε να επιτευχτεί ο διτός στόχος. Να περάσει το μήνυμα μέσα από την συμμετοχή του κόσμου και να μην παρεκτραπούν οι πιο θερμόαιμοι. Ο Θοδωρής έφυγε αλλά θα είναι πάντα κοντά μας. Μέσα από όσα άφησε παρακαταθήκη για τον κόσμο του ΟΦΗ θα είναι πάντα εδώ. Πλέον θα φωνάζουμε πιο δυνατά, θα παλέψουμε πιο σθεναρά, για δουν κι αυτοί που μας κοιτούν από ψηλά τον ΟΦΗ λεύτερο και δυνατό…»(34)4-4-09

«...Γι αυτό ,επειδή βρισκόμαστε στην ύστατη ωρα,αντί να συνεχίσω να περιαυτολογώ θα παραθέσω ένα ποίημα του Τ.Λειβαδίτη,αφιερωμένο σε όλους τους Ομιλίτες,ειδικά σε όλα εκείνα τα παιδιά των συνδέσμων ,που τόσα χρόνια μάχονται για την ανεξαρτησία…

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές
Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ' τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου θα ' ναι μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα 'ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.
Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
μπρος στα ντουφέκια!»(51)17-7-09

«…Και να που οι ελπίδες έγιναν πραγματικότητα.Όχι δεν είναι όνειρο.

Σε μια σημαδιακή ημερομηνία,23 Ιουλιου του ΄74 ήταν όταν έπεφτε το καθεστώς το συνταγματαρχών,ανοίγοντας το δρόμο για την επιστροφή της Δημοκρατίας στη χώρα.

Τριανταπέντε χρόνια μετά,ο λαός του ΟΦΗ αυτή τη φορά ,με πορείες, συλλαλητήρια,με διαμαρτυρίες εντός κι εκτός γηπέδων, έσπαγε το γύψο που είχε αγκιλώσει τον περήφανο Όμιλο.

Με μπροστάρη τον Νίκο Μαχλά πρώτα,τον δήμαρχο Ηρακλείου στη συνέχεια,-που μήνες φωνάζαμε μέσα από τη στήλη οτι οφείλει να πάρει πρωτοβουλίες-κατάφερε κάτι που έμοιαζε ακατόρθωτο.

Φυσάει άλλος αέρας πια στη πόλη .Αέρας ελευθερίας.

Κι αν η γενιά μας ,οι 20-30ρηδες ,δεν γνώρισε κακουχίες,πολέμους κι δικτατορίες,έδειξε ότι ξέρει να αγωνίζεται.Για το σωστό και το δίκαιο.Για τα όνειρα και το μέλλον μας.

Ετσι οφείλουμε να πορευθούμε στη ζωή μας πλέον.Οι αγώνες για την ανεξαρτησία του ΟΦΗ το φωτεινό παράδειγμα που θα μας ακουλουθεί…»(52)24-7-09

Συνεχίζεται…

Όλα τα αρθρα μπορείτε να τα βρείτε στο μπλογκ του υπογράφων

www.myron4hersonissos.blogspot.com