Wednesday, February 24, 2010
Tuesday, February 23, 2010
ΕΠΙΣΤΟΛΗ - “Τʼ απομεινάρια μιας μέρας”
ΕΠΙΣΤΟΛΗ - “Τʼ απομεινάρια μιας μέρας”
Από τον Μαν. Τσελ. (τα πλήρη στοιχεία του είναι στη διάθεση της εφημερίδας) πήραμε και δημοσιεύομε την εξής επιστολή:
Ως πότε θα περιμένουμε τη νέα εποχή;
Μέχρι πότε θα νομίζουμε ότι θ΄ αντικρίσουμε το φως και θα βλέπουμε ένα νέο σφαλιστό παράθυρο;
Πόση στάχτη πρέπει να γευτούμε, μέχρι να γλυκάνει το στόμα μας;
Πόσες πέτρες πρέπει να σηκώσουμε μέχρι να πετάξουμε;
Πόση λάσπη πρέπει να ξεπλύνουμε μέχρι να καθαρίσουν τα χέρια μας;
Πόση βρώμα πρέπει να καθαρίσουμε μέχρι ν' αλαφρώσει η ψυχή μας;
Πόσα σκοτάδια πρέπει να νικήσουμε για να βγούμε στο φως;
Πόσος κουρνιαχτός πρέπει να καλύψει τα ρουθούνια και τα σωθικά μας μέχρι να ξεπλυθούμε στα ζείδωρα νερά της λευτεριάς;
Μέχρι πότε θα βλέπουμε κάποιον να δολοφονεί και μετά να ασελγεί στο κορμί του θύματος;
Μέχρι πότε κάποιος θα προσβάλλει κάθε έννοια νομιμότητας, ηθικής και αισθητικής;
Μέχρι πότε μια πόλη (που δυστυχώς έχει απολέσει σε μεγάλο βαθμό κάθε έννοια κοινωνικού ιστού, αισθητικής και νομιμότητας) θα παρακολουθεί αμήχανη και ευδαιμονούσα να προσβάλλονται η μεγαλύτερη ομάδα της, επιφανείς πολίτες της και κυρίως ένα σημαντικό μέρος του κόσμου της. Ενός κόσμου που διεκδίκησε τα αυτονόητα(?). Αυτοσεβασμό, τιμή, αλήθεια, νομιμότητα, ελευθερία. Και αντί αυτών, τα μόνα που βρίσκει διαρκώς είναι “δόλο κι απάτη”.
Το μόνο που μας είχε μείνει ήταν η τραγωδία. Πιστέψαμε σ' αυτήν. Στην πτώση της ομάδας. Η πτώση δεν ήταν παρά το μετρήσιμο μέγεθος μιας παρακμής χρόνων, ηθικής, αισθητικής, ανομίας. Μιας παρακμής που κεφαλαιώθηκε και κορυφώθηκε στην επιλογή, στα έργα και τις ημέρες του τελευταίου μεγαλομετόχου-προέδρου. Πιο θλιβερή και συνάμα ακριβής αποτύπωση δεν θα γινόταν να βρεθεί. Με την πτώση πιστέψαμε, πως θα φτάναμε στην Κάθαρση, στο Πουργατόριο που θα μας οδηγούσε στη Λύτρωση, στον “παράδεισο”. Ότι θα επανεκκινούσαμε την ιστορία από το σημείο μηδέν. Αλλά φευ!
Ακόμα κι αυτό το πρώτο σκαλί, ελευθερίας, συμμετοχής, έμπνευσης και μικρών βημάτων στο οποίο φτάσαμε, κάποιος ή κάποιοι δεν μας αφήνουν να το χαρούμε. Είναι τα θλιβερά απομεινάρια μιας μέρας που δε λέει να φύγει. Μιας μέρας που καθυστερεί μιαν ολόκληρη εποχή.
Ως πότε ο Σάντσο Πάντσα του Γαζίου θα στοιχειώνει το δονκιχωτικό μας όνειρο;
Υ.Γ. Καλό θα είναι να γνωρίζουν όλοι, πως αυτοί που γεύτηκαν για μια φορά το αίμα και τη σάρκα της ελευθερίας δεν θα καταδεχτούν ή δεν θα δεχτούν ποτέ ξανά τα σάπια χόρτα της υποτέλειας και της ντροπής. Κι εμείς την ελευθερία, πραγματική ή ψευδαίσθηση –δεν έχει σημασία, δεν τη γευτήκαμε μια και δυο, αλλά πολλές φορές μέσα σε λίγους μήνες. Κάθε αγωνιστική στο γήπεδο ήταν, είναι ακόμα, πανηγύρι, πανηγύρι ελευθερίας, μέθεξης και μέθης στο όνειρο.
Δεν ξέρω πόσο θα διαρκέσει, μακάρι για πολύ, αυτό που ξέρω είναι ότι κάποιοι- εύχομαι όλοι, δεν θα γυρίσουμε ποτέ πίσω. Μπορεί αν τα πράγματα αλλάξουν κι αν δεν έχουμε δυνάμεις, να μείνουμε απέξω ποτέ όμως δεν θα γυρίσουμε πίσω. Αυτοί οι 6 μήνες κατέγραψαν στην κυτταρική μας μνήμη ανεξίτηλα, όσα δεν κατεγράφησαν χρόνια ολόκληρα. Ζήσαμε, ζούμε ένα όνειρο, μακάρι να κρατήσει κι άλλο.
Ηράκλειο, 19/2/2010
Μαν. Τσελ.
από: www.patris.gr
Από τον Μαν. Τσελ. (τα πλήρη στοιχεία του είναι στη διάθεση της εφημερίδας) πήραμε και δημοσιεύομε την εξής επιστολή:
Ως πότε θα περιμένουμε τη νέα εποχή;
Μέχρι πότε θα νομίζουμε ότι θ΄ αντικρίσουμε το φως και θα βλέπουμε ένα νέο σφαλιστό παράθυρο;
Πόση στάχτη πρέπει να γευτούμε, μέχρι να γλυκάνει το στόμα μας;
Πόσες πέτρες πρέπει να σηκώσουμε μέχρι να πετάξουμε;
Πόση λάσπη πρέπει να ξεπλύνουμε μέχρι να καθαρίσουν τα χέρια μας;
Πόση βρώμα πρέπει να καθαρίσουμε μέχρι ν' αλαφρώσει η ψυχή μας;
Πόσα σκοτάδια πρέπει να νικήσουμε για να βγούμε στο φως;
Πόσος κουρνιαχτός πρέπει να καλύψει τα ρουθούνια και τα σωθικά μας μέχρι να ξεπλυθούμε στα ζείδωρα νερά της λευτεριάς;
Μέχρι πότε θα βλέπουμε κάποιον να δολοφονεί και μετά να ασελγεί στο κορμί του θύματος;
Μέχρι πότε κάποιος θα προσβάλλει κάθε έννοια νομιμότητας, ηθικής και αισθητικής;
Μέχρι πότε μια πόλη (που δυστυχώς έχει απολέσει σε μεγάλο βαθμό κάθε έννοια κοινωνικού ιστού, αισθητικής και νομιμότητας) θα παρακολουθεί αμήχανη και ευδαιμονούσα να προσβάλλονται η μεγαλύτερη ομάδα της, επιφανείς πολίτες της και κυρίως ένα σημαντικό μέρος του κόσμου της. Ενός κόσμου που διεκδίκησε τα αυτονόητα(?). Αυτοσεβασμό, τιμή, αλήθεια, νομιμότητα, ελευθερία. Και αντί αυτών, τα μόνα που βρίσκει διαρκώς είναι “δόλο κι απάτη”.
Το μόνο που μας είχε μείνει ήταν η τραγωδία. Πιστέψαμε σ' αυτήν. Στην πτώση της ομάδας. Η πτώση δεν ήταν παρά το μετρήσιμο μέγεθος μιας παρακμής χρόνων, ηθικής, αισθητικής, ανομίας. Μιας παρακμής που κεφαλαιώθηκε και κορυφώθηκε στην επιλογή, στα έργα και τις ημέρες του τελευταίου μεγαλομετόχου-προέδρου. Πιο θλιβερή και συνάμα ακριβής αποτύπωση δεν θα γινόταν να βρεθεί. Με την πτώση πιστέψαμε, πως θα φτάναμε στην Κάθαρση, στο Πουργατόριο που θα μας οδηγούσε στη Λύτρωση, στον “παράδεισο”. Ότι θα επανεκκινούσαμε την ιστορία από το σημείο μηδέν. Αλλά φευ!
Ακόμα κι αυτό το πρώτο σκαλί, ελευθερίας, συμμετοχής, έμπνευσης και μικρών βημάτων στο οποίο φτάσαμε, κάποιος ή κάποιοι δεν μας αφήνουν να το χαρούμε. Είναι τα θλιβερά απομεινάρια μιας μέρας που δε λέει να φύγει. Μιας μέρας που καθυστερεί μιαν ολόκληρη εποχή.
Ως πότε ο Σάντσο Πάντσα του Γαζίου θα στοιχειώνει το δονκιχωτικό μας όνειρο;
Υ.Γ. Καλό θα είναι να γνωρίζουν όλοι, πως αυτοί που γεύτηκαν για μια φορά το αίμα και τη σάρκα της ελευθερίας δεν θα καταδεχτούν ή δεν θα δεχτούν ποτέ ξανά τα σάπια χόρτα της υποτέλειας και της ντροπής. Κι εμείς την ελευθερία, πραγματική ή ψευδαίσθηση –δεν έχει σημασία, δεν τη γευτήκαμε μια και δυο, αλλά πολλές φορές μέσα σε λίγους μήνες. Κάθε αγωνιστική στο γήπεδο ήταν, είναι ακόμα, πανηγύρι, πανηγύρι ελευθερίας, μέθεξης και μέθης στο όνειρο.
Δεν ξέρω πόσο θα διαρκέσει, μακάρι για πολύ, αυτό που ξέρω είναι ότι κάποιοι- εύχομαι όλοι, δεν θα γυρίσουμε ποτέ πίσω. Μπορεί αν τα πράγματα αλλάξουν κι αν δεν έχουμε δυνάμεις, να μείνουμε απέξω ποτέ όμως δεν θα γυρίσουμε πίσω. Αυτοί οι 6 μήνες κατέγραψαν στην κυτταρική μας μνήμη ανεξίτηλα, όσα δεν κατεγράφησαν χρόνια ολόκληρα. Ζήσαμε, ζούμε ένα όνειρο, μακάρι να κρατήσει κι άλλο.
Ηράκλειο, 19/2/2010
Μαν. Τσελ.
από: www.patris.gr
Monday, February 22, 2010
Friday, February 19, 2010
Movie suggestion:The Box
Εντονο ψυχολογικο θριλερ που σε καθηλωνει.Επιβλητικη η παρουσια της Ντιαζ και αγωνια ως το τελος.Α,και παραγωγη Κασιδοκωστας-Λατσης.Βαθμοι 7,5/10
Από την καρδιά της κερκίδας (76)
Από την καρδιά της κερκίδας (76)
Για κακούργημα σε βάρος του Δημοσίου θα δικαστούν τελικά τα πρώην μέλη της διοίκησης της ΠΑΕ Πανιώνιος, ανάμεσά τους, ο Αχιλλέας Μπέος, ο Δήμαρχος Νέας Σμύρνης κ.Κουτελάκης, ο πρώην πρόεδρος Λουκάς Σιότροπος και άλλοι.
Το Συμβούλιο Εφετών, έκανε δεκτή την πρόσφατη εισαγγελική πρόταση και τους παραπέμπει σε δίκη, για κακουργηματικές πράξεις σε βάρος του δημοσίου (έκδοση πλαστών και εικονικών τιμολογίων ύψους, περίπου 1.5 εκατομμυρίου ευρώ).
Οι ποινές που προβλέπονται, σε περίπτωση καταδίκης, αγγίζουν ακόμη και τα 10 χρόνια φυλάκισης.
Ανεξάρτητα με την έκβαση της δίκης, η απόφαση του Συμβουλίου Εφετών, δημιουργεί αρκετά προβλήματα στους κατηγορούμενους. Σύμφωνα με πληροφορίες ο κ.Κουτελάκης ετοιμάζεται να παραιτηθεί από την θέση του Δημάρχου, ενώ πρόβλημα θα έχει και ο Αχ.Μπέος στην εμπλοκή του με τα διοικητικά του Ολυμπιακού Βόλου.
Aπό τον ημερήσιο Τύπο.
Γι άλλη μια φορά συναντάμε τον κ. Αχχιλέα Μπέο.Οποία έκπληξη!
Κατηγορείται για υπεξαίρεση την εποχή που είχε τα ηνία της ΠΑΕ Πανιώνιος. Είχε απλά το μάνατζμεντ να θυμίσω ,αφού μεγαλομέτοχος της ομάδας ήταν ο Δήμος Νέας Σμύρνης.
Λίγο αργότερα η ΠΑΕ μετονομάστηκε σε Νέος Πανιώνιος, αφού ήταν η λύση για να διαγραφούν τα χρέη .Στη συνέχεια ,πάντα υπό την καθοδήγηση του κ.Μπέου,ο νέος πλέον Πανιώνιος έγινε διάσημος στην Ουέφα εξαιτίας εκείνου του «αλησμόνητου» ματς με την Δυναμό Τυφλίδας.
Βέβαια ,ο Αχ.Μπέος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την αγαπημένη του ομάδα ,ύστερα από τις αντιδράσεις των φιλάθλων του Πανιωνίου όχι για τα «οσμώδη»ματς ,ούτε για την αφαίμαξη του του τοπικού Δήμου ,περισσότερο για αγωνιστικούς λόγους .Δεν άντεξε όμως μακριά από το ποδόσφαιρο ,έτσι αποφάσισε να «επενδύσει» ,ύστερα από την αγαπημένη του ομάδα ,σε αυτήν της πόλης καταγωγής του,τον Ολυμπιακό Βόλου. Υπήρχαν πια οι βάσεις χάρη σε μια συνένωση με ομάδα της Πιερίας,τον Ποσειδώνα Νέων Πόρων,που χάρη στον γαλαντόμο πρόεδρο της είχε φτάσει εως τη Β εθνικη.Δεν αντεξε όμως,αφου ο γαλαντομος προεδρος ,συννεληφθη για εμποριο κοκκαινης.Παντως η ομαδα από τους Νέους Πόρους Πιερίας ήταν το άρμα για να ξεφύγει ο Ολυμπιακός Βόλου από τις ερασιτεχνικές κατηγορίες που «βολόδερνε» εκείνα τα χρόνια ,όχι πολύ μακριά ,ούτε δέκα δεν θα ναι…
Πλέον το πεδίο για τον Μπέο ήταν ανοιχτό. Αφού μια χρονιά προσπέρασε τις ενδείξεις κι απλά βρίσκονταν στον πάγκο της ομάδας με τον φορητό υπολογιστή του,όχι για τίποτα «περίεργα» πονταρίσματα ,αλλά απλά για να βοηθήσει τον προπονητή στο «διάβασμα»του αντίπαλου ,αποφάσισε το το 2010 ότι ήρθε η ώρα της επιστροφής στην σουπερλιγκα.
Μάζεψε με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο τους βαθμούς και στα μισά του πρωταθλήματος εμφανίζεται σίγουρος για την άνοδο ,αφού “there is volos” και οι αντίπαλοι γινονται «μια από χόρτα».
Για να δούμε όμως,τι θα γίνει με τα πολλά μπερδέματα του με την δικαιοσύνη. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει η πεποίθηση στο φίλαθλο κοινό ότι θα ξεμπερδέψει ,αφου ο διόσκουρος του Μάκης Ψωμιάδης ,παρ ολο που καταδικάστικε στο παρελθόν ,απέφυγε την φυλάκιση ,λόγω προβλημάτων υγείας και συνεχίζει να απολαμβάνει τα πούρα του.
Μαζί με τα πούρα ,φέρνει μεγάλους παίκτες στην Ελλάδα,με την νέα του ομάδα την Καβάλα.Άλλα δημοσιεύματα πάντως ,αναφέρουν ότι κατορθώνει να τους κλείνει με πολύ μικρά συμβόλαια των 800 ευρω το μηνα,τους πιο ακριβούς με 2000 ευρώ.
Τα πιο πρόσφατα πάντως φέρουν τον κ.Κοκκαλη να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για την πάταξη της βίας στα γήπεδα!
Βρε δεν βρέχει.Μας φτύνουν…!
Ταυρομάχος
Thursday, February 18, 2010
Sunday, February 14, 2010
Friday, February 12, 2010
Από την καρδιά της κερκίδας (75)
Από την καρδιά της κερκίδας (75)
Κι όμως υπάρχουν φαντάσματα στις μέρες μας.Δεν ξέρω αν βρήκαν ευκαιρία κι εμφανίστηκαν ένεκα του Καρνάβαλου και των Αποκριών ,είναι σίγουρο πάντως ότι κανένας νοήμων άνθρωπος δεν πιστεύει στην ύπαρξη τους.
Όχι,όχι. Λάθος. Δράκουλες υπάρχουν αφού η παρουσία του Φανούρη Βατσινά την πενταετία που παρέμεινε στον προεδρικό θώκο της παε ΟΦΗ χαρακτηριστικέ από την αφαίμαξη που υπέστη η ομάδα.
Δεν φτάνει που οδήγησε τον ΟΦΗ στην Β εθνική για πρώτη φορά ύστερα από 33 χρόνια ,στερώντας του το δικαίωμα να ανήκει σε μια ελίτ μόλις πέντε ομάδων ,εκείνων που συμμετείχαν πάντα στα επαγγελματικά πρωταθλήματα ,που τον ανάγκασε να αγωνίζεται στον βούρκο της Β εθνικής ,έχοντας να αντιμετωπίσει όλα εκείνα τα δεινά που μαστίζουν το ελληνικό ποδόσφαιρο-ύποπτα παιχνίδια, «περίεργοι παράγοντες» ,γήπεδα γιαπιά ,καταστροφικό ποδόσφαιρο-άφησε και παρακαταθήκη άγνωστο ύψος χρεών.
Ποδοσφαιριστές χειρίστης αξίας ,επιλογές του πρώην πρόεδρου και των υφιστάμενων του προπονητών έμειναν απλήρωτοι με συνέπεια οι προσφυγές να αποτελούν μέγγενη για τον Όμιλο.Παρ όλο που η παε ΟΦΗ κατάφερε να ενταχτεί στο άρθρο 44 ,ύστερα από την ισχυρή πίεση του κόσμου ,που εσφαλμενα είχε πιστέψει ότι η παραγραφή των χρεών θα ήταν προς όφελος της ομάδας. Νέα χρέη δημιουργήθηκαν ,εξαιτίας της ασυνέπειας του πρ. πρόεδρου. Απορίας άξιον είναι που πήγαν αυτά τα λεφτά, αφού ούτε επενδύσεις σε γηπεδικες εγκαταστάσεις ή επενδύσεις στις ακαδημίες έγιναν ,ούτε φυσικά δημιουργήθηκε κάποια υψηλού επιπέδου ομάδα με ακριβό μπάτζετ που θα επιδιώκει την έξοδο στην Ευρώπη και άλλες διακρίσεις.
Όλο το Ηράκλειο κι όλη η Κρήτη ενθουσιαστικέ όταν το προηγούμενο καλοκαίρι τερματίστηκε η παρουσία των πρώην μεγαλομετόχων. Ο κόσμος εν μέσω της μεγαλύτερης οικονομικής ύφεσης των τελευταίων 30 χρόνων ,στήριξε την νέα αρχή ,την αναγέννηση από τις στάχτες .
Για πρώτη φορά ύστερα από 3 δεκαετίες επανήλθε η ομόνοια στις σχέσεις διοίκησης –κόσμου .Ο κόσμος βρίσκεται στις προπονήσεις όχι για να αποδοκιμάσει την διοίκηση και να γιουχάρει διάφορους ουρανοκατέβατους ,μάλλον παιανό-κατέβατους ποδοσφαιριστές ,βρίσκεται για να στηρίξει την ομάδα και την διοίκηση .Στο Γεντί –Κουλέ υπάρχει μια πρωτόγνωρη ατμόσφαιρα ,που μπορεί να συγκριθεί μόνο με ευρωπαϊκά παιχνίδια και απλά ο κόσμος περνάει καλά .Διασκεδάζει ,ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.
Όπως είναι κατανοητό ,δεν θα ανεχτεί από κανένα να του χαλάσει την καλύτερη διασκέδαση της εβδομάδας .Το αποκούμπι του,την δραπέτευση από τα προβλήματα της καθημερινότητας ,το πάθος το τρελό.
Γι αυτό λοιπόν ,καλά θα κάνουν τα φαντάσματα του παρελθόντος ,οι «δράκουλες» και οι κάθε λογής μασκαράδες να μείνουν μακριά από την ομάδα .Να αναλάβουν τις υποχρεώσεις τους και να τηρήσουν την υπογραφή τους.Στην Κρήτη δεν χωρούν αυτοί που δεν κρατούν τον λόγο τους, πόσο μάλλον την υπογραφή τους…
Σαν επίλογο θα ήθελα να σταθώ στην απόφαση για την απαγόρευση μετακίνησης των φιλάθλων .Άλλο ένα επεισόδιο στην φαρσοκωμωδία του ελληνικού ποδοσφαίρου.Ο κόσμος κλείνει την μύτη του από την δυσωδία ,κι όμως αντί να καθαριστεί η κόπρος του Αυγεία ,η πολιτεία απλά κωφεύει .Δίνει ασπιρίνες για τον καρκίνο.
Με την ιλαρή απόφαση για την μη μετακίνηση των οπαδών ,ακουλουθει την πεπατημένη κι μαζί με τα ξερά καίει τα χλωρά .Οπαδός δεν σημαίνει χούλιγκαν ,κι αν μερικοί κατευθυνόμενοι καταστρέφουν στο διάβα τους, με την ανοχή της αστυνομίας ,θα πρέπει να πληρώσουν το αντίτιμο μόνοι τους.
Οι οπαδοί του ΟΦΗ έχουν δείξει ήδη αρκετές φορές ,στην Κατερίνη ,την Καρδίτσα,την Δράμα ότι αναλογίζονται την εύθηνη του να σαι Κρητικός .Το ίδιο θα γίνει και στις Σέρρες για δεύτερη φορά ,όπου οι σχέσεις των «αντίπαλων» οπαδών είναι παραπάνω από αγαστές…
Ταυρομαχος
Tuesday, February 9, 2010
Sunday, February 7, 2010
Friday, February 5, 2010
Movie suggestion:New York,i love you
Even though i have never been there...
Γυρισμενη στην ομορφοτερη πολη των ΗΠΑ,φυσικα με φοβερη φωτογραφια.Περα απο το amazing casting,τις ομορφες ιστοριες με Νεουορκεζους ανακατα, ομως πικ της ταινιας για μενα ηταν οτι μου θυμισε το παλιο ,προ 15ετιας ανεκδοτο...
Εχει κατσει στραβη στον πιτσιρικα,κι δεν εχει συνοδο για το χορο του σχολειου του.Ο περιπτερας του τετραγωνου εχοντας μαθει τα νεα του προτεινει να συνοδεψει την κορη του,δειχνοντας του μια φωταγραφια .Η κορη κουκλαρα...
Οταν παει να την παρει ,η κορη ειναι οντως κουκλαρα, ομως σε αυτοκινουμενο αμαξιδιο(σικ).Ο πατερας τον ευχαριστει πολλακις,ο πιτσιρικος καταλαβαινει οτι ειναι δυσκολη η ζωη της κοπελας και της οικογενειας,πλην ομως πεφτει εξω.Η κοπελα ,η Janice,ειναι πολυ ευχαριστη,ακομπλεξαριστη και το διασκεδαζει.Μαλιστα του προτεινει στην επιστροφη να πανε απο το παρκο.Μετα του προτεινει να κατσουν λιγο στο παγκακι-ο νεαρος,ο Jimmy ειναι ακομη ντροπαλος,κομπλεξαρισμενος-τον ευχαριστει για την ομορφη βραδια,αρχιζει να τον φιλαει ,φιλιουνται ,κι του λεει οτι θελει να το κανουνε.Μενει ο Jimmy καγκελο ,την ρωταει αν μπορει εφοσον ειναι ΑμεΑ,πως και τι.Η Janice λεει οτι απλα θα πρεπει να δεσει με τις τιραντες του τα χερια της κι να την κρεμασει πανω στο δεντρο.Γινετε η "δουλεια"στα ορθια,και λιγο μετα επιστρεφουνε σπιτι.
Ο πατερας της περιμενει στο κατωφλι.Ωχ σκεφτεται ο Jimmy,αργησαμε ,θα ανησηχησαν.Ο πατερας ομως στην πορτα
-Σε ευχαριστω,σε ευχαριστω
-Ε,παρακαλω
-Σε ευχαριστω πολυ παρα πολυ για ολα (καμποσες φορες αυτος ο διαλογος)
-Συγνωμη που αργησαμε
-Ξερω,ξερω ηπιατε ενα ποντς παραπανω-σ ευχαριστω(double)
-Ε,ναι...
-Mετα πηγατε και απο το παρκο-σ ευχαριστω(double)
-...
-και μετα την κρεμασες στο δεντρο κι το κανατε-σ ευχαριστω(double)
1000 ευχαριστω!!!!!!!!
-Ε,μα τι ευχαριστεις,μου κανονισες με την κορη σου,βγηκα,περασα καλα,εκανα σεξ απιστευο...Ε ,μα γιατι με ευχαριστεις επιμονα τοση ωρα
-Οι αλλοι την αφηνουνε κρεμασμενη στο δεντρο...!!!!
Tuesday, February 2, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)