Από την καρδιά της κερκίδας 106

Από την καρδιά της κερκίδας 106

Η βία με όποια προμετωπίδα και αν «καλύπτεται» ,οπαδική ,κομματική ,φυλετική ακόμη κι ερωτική ή οικονομική είναι πάντα καταδικαστέα ,ανώφελη και ηλίθια.

Ιδιαίτερα δε όταν νέα παιδιά ,ρισκάρουν την ζωή τους στον βωμό μιας κόντρας που δεν συνάδει με τα ιδανικά του αθλητισμού ,της ευγενής άμιλλας και του υγιούς ανταγωνισμού ,κι που ακόμη κι αν δεν υπάρχουν θύματα ,δεν πρόκειται να φέρει κανένα οφελος .

Συνήθως μάλιστα ,είναι χαρακτηριστικό κοινωνιών που βρίσκονται σε τεθλασμένη γραμμή, παρουσιάζοντας έλλειμμα παιδείας ,δημοκρατίας ,ασφάλειας και ελλόγου νου.

Είναι χαρακτηριστικό κοινωνιών όπου η ανομία και η σήψη τείνουν να επικρατήσουν.

Κι όταν η Ελλάδα έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ,όπου κύριως η κρίση αξιών έφερε το κράτος μπροστά στην καταστροφή , όταν τα ιδανικά και τα πρότυπα που θα εμπνεύσουν την νεολαία απουσιάζουν ,όταν επιτυχημένοι είναι εκείνοι που «πάτησαν επί πτωμάτων»,όταν το «νόμιμο είναι και ηθικό»,όταν εκείνοι που τα καταφέρνουν χαίρονται σαν τους αποκαλούν «λαμόγια» κι η δικαιοσύνη δεν πρόκειται να τους αγγίξει ποτέ ,ήταν επόμενο να φτάσουμε σε αυτήν την εσχατιά.

Οι ευθύνες αναλογούν σε πολλούς .Αναλογούν στο πρώτο κοινωνικό σύνολο του ατόμου ,την οικογένεια ,η οποία οφείλει να διδάξει τα στοιχειώδη για το «ζειν» στα τέκνα της. Αναλογούν στους δασκάλους οι οποίοι οφείλουν να διδάξουν τα στοιχειώδη για το «εύ ζειν» στους μαθητές .Μα κυρίως αναλογούν στην πολιτεία ,η οποία μεταπολιτευτικά γαλουχήθηκε και υπηρέτησε μικροπολιτικά συμφέροντα ώστε να γαντζωθεί στην εξουσία , ,οικονομικά συμφέροντα με το ανάλογο κέρδος (μίζα) βεβαίως ,κι σχέσεις εξάρτησης με τις μεγάλες δυνάμεις ,που πολλές φορές ,έφεραν δυσάρεστα αποτελέσματα για τον λαό που καλείτε να προστατεύει και να εκπροσωπεί.

Έτσι ,φτάσαμε στο σημείο ,η κοιτίδα της δημοκρατίας και του πολιτισμού ,να οδηγεί τα τέκνα της να σφάζονται μεταξύ τους για ηλίθιες οπαδικές ή ιδεολογικές διαφορές .

Η πατρίδα του διαλόγου ,της φιλοσοφίας και των τεχνών να προσφέρει μόνο αβεβαιότητα και απαισιοδοξία για το μέλλον της νεολαίας.

Κι πώς να μην συμβεί αυτό,όταν η παιδεία κάθε άλλο παρά στην κριτική σκέψη οδηγεί ,όταν η δικαιοσύνη κάθε άλλο παρά ανεξάρτητα λειτουργεί ,όταν οι «ταγοί της δημοκρατίας» ,οι βουλευτές δεν αποφασίζουν κατά βούληση , αλλά κατ επιθυμία του αρχηγού της παράταξης , ενώ ταυτόχρονα είναι υπεράνω νόμων και ο στόχος τους άμα τη εκλογή τους είναι το συμφέρον της τσέπης τους,κι ουχί εκείνων που τους εξέλεξαν.

Κι όμως δεν φτάσαμε ακόμη στο ναδίρ .Ακόμη πέφτουμε .Η πρόσκρουση δε, αναμένεται ισχυρότατη .

Παρά ταύτα υπάρχει ελπίς .Για να (ξανά)μνημονεύσουμε τον Αντ.Σαμαράκη.

Μπορούμε να αποφύγουμε την πρόσκρουση ,να κρατηθούμε από κάποιο προπέτασμα και να παλέψουμε για ξεκινήσει η ανάβαση πάλι .

Ας ξεκινήσουμε όταν ξανάρθει «η ώρα του λάου» , στέλνοντας σπίτι τους όλους εκείνους ,βο(υ)λευτές , γραμματείς και φαρισαίους ,που λίγες ώρες μετά το περιστατικό που συγκλόνισε την τοπική κοινωνία ,εξέφραζαν ,χύνοντας τα κροκοδείλια δάκρυα τους την οδύνη και τον αποτροπιασμό τους ,μη αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που τους αναλογούν…