HAPPY NEW YEAR

Οι γκάφες του 2011 (α' μέρος) από MotionCrew

Οι γκάφες του 2011 (β' μέρος) από MotionCrew

Ρωσία και Ισραήλ ζητούν άμεση έναρξη γεωτρήσεων νότια της Κρήτης!

«Δεν χρειαζόμαστε πρόσθετα στοιχεία για να ξεκινήσουν άμεσα οι έρευνες» δήλωσαν τόσο η Gazprom και η Rosneft, όσο και η ισραηλινή Delek, αφού έχουν βεβαιωθεί για την ύπαρξη τεράστιων κοιτασμάτων

Ρωσία και Ισραήλ, όπως αναφέρουν απόλυτα έγκυρες πηγές του ΥΠΕΚΑ στο defencenet.gr, ζήτησαν επίσημα από την κυβέρνηση Παπαδήμου να ξεκινήσουν ΆΜΕΣΑ γεωτρήσεις στην θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, εντοπισμού υδρογονανθράκων, χωρίς να περιμένουν τα χρονοβόρα αποτελέσματα των ερευνών του ΥΠΕΚΑ, αφού όπως ισχυρίζονται, "Γνωρίζουν πολύ καλά που υπάρχει πετρέλαιο και φυσικό αέριο».

«Δεν χρειαζόμαστε πρόσθετα στοιχεία για να ξεκινήσουν άμεσα οι έρευνες» δήλωσαν τόσο η Gazprom και η Rosneft, όσο και η ισραηλινή Delek, αφού έχουν βεβαιωθεί για την ύπαρξη τεράστιων κοιτασμάτων και θεωρούν ότι από την στιγμή που αναλαμβάνουν αυτές το ρίσκο της γεώτρησης σε σημεία που θα επιλέξουν αυτές, δεν υπάρχει κανένας λόγος από την ελληνική κυβέρνηση να μην δώσει το «πράσινο φως» για να προχωρήσουν άμεσα σε δοκιμαστικές γεωτρήσεις.

Μάλιστα όμως χαρακτηριστικά είπε ένας Ρώσος αξιωματούχος στο περιθώριο της συνεδρίασης της Mεικτής Eνεργειακής Eλληνο-Ρωσική Ομάδα Εργασίας που συνεδρίασε στο υπουργείο στις 12 Δεκεμβρίου:

«Δεν καταλαβαίνουμε τι σας κοστίζει να προχωρήσουμε με δικές μας δαπάνες σε άμεση γεώτρηση στα σημεία που εμείς θεωρούμε ότι υπάρχουν κοιτάσματα. Αν αποτύχουμε δεν σας κοστίζει τίποτα, ίσα-ίσα που θα περιοριστούν οι προς έρευνα περιοχές. Αλλά αν πετύχουμε, εμείς θα έχουμε μερίδιο σε ένα ακόμα κοίτασμα από τα δεκάδες μεγάλα κοιτάσματα που αξιοποιούμε σε όλο τον πλανήτη. Εσείς όμως θα σωθείτε. Σε μερικούς μήνες μπορεί να σας αρπάξουν το κοίτασμα για πενταροδεκάρες. Αν μέχρι τον Μάρτιο βρεθούν αυτά που υπολογίζουμε, αλλάζουν πολλά πράγματα στην τύχη της Ελλάδας»!

Μάλιστα η πιο πάνω θέση, αποτυπώθηκε και στο επίσημο ανακοινωθέν του υπουργείου, με κομψό, βέβαια, τρόπο, όπου αναφέρθηκαν επί λέξει τα εξής για το θέμα της έναρξης γεωτρήσεων νότια της Κρήτης από την Ρωσία: «Η ρωσική αντιπροσωπεία στάθηκε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την έρευνα υδρογονανθράκων σε χερσαίες και υπεράκτιες περιοχές της Ελλάδας, που προωθεί το ΥΠΕΚΑ».

Η επιτροπή συνεδρίασε, την Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου. Το ΥΠΕΚΑ εκπροσωπήθηκε από τον Γενικό Γραμματέα Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Καθ. Κώστα Μαθιουδάκη, ενώ τη ρωσική πλευρά εκπροσώπησε ο Σύμβουλος του Υπουργού Ενέργειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Kirill Gadzacev και σε κάποια φάση της συνεδρίασής της παραβρέθηκε και ο υφυπουργός ΠΕΚΑ αρμόδιος για θέματα Ενέργειας, Γιάννης Μανιάτης.

Μάλιστα δια της διπλωματικής οδού έχει υπάρξει από την Ρωσία η διαβεβαίωση στην Ελλάδα ότι «Δεν έχετε να φοβάστε τίποτα και από κανέναν αν υπάρξει κάποιος που παράνομα θέλει να διεκδικήσει μερίδιο από τον ορυκτό σας πλούτο»,τονίστηκε και εννοούσαν φυσικά την Τουρκία.

Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο βρίσκεται και η επιμονή του Ισραήλ, όπου η Delek δήλωσε ότι «Δεν θέλει τα αποτελέσματα των ερευνών, ξέρει που να κάνει τις γεωτρήσεις με 100% δική της επιβάρυνση σε ότι αφορά το κόστος πιθανής αποτυχίας»!

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες όλα τα στοιχεία που είχαν συγκεντρώσει οι Αμερικανοί και ειδικά η Υπηρεσία Φυσικών Πόρων, βρίσκονται στα χέρια της κυβέρνησης του Ισραήλ, ενώ έχουν διαβιβαστεί στη DELEK με αποτέλεσμα η εταιρεία να φαίνεται έτοιμη να προσχωρήσει σε επενδύσεις στην Ελλάδα θεωρώντας πως η επιτυχία είναι βέβαια.

Βέβαια, καλά όλα αυτά, αλλά φαίνεται ότι οι ισχυροί παίκτες, πρώτα οι ΗΠΑ (οι οποίες θεωρούν αυτονόητο ότι θα έχουν την εκμετάλλευση, μέσω των εταιρειών τους, των κοιτασμάτων αυτών ειδικά αν αφορούν πετρέλαιο) και κατά δεύτερον η Ε.Ε., για ανεξήγητους λόγους θέλουν να καθυστερήσει η όλη διαδικασία.

Εξ ου και η στροφή 180 μοιρών του υφυπουργού Γ.Μανιάτη μέσα σε λίγες ημέρες που ενώ είχε εμμέσως προαναγγείλει στην Ολομέλεια της Βουλής άμεση έναρξη γεωτρήσεων απαντώντας σε σχετική πρόσκληση του βουλευτή και υπεύθυνου του Τομέα Εξωτερικών της Ν.Δ. Π.Παναγιωτόπουλου, λίγες ημέρες μετά σε Επιτροπή της Βουλής, μίλησε για«διαδικασία χρόνων».

Για να επιβεβαιωθεί φαίνεται ο Ρώσος που υποστήριξε ότι «Θα σας πάρουν τα κοιτάσματα για πενταροδεκάρες» εννοώντας ότι μετά την επικείμενη ολική πτώχευση η κρατική περιουσία θα περάσει στον έλεγχο των δανειστών ή των προστατών…

Γιατί τέτοια αγωνία για τα κοιτάσματα νότια της Κρήτης: Σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης Α.Φώσκολου η αξιολόγηση γεωλογικών, γεωχημικών και λοιπών γεωστοιχείων, που έχουν δημοσιευθεί κυρίως από ξένους επιστήμονες, μας υποδεικνύει την ύπαρξη μεγάλων αποθεμάτων υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης και ειδικότερα εντός της Μεσογειακής Ράχης, έκτασης περίπου 80.000 Km2, με μεγάλο μέρος της να βρίσκεται εντός της ελληνικής Α.Ο.Ζ που έχει ήδη καθοριστεί από το υπουργείο ΠΕΚΑ.

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο κ. Φώσκολος, από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων η Κρήτη για 25 χρόνια θα πάρει 1,2 δισ. ευρώ το χρόνο.

Ο κ. Φώσκολος στην ομιλία του παρέθεσε στοιχεία Νορβηγών επιστημόνων, σύμφωνα με τα οποία τα αποθέματα κάτω από την Κρήτη είναι της τάξεως των 20 -22 δισ. βαρέλια πετρέλαιο, ενώ σε αυτά μπορούν να προστεθούν και περίπου 20 δισ. βαρέλια πετρελαίου που βρίσκονται στη ζώνη του Ηροδότου, δηλαδή 150 -175 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Ιεράπετρας.

http://cretalive.gr/new/67166/crete/Rosia_kai_Israil_zitoun_amesi_enarxi_geotriseon_notia_tis_Kritis

Grazie Alessandro Del Piero

Καταγγέλλει ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ για εσχάτη προδοσία!

Καταγγέλλει ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ για εσχάτη προδοσία!

Μήνυση για εσχάτη προδοσία εναντίον 173 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.ΟΣ., που υπερψήφισαν το Μνημόνιο, κατέθεσε ο γιατρός (γενικός χειρουργός – ογκολόγος) Δημήτρης Αντωνίου από τη Χαλκίδα.

Μετά τις κυρίες Γεριτσίδου, που κατήγγειλαν για τον ίδιο λόγο τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, το newsbomb φέρνει στο «φως» μία ακόμη περίπτωση θαρραλέου πολίτη, που τα βάζει με το πολιτικό σύστημα και ειδικότερα με τους εκπροσώπους του, που με τα λάθη, τις παραλείψεις και τις αποφάσεις τους οδήγησαν στη φτώχεια και τη δυστυχία τον ελληνικό λαό.

Στη μήνυση που κατέθεσε ο κ.Αντωνίου εναντίον 173 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.ΟΣ, περιγράφει όλο το ιστορικό των πολιτικών γεγονότων, που αποδεικνύει, ότι η εφαρμοσμένη πολιτική στην Ελλάδα καθορίζεται αποκλειστικά από την Τρόικα.

«Οι όροι της Δανειακής Σύμβασης και του Μνημονίου συνιστούν εκχώρηση της Νομοθετικής Εξουσίας της Ελλάδος σε ξένες δυνάμεις δια της παραβίασης των άρθρων 1 και 28 παρ.2 του Συντάγματος εφόσον παραχωρούν (όχι απλά αρμοδιότητες) αλλά ΕΞΟΥΣΙΕΣ στην Τρόικα, οι οποίες επιβάλλονται - με την συνέργεια της Ελληνικής Κυβέρνησης και της Βουλής - αναγκαστικά στην εκουσίως υποταγμένη Ελληνική Βουλή, βιάζοντας έτσι την Κυρίαρχη Λαϊκή Βούληση και το άρθρο 134 ΠΚ», σημειώνει μεταξύ άλλων ο γιατρός στη μήνυσή του.

Μάλιστα, σε αυτήν συμπεριλαμβάνει και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, καθώς και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αφού, όπως δηλώνει στο newsbomb ο κ.Αντωνίου, «όφειλαν να κάνουν ό,τι μπορούν, για να αποτρέψουν την προδοτική πολιτική, όπως να παραιτηθούν από τη βουλευτική τους ιδιότητα, ώστε την επόμενη ώρα να πέσει η κυβέρνηση».

Η μήνυση του γιατρού για εσχάτη προδοσία κατά βουλευτών ανακοινώθηκε στη Βουλή στις 24 Νοεμβρίου 2011. Κράτησε μόλις 30 δευτερόλεπτα, σαν να επρόκειτο να συζητηθεί μία κλήση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και όχι ένα μείζον πολιτικό και εθνικό θέμα!

Το «Δόγμα Calvo» και η διαγραφή του χρέους

Ο κ.Δημήτρης Αντωνίου υποστηρίζει, ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να διαγράψει το χρέος της προς τρίτους εξαιτίας της δυσχερούς κατάστασης στην οποία την έχουν οδηγήσει, στηριζόμενη στο «Δόγμα Calvo».

Σύμφωνα με αυτό, «όταν μια ξένη επένδυση (βιομηχανική ή δανειακή-κεφαλαιακή με την μορφή δανείων και ομολόγων), διακρατική (με την μορφή διεθνών συνθηκών), η μεταξύ κράτους και ιδιωτών επενδυτών (με την μορφή συμβολαίων), δημιουργήσει, στην χώρα λειτουργίας της, συνθήκες άνισης και αήθους οικονομικής εκμετάλλευσης του ντόπιου πληθυσμού υπέρ της, ή του κράτους καταγωγής της – οδηγώντας αναγκαστικά και στην συνακόλουθη απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας της χώρας λειτουργίας της υπέρ του κράτους καταγωγής της, ή υπέρ της επένδυσης της ίδιας! - τότε το κράτος λειτουργίας της έχει το νόμιμο δικαίωμα να άρει την ανισότητα αυτή με οποιοδήποτε τρόπο, συμπεριλαμβανομένης και της εθνικοποιήσεώς της «επένδυσης» για λόγους «Εθνικού Συμφέροντος» (public utility), με την καταβολή (nationalization) ή όχι (expropriation) αποζημίωσης στον ιδιοκτήτη της επένδυσης».

Επομένως, η Ελλάδα θα μπορούσε να σβήσει μονοκονδυλιά το χρέος της προς τους διεθνείς τοκογλύφους, αφού η αδυναμία της να το αποπληρώσει οφείλεται εν πολλοίς στην τραγική κατάσταση στην οποία την έχουν φέρει με το Μνημόνιο.

Η Εσχάτη Προδοσία δεν παραγράφεται!

Σύμφωνα με τον κ.Αντωνίου, η υπόθεση θα φτάσει μέχρι το τέλος και οι 173 βουλευτές αργά ή γρήγορα θα καθίσουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Όπως υποστηρίζει, «για να ασκηθεί ποινική δίωξη εναντίον υπουργών και βουλευτών, απαιτείται άδεια από την Βουλή (άρθρα 61-62 και 86 Συντ., ν.3126/2003).

Εάν η άδεια δεν δοθεί (η υπόθεση ΔΕΝ μπαίνει στο αρχείο, όπως λανθασμένα πιστεύεται), αλλά το δικαίωμα της παροχής άδειας για την ποινική δίωξη μεταβιβάζεται στην επόμενη (ες) Βουλή (ες), αρκεί βέβαια να μην έχει, εν τω μεταξύ, παραγραφεί το έγκλημα. Αυτός είναι ο λόγος που όλες (σχεδόν) οι υποθέσεις κατά πολιτικών έχουν αρχειοθετηθεί…λόγω παραγραφής.

Και τούτο διότι –ιδιαίτερα για τους υπουργούς- ο χρόνος παραγραφής είναι μόνο 5 χρόνια από την διάπραξη του εγκλήματος. Καμία υπόθεση δεν αρχειοθετείται και τελεσίδικα επειδή διαδικαστικά δεν εδόθη άδεια για δίωξη από την Βουλή. Οι υποθέσεις αρχειοθετούνται τελεσίδικα, μόνο λόγω παραγραφής, ή έκδοσης αμετάκλητης απόφασης του δικαστηρίου (κι όχι, επαναλαμβάνω, επειδή η Βουλή δεν χορηγεί άδεια δίωξης)».

Όμως όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν για το έγκλημα της Εσχάτης Προδοσίας, το οποίο είναι απαράγραπτο, σύμφωνα με το άρθρο 120 του Συντάγματος. «Συνεπώς», συμπληρώνει ο κ.Αντωνίου, «το δικαίωμα δίωξης και δίκης των νυν προδοτών μεταφέρεται στις επόμενες Βουλές (οι οποίες θα αποτελούνται από «εμάς») εσαεί!, σύμφωνα πάντα με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο.

Οι επόμενες Βουλές μπορούν επίσης α) να καταργήσουν το επαίσχυντο άρθρο 86 Συντ.

και β) (το σπουδαιότερο), να ψηφίσουν ειδική Συντακτική Πράξη (Ψήφισμα) με το οποίο να παραπέμπουν τους Προδότες σε δίκη για Εσχάτη Προδοσία, όπως έγινε με την αρ.1/15-11-1944 Συντακτική Πράξη της Κυβέρνησης Νικ. Πλαστήρα, με την οποία δικάστηκαν όλοι οι Δωσίλογοι Συνεργάτες των Γερμανών Κατακτητών. Η τύχη των προδοτών είναι στο χέρια τα δικά μας πλέον, του ΛΑΟΥ!

Εμείς είμαστε οι δικαστές των. Η Εσχάτη Προδοσία, είναι Πολιτικό Έγκλημα (σύμφωνα και με την πάγια ελληνική και διεθνή νομολογία), συνεπώς αρμόδια για την εκδίκασή της είναι τα Τακτικά Ορκωτά Κακουργιοδικεία (άρθρο 97 Συντ.). Κι εκεί θα διαβιβαστεί τελικά, λόγω αρμοδιότητας, η μήνυσή μου αυτή από την επόμενη, πραγματικά Ελληνική Βουλή, εντελώς καθαρή κι απαλλαγμένη από τους σημερινούς προδότες».

Άσχετα με το αποτέλεσμα της μήνυσης του κ.Αντωνίου, όσοι οδήγησαν τον ελληνικό λαό στη σημερινή κατάσταση, της φτώχειας, της δυστυχίας και της εξαθλίωσης, θα πρέπει να λογοδοτήσουν και να τιμωρηθούν αυστηρά και παραδειγματικά.

http://www.newsbomb.gr/apokalypseis/story/102508/o-giatros-poy-minyse-173-voyleytes

Από την καρδιά της κερκίδας 110

Από την καρδιά της κερκίδας 110

Είναι καιρός που θέλω να αφήσω τα του ποδόσφαιρου , κι να καταπιαστώ με την πολιτικοοικονομική κατάσταση που τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει τις ζωές μας.

Άλλωστε το ποδόσφαιρο δεν είναι παρά το σημαντικότερο δευτερεύων πράγμα στην ζωή μας,κι πέρα από αυτό ,όσα συμβαίνουν στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι δεν είναι παρά μια μικρογραφία όσων συναντάμε στην καθημερινότητα μας.

Όπως πολύ σωστά έχει αναφερθεί η οικονομική κρίση είναι καταρχήν κρίση αξιών. Το εύκολο κι ασύδοτο κέρδος , το έλλειμμα δικαιοσύνης και δημοκρατίας , το δίκαιο του ισχυρού είναι μερικές από τις αίτιες που οδήγησαν ,κυρίως την μεσαία τάξη ,όχι μόνο στην Ελλάδα ,αλλά σε όλο τον αποκαλούμενο ανεπτυγμένο κόσμο σε κατάθλιψη.

Ας δούμε όμως τα του οίκου μας, γιατί μπορεί να βρεθήκαμε έρμαια των αγορών ,αλλά για να συμβεί αυτό, έχουν μεσολαβήσει αλλεπάλληλα εγκλήματα ,για τα οποία προφανώς εθελοτυφλούσαμε για χρόνια ,με αποτέλεσμα σήμερα να πληρώνουμε τις συνέπειες.

Μετά την πτώση της δικτατορίας, κυριάρχησαν στο πολιτικό μας σύστημα δυο κόμματα εξουσίας ,απόγονοι των προδικτατορικών ΕΡΕ και Ένωσις Κέντρου.

Πολλοί δε από την επαναστατημένη «γενιά του Πολυτεχνείου »,βρέθηκαν στα βουλευτικά έδρανα ,ουσιαστικά εξαργυρώνοντας τον όποιο αντιδικτατορικό αγώνα είχαν κάνει .

Το μελί της εξουσίας ήταν τόσο γλυκό ,που η συντριπτική πλειοψηφία αυτών , ξέχασαν τις ριζοσπαστικές ιδέες ,τα όνειρα για μια δίκαιη , ευνομούμενη και ομαλά αναπτυσσομένη κοινωνία ,κι μετεξελιχτήκαν σε υπαλληλίκια των μεγάλων δυνάμεων αλλά και των εγχώριων οικονομικών συμφερόντων.

Μοναδικό τους μέλημα δεν ήταν άλλο παρά να κρατηθούν στην εξουσία ,στην γλυκιά εξουσία που τους χάριζε πλούτο και φήμη ,ακόμη κι αν συχνότατα λειτουργούσαν εις βάρος του κοινού καλού κι της μακροπρόθεσμης προόδου και ανάπτυξης.

Σκάνδαλα που έμεναν ατιμώρητα , υπό την ανοχή του ελληνικού λάου κι με την δικαστική εξουσία καθοδηγούμενη από την εκτελεστική (κυβέρνηση), αφού στο στρεβλό πολιτικό σύστημα ,η κυβέρνηση διορίζει από εισαγγελείς έως δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Όπως είναι φυσικό ,όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο ,η δικαιοσύνη κάθε άλλο παρά τυφλή μπορεί να χαρακτηριστεί .

Έτσι ,τι κι αν έχουμε φλομώσει στα σκάνδαλα από τα μέσα της δεκαετίας του 80, ποτέ κανείς πολιτικός δεν πήγε στην φυλακή, ή επέστρεψε τα κλεμμένα .Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε αναλυτικά σε πρόσωπα κι γεγονότα είναι γνωστά.

Κι εμείς σαν πολίτες τι κάναμε ?Απαιτήσαμε ποτέ πραγματική δημοκρατία, δικαιοσύνη, αξιοκρατία ?ΟΧΙ!

Προσπαθούσαμε να γευτούμε μια ψιχάλα από το μελί τους ,μέσω ενός διορισμού ,ενός ρουσφετιού ,ενός λαδώματος για να κάνουμε τη δουλειά μας.

Ξέραμε για το πάρτι που είχε στηθεί με τα λεφτά του ελληνικού λαού από τις κυβερνήσεις

Α.Παπανδρέου,Τζαννετάκη,Μητσοτάκη,Σημίτη,Καραμανλή,Γ.Παπανδρέου κι αντί να τους χαλάσουμε το πάρτι , προσπαθούσαμε να μπούμε ,μπας και μας κεράσουν κάνα σφηνάκι .

Συνεχίσαμε να τους ψηφίζουμε με γνώμονα είτε να βουτήξουμε το δάχτυλο στο μέλι ,είτε σκεπτόμενοι «το μη χείρον βέλτιστον». Κακομοίρηδες και μίζεροι με δυο λέξεις .

Συνεχίσαμε να ψηφίζουμε τα ίδια και τα ίδια γιουσουφάκια των μεγαλονταβατζίδων εφοπλιστών ,κατασκευαστών , εκδοτών κι καναλάρχων που θησαύριζαν κάνοντας μπίζνες με το κράτος ,ουσιαστικά εις βάρος του κράτους κι των πολιτών του ,πετώντας ένα κοκαλάκι υπό μορφή μίζας στο πολιτικό (τους) προσωπικό.

Δημιουργήσαμε ένα κράτος που στηριζόταν σε ξύλινα πριονισμένα πόδια ,τα οποία όπως είναι φυσικό αργά ή γρήγορα θα κατέρρεαν ,πλακώνοντας τους πολίτες .

Παρακολουθούσαμε άβουλοι ,αποβλακωμένοι από το χαζοκούτι ,όσα συνέβαιναν ,μάλλον όσα ήθελαν να μας παρουσιάσουν , με νοοτροπία του στυλ «δε βαριέσαι», «στην Ελλάδα μόνο συμβαίνουν αυτά» και «έλα μωρέ ‘ νταξ,θα τη βγάλουμε και φέτος».

Άρρωστη ,χαζή νοοτροπία που θα έπρεπε να ντρεπόμαστε που την υιοθετήσαμε.

Πέσαμε σαν πρόβατα στην σφαγή ,στην «Μεγάλη Ιδέα» των Ολυμπιακών Αγώνων, λησμονώντας ότι όποτε αυτός ο λαός πίστεψε σε «μεγάλες ιδέες »,το πλήρωσε πολύ ακριβά .Ας είναι καλά η προπαγάνδα των μμε που όλως τυχαίως ανήκουν στους μεγαλονταβατζιδές που ανάλαβαν τα ολυμπιακά έργα με τις ανάλογες καθυστερήσεις και προσαυξήσεις που θα πληρώνει ο Έλληνας για πολλά χρόνια ακόμη.

Πιστέψαμε ότι γίναμε ισχυρή ευρωπαϊκή οικονομία ,ανάλογη της Γερμανίας ,του Βελγίου και της Ολλανδίας μέσα σε μια νύχτα , όταν η 1/1/2002 έφερνε το νέο ευρωπαϊκό νόμισμα στις ζωές μας, παραβλέποντας τις ρεμούλες ,τα σκάνδαλα και τις μπουγάδες, ενώ πραγματικά δεν ήταν παρά ασθμαίνουσα ,αργοκίνητη και εξαρτημένη από την γραφειοκρατία του υπερφορτωμένου δημόσιου τομέα .

Έτσι φτάσαμε σήμερα να έχουμε ένα κράτος μπατίρη , τον λαό του σε απόγνωση ,μην ξέροντας ,κυριολεκτικά ,τι του ξημερώνει αύριο.

Οι εθνοπατέρες όμως του ιδίου κράτους ,του ίδιου λαού πάμπλουτοι με εκατοντάδες χιλιάδες καταθέσεων και με διψήφιο αριθμό ακίνητων στην πλειοψηφία τους,σα να μην τους άγγιξε καμιά κρίση .Όσο για τις παρατάξεις τους,τις πολιτικές τους στέγες βρίσκονται χρεωμένες με εκατοντάδες εκατομμύρια σε τράπεζες ,ενώ ταυτόχρονα μασουλάμε άλλες εκατοντάδες εκατομμύρια από τις κρατικές επιχορηγήσεις.

Μετρα ,νεοι φοροι,εκτακτοι φοροι, υπαρχουν μονο για τον λαο.Οχι για τους εθνοπατερες.

Γιατί όλα αυτα σε ένα αθλητικό σαιτ?Μα γιατί είναι καιρός να ξυπνήσουμε επιτέλους!

Αντί για επίλογο ,θα χρησιμοποιήσω μια ρήση του Βίκτωρος Ουγκώ με την ευχή να την εμπεδώσουμε και να την πραγματοποιήσουμε . Δεν αξίζει αυτή η κατάντια σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο ,δεν αξίζει στους Έλληνες να μένουν άπραγοι σαν υπνωτισμένα πρόβατα .

"Γκρεμίστε κάθε μορφή παρασιτισμού,τους ανίκανους πολιτικούς,τους αργόσχολους υπαλλήλους,τους αγιογδύτες κληρικούς,τους άνομους δικαστές,τους αδούλευτους αριστοκράτες,τους λερωμένους κονδυλοφόρους ,τους πρωταθλητές της μίζας,τους γλύφτες της εξουσίας..."

Panaxaiki-OFI 0-1 Greek F.A Cup

Panetwlikos-OFI 1-0

OFI-Atletico spanish tv HD

Doxa Dramas-OFI 0-1

OFI-Asteras Tripolis 3-0

Η ευρωπαϊκή αντίληψη της Ελλάδας (Από τον Βύρωνα στα PIIGS)

Τι είναι ο Ευρωπαίος;

Είναι αυτός που έχει υποστεί φιλοσοφικά την επίδραση της αρχαίας ορθολογιστικής σκέψης, που έχει ζήσει με την ιουδαϊκοχριστιανική πνευματικότητα κι έχει υποστεί την επίδραση της ρωμαϊκής διοίκησης και των ρωμαϊκών θεσμών.

Αθήνα, Ιερουσαλήμ και Ρώμη.

Η κατανόηση, η συνείδηση, ο νόμος.

Χωρίς αυτά δεν υπάρχει Ευρώπη.

Paul Valery

(Γάλλος ποιητής και φιλόσοφος, 1871-1945)

Το κείμενο αυτό αποτελεί τη φυσική συνέχεια του προηγουμένου (Η ελλαδική αντίληψη της Ευρώπης (No money, no honey), αν και θα πρέπει εξ’αρχής να ομολογήσω, ότι μεθολογικά δεν είναι ορθό να επιχειρείς να προσεγγίσεις την οπτική του παρατηρητή σε ένα σύστημα, όπου είσαι ο παρατηρούμενος. Επειδή όμως οι σχέσεις των ανθρώπων και των κοινωνιών δεν διέπονται κατά απόλυτο και μονοσήμαντο τρόπο από τους νόμους της φυσικής, θα επιχειρήσω μια προσέγγιση στον τρόπο θέασης της Ελλάδας από τους Ευρωπαίους εταίρους της.

Το ζήτημα μπερδεύεται ακόμη περισσότερο όταν τεθούν περισσότερα ερωτήματα, όπως: Όταν λέμε Ευρώπη τι εννοούμε; Είναι ίδια η αντίληψη των Ισπανών ή των Πορτογάλων με αυτή των Γερμανών ή των Ολλανδών; Είναι η προσέγγισση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων αντιπροσωπευτική των απόψεων των κοινωνιών τους; Τι αντιλαμβάνονται αυτοί ως Ελλάδα; Διαχωρίζουν (και μάλιστα ανέκαθεν) τους αρχαίους από τους νέο-έλληνες; Mήπως οι συζητήσεις, οι κραυγές, οι υπερβολές, τα συνεχή δημοσιεύματα στο διεθνή τύπο και το διαδίκτυο σχετικά με την Ελλάδα και τους Έλληνες είναι απλώς ένα σύμπτωμα του πανικού και του φόβου όλων, μπροστά στην ανεξέλεγκτη (όπως εξελίσσεται) δυναμική της κρίσης;

Ας προσπαθήσουμε να δούμε το θέμα νηφάλια.

Είναι μάλλον σαφές ότι στο μυαλό των περισσότερων δυτικοευρωπαίων, από την Αναγέννηση και μετά, η Ελλάδα ήταν η πατρίδα του Αριστοτέλη, του Περικλή, του Ευριπίδη, του Θουκυδίδη, του Πυθαγόρα, του Αρχιμήδη, και σταματούσε κάπου εκεί. Η ελληνική επανάσταση όμως, του 1821, ήταν ένα πολύ σημαντικό πολιτικό γεγονός σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ήταν, μετά την τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα με την επανεγκαθίδρυση της απολυταρχίας στη Γαλλία (όπου η γαλλική επανάσταση, παρά την προφανώς τεράστια ιστορική της σημασία, κατέληξε στην άνοδο του Ναπολέοντα στην εξουσία) και την αποκατάσταση (μετά τους ναπολεόντιους πολέμους) ενός σφιχτού status quo στην ευρωπαϊκή ήπειρο, η πρώτη ένοπλη εξέγερση έθνους εναντίον μιας, φαινομενικά έστω, κραταιάς αυτοκρατορίας (της οθωμανικής).

Οι χιλιάδες φιλέλληνες νέοι από όλη την Ευρώπη αλλά και από την Αμερική που ήρθαν και πολέμησαν για την ελληνική ανεξαρτησία δεν ήταν ρομαντικοί, μορφωμένοι αρχαιολάτρες, αλλά φλογεροί υπέρμαχοι του Διαφωτισμού και της αρχής της αυτοδιάθεσης των λαών. Ο θάνατος του Βύρωνα στο μαρτυρικό Μεσολόγγι προκάλεσε αίσθηση και έκανε την ιερή πόλη συμβολική πρωτεύουσα του ιδεώδους της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας. Οι Έλληνες, έγιναν ο πρώτος λαός που κέρδιζε επαναστατώντας την ελευθερία και την ανεξαρτησία του σε μια πραγματική παλιγγενεσία.

Στα επόμενα εκατό χρόνια που ακολούθησαν πολλές πολυεθνικές αυτοκρατορίες κατέρρευσαν και πολλά έθνη κράτη ξεπήδησαν. Η συμμετοχή της Ελλάδας σε δύο παγκοσμίους πολέμους και η ηρωική και ακατάβλητη αντίσταση του ελληνικού λαού στο ναζισμό προκάλεσε από σεβασμό ως θαυμασμό φίλων και αντιπάλων. Αλλά και πιο πρόσφατα, η πτώση της χούντας το 1974 προανήγγειλε ένα κύμα εκδημοκρατισμού αρχικά στην Ιβηρική χερσόνησο, ακολούθως στη Λατινική Αμερική και εν τέλει και στην Ανατολική Ευρώπη.

Η Ελλάδα, στα λιγότερα από 200 χρόνια της σύγχρονης ιστορίας της ως έθνους-κράτους, μπορεί να μην είχε το κλέος και τη δόξα του αρχαίου της πολιτισμού, αλλά υπήρξε πάντοτε παρούσα στα μεγάλα ιστορικά ραντεβού και κέρδιζε με αίμα και προσπάθειες (και πισωγυρίσματα και καταστροφές) μια όλο και καλύτερη θέση στη διεθνή σκηνή.

Πέραν δε, των γεωπολιτικών, η ελληνική παρουσία διεθνώς, διαρκώς ενισχύονταν. Έλληνες μετανάστες σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία πρόκοβαν και προόδευαν, Έλληνες επιστήμονες διακρίνονταν και διακρίνονται στα εγκυρότερα πανεπιστήμια του κόσμου, Έλληνες εφοπλιστές κυριαρχούσαν στις διεθνείς θαλάσσιες μεταφορές (και ενίοτε συνάρπαζαν με τον θυελλώδη βίο τους) ο Καβάφης, ο Μητρόπουλος, ο Σεφέρης, ο Καζάν, ο Καζαντζάκης, η Κάλλας, ο Χατζηδάκις, ο Θεοδωράκης, ο Ελύτης γνώρισαν στον κόσμο τη σύγχρονη εκδοχή του ελληνικού πολιτισμού.

Μπορεί (παρά τη διάθεση μας να ομφαλοσκοπούμε) να μην είμασταν το κέντρο του κόσμου, μπορεί ενίοτε να αντιμετωπιζόμασταν φολκλορικά (Ζορμπάς, συρτάκι, ούζο, greek καμάκι), αλλά σε καμία περίπτωση δεν θεωρούμασταν χώρα παρίας ή έθνος απατεώνων, κηφήνων και παρασίτων. Αρκούν οι λαμογιές με τις κοινοτικές επιδοτήσεις, οι πολιτικά κουτοπόνηρες «απογραφές» των ελληνικών κυβερνήσεων, τα greek statistics, η θηριώδης φοροδιαφυγή, η απερίγραπτη συμπεριφορά Έλληνα πρωθυπουργού που διαλαλούσε όπου γης τη διαφθορά των «υπηκόων» του, η μαθηματικώς βεβαία και προδιαγεγραμμένη αδυναμία εκπλήρωσης των όρων και των δεσμεύσεων του μνημονίου, οι νομοτελειακές κοινωνικές αντιδράσεις με απεργίες και διαδηλώσεις για να προκαλέσουν αυτό το πρωτοφανές κύμα αρνητικών, υβριστικών και χυδαίων δημοσιευμάτων, αυτή την άνευ προηγουμένου δυσφημιστική λαίλαπα και αυτή την εν τέλει απροκάλυπτα ρατσιστική συμπεριφορά; (αν σας φαίνεται υπερβολικός ο όρος «ρατσιστική», κάντε τον κόπο να κουβεντιάσετε με κάποιο φίλο ή συγγενή σας που ζει στο εξωτερικό και θα σας το εξηγήσει καλύτερα).

Όσο σημαντικά και αν είναι όλα αυτά (και είναι), στην πραγματικότητα δεν αρκούν. Τα υποτιμητικά αρτικόλεξα τύπου PIIGS, που προσβάλλουν ξεδιάντροπα ολόκληρους λαούς, ήταν αδιανόητα πριν λίγα μόλις χρόνια, όταν, έστω και σε επίπεδο ρητορείας, η συζήτηση στην Ευρώπη ήταν για τη συνοχή, την ισοτιμία, την αλληλεγγύη. Η οικονομική κρίση και ο θρίαμβος των αχαλίνωτων αγορών επί των άτολμων, σπιθαμιαίων πολιτικών ηγεσιών της Ευρώπης (και όχι μόνον) αποκάλυψε την προβληματική αρχιτεκτονική του κοινού νομίσματος και ξεγύμνωσε τη θεσμική ανυπαρξία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η βραδυκίνητη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και οι διάφοροι Μπαρόζο, Φαν Ρομπάι και Όλι Ρεν αποδείχθηκαν τραγικά ανεπαρκείς για την αντιμετώπιση της αγοραίας κερδοσκοπίας. Η Ελλάδα, με τα προβλήματα και τις αβελτηρίες της έγινε η κερκόπορτα για την άλωση του κάστρου της Ευρώπης (μιας ηπείρου, όπου μετά το Β’παγκόσμιο πόλεμο είχαν οικοδομηθεί κοινωνίες, σίγουρα όχι χωρίς προβλήματα, αλλά με δημοκρατικούς θεσμούς, σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, ανεκτικότητα, με κράτος πρόνοιας, με μίνιμουμ παροχών υγείας και παιδείας, με σεβασμό στα δικαιώματα των εργαζομένων). Τώρα πια, όλα αυτά επανεξετάζονται και περιορίζονται, σε όλη την Ευρώπη, όχι μόνο στην Ελλάδα.

Η κοντόφθαλμη (για μια ακόμη φορά στην ιστορία) τιμωρητική, ψευδοηθικίστικη, καλβινιστική οπτική της γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, είδε στην κρίση μια πολιτική ευκαιρία de facto γερμανοποίησης της Ευρώπης. Η Ελλάδα και οι Έλληνες τέθηκαν στο στόχαστρο μιας ρητορείας ηθικολογούσας και εκβιαστικής, μιας εκτός λογικής προσπάθειας να φορτωθεί στην μικρή αυτή χώρα το βάρος της ευθύνης για τη διαρκώς επιδεινούμενη κρίση δανεισμού που διασπείρεται στην ευρωζώνη και απειλεί με άμεση κατάρρευση το ευρώ και με σοβαρό κλονισμό το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Στη γερμανική αυτή στάση, ουδείς τολμά να αντιταχθεί στην Ευρώπη, από προφανή φόβο μήπως γίνει ο επόμενος στόχος αυτής της ιδιότυπης καραντίνας των αγορών και της συνεπακόλουθης ψυχοπολιτικής εξουθένωσης εντός των ευρωπαϊκών θεσμών.

Η πολιτική αυτή συμπεριφορά των ευρωπαϊκών ηγεσιών ήταν που τροφοδότησε τα βορειοευρωπαϊκά ΜΜΕ με εθνοτική απαξία, ρατσιστικά στερεότυπα και χονδροειδείς κακόγουστες προσβολές. Και στο κάτω-κάτω της γραφής, δεν ήξεραν οι γερμανογάλλοι αξιωματούχοι τόσα χρόνια ότι η Siemens (και όχι μόνο) δωροδοκεί Έλληνες πολιτικούς, ότι το ελληνικό κράτος αγοράζει άχρηστα γερμένα υποβρύχια, ότι τα μεγάλα έργα στην Ελλάδα (όπως η γαλλικής κατασκευής γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου και το γερμανικής κατασκευής αεροδρόμιο υπερτιμολογούνται, όπως πιθανώς πουθενά αλλού στον κόσμο, και ότι τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία (και πιθανότατα όχι μόνο αυτά) «μαγειρεύονται» με «δημιουργική» λογιστική;

Kάπως έτσι φθάσαμε στο σημείο να αναρωτιέται προ 2 εβδομάδων η γαλλική Le Monde (και όχι φυλλάδες τύπου Bild) αν «είναι η Ελλάδα μια ευρωπαϊκή χώρα;» Ο τίτλος και το περιεχόμενο του δημοσιεύματος αυτού φέρεται να προκάλεσαν την οργή του Μίλαν Κούντερα, αλλά στο πλευρό της Ελλάδας τάσσονται και πλήθος άλλων Ευρωπαίων όπως ο Γκοντάρ ή ο Μαρκ Μαζάουερ (αν είχατε την υπομονή να φθάσετε ως εδώ, κάντε τον κόπο και διαβάστε το καταπληκτικό του άρθρο Η Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, κλονίζει τον πλανήτη, που δημοσιεύθηκε στους New York Times).

Η γελοιότητα της ενοχοποίησης της Ελλάδας για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομική κρίση νομοτελειακά θα καταρρεύσει. Δυστυχώς για την Ευρώπη, το πρόβλημα της δεν είναι οι Έλληνες. Θα κληθεί να αντιμετωπίσει σύντομα, αποφασιστικά και με γενναιότητα τις αντιφάσεις της και να δώσει πειστικές απαντήσεις. Αλλιώς το χάος παραμονεύει. Και οι Γερμανοί, αν παραμείνουν στις εμμονές τους, το πιθανότερο είναι να ηττηθούν (και πάλι).

Εμείς όμως, πρέπει γρήγορα να ανασυγκροτηθούμε. Να πιστέψουμε ξανά στους εαυτούς μας και στις δυνάμεις μας, να οργανώσουμε τον βίο και τη δουλειά μας σε ρεαλιστικές βάσεις, να ξεχάσουμε τον πλαστό ευδαιμονισμό, να προβάλλουμε τον πολιτισμό μας (όχι ως ιστορικό δεδομένο, αλλά ως στάση ζωής), να δουλέψουμε στρατηγικά πάνω στα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα (από τη μεσογειακή διατροφή μέχρι τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας), να αναζητήσουμε έξυπνες συμμαχίες (ας σκύψουμε λίγο στο παράδειγμα της Κύπρου και του χειρισμού από μέρους της του ζητήματος της ΑΟΖ και των ερευνών για φυσικό αέριο) και κυρίως να μην το βάλουμε κάτω. Βεβαίως, για μια χώρα που βασίζεται πολύ στον τουρισμό και στην προβολή της ιστορικοπολιτιστικής της κληρονομιάς, η εικόνα της στο εξωτερικό και το πρόσημο του brand name ή του asset της (για να μιλήσουμε και με αμειγώς επιχειρηματικούς όρους) είναι σημαντικά. Αλλά η εικόνα που βλέπει ο άλλος σε σένα σχετίζεται και εκπορεύεται πάντα από την εικόνα που έχεις ο ίδιος για τον εαυτό σου. Η χώρα αυτή ξαναστήθηκε στα πόδια της μετά τη μικρασιατική καταστροφή, μετά την κατοχή και τον εμφύλιο. Το ίδιο θα συμβεί και τώρα, αν το πιστέψουμε.

http://sxoliopoliti.blogspot.com/

Nigel Farage-ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΙΤΑΛΙΑ

OFI Crete-Aris 0-1 :( u fucking ref...

Από την καρδιά της κερκίδας 109

Από την καρδιά της κερκίδας 109

Φαίνεται πως η Λερναία Ύδρα με την οποία παλεύει ο ΟΦΗ για πολλά χρόνια ,είναι πολύ σκληρό καρύδι.

Στην αρχή ήταν τα μικρά κεφάλια ,οι άνθρωποι του καθεστώτος Βαρδινογιάννη που κατάτρωγαν τον σύλλογο, Παπαματθαιάκης, Καζανάκης, Μυριοκεφαλιτάκης.

Έπειτα ,ο Βατσινάς,που ίσως λανθασμένα θεωρήσαμε πως είναι το τελευταίο και μεγάλο κεφάλι .Επί πέντε χρόνια ο λαός του ΟΦΗ, πάλευε με κάθε τρόπο,με κάθε μέση να κόψει το κεφάλι της Λερναίας Ύδρας που λεγόταν Βατσινάς.Τα κατάφερε,το καλοκαίρι του 2009,κι όλοι πιστέψαμε ότι επιτέλους αυτή η ομάδα θα βρει το δρόμο της,θα ξεπεράσει όλα τα προβλήματα ,που μπροστά σε αυτά που υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια ,έμοιαζαν με σκοπελίσκους.

Δυστυχώς όμως,από ότι φαίνεται σφάλλαμε .Γιατί το μεγάλο κεφάλι της Λερναίας Ύδρας δεν ήταν ο Βατσινάς. Ήταν το χρέος που δημιουργήθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια ,ιδιαίτερα δε,τον τελευταίο χρόνο του Βατσινά,όταν ο ίδιος όχι μόνο άφησε όλους τους ποδοσφαιριστές και το προσωπικό της ΠΑΕ απλήρωτους για 8 μήνες ,αλλά φρόντισε στην τελευταία μεταγραφική περίοδο να πάρει μια καραβιά ποδοσφαιριστές ,εκ των οποίων αν όχι όλοι ,οι περισσότεροι αποδειχτήκαν άχρηστοι και άμπαλοι.Κι το χειρότερο ,απλήρωτοι. Έτσι , τις προηγούμενες μέρες παρακολουθήσαμε το σήριαλ Σουλεάπ που παραλίγο να στοιχίσει στον ΟΦΗ αυτά που κέρδισε στους αγωνιστικούς χώρους.

Έξι βαθμούς ,που πέρα από την σημασία τους στον βαθμολογικό πίνακα,θα στοίχιζαν κι 108 χιλιάδες ευρώ στην ΠΑΕ, αφού η λίγκα πριμοδοτεί με 18 χιλιάδες ευρώ κάθε πόντο που μαζεύουν οι ομάδες στο πρωτάθλημα .

Ο ΟΦΗ πάντως έχει την τύχη στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο να έχει ένα πρόεδρο τίμιο ,ηθικό ,ειλικρινή ,Ομιλίτη φυσικά ,που αυτά τα 2,5 χρόνια που ασχολείται με τα διοικητικά της ομάδας έχει παλέψει με νύχια και με δόντια ,περισσότερο, είμαι σίγουρος και από την εποχή που ήταν ποδοσφαιριστής ,ώστε η ομαδα να ξεπερνά τα προβλήματα που εμφανίζονται συνεχώς και με γεωμετρικές προόδους.

Κι έχει την τύχη να έχει ένα συμβούλιο που το λιγότερο που θα μπορούσαμε να πούμε είναι ότι οι προσπάθειες τους είναι συγκινητικές .Είχε πει λοιπόν ο Νίκος Μαχλάς ότι θα δικαιωθούμε με την υπόθεση Σουλεάπ ,αφού ήταν γνωστό , ότι η ομάδα είχε κάνει τα δέοντα ώστε να αποφευχθεί η καμπάνα .Ας ελπίσουμε η ΦΙΦΑ να μην εξαντλήσει την αυστηρότητα της κι να μην χαθούν στα χαρτιά οι βαθμοί .

Όμως,η υπόθεση Σουλεάπ δεν ήταν παρα μονάχα μια από τις πολλές .Κι αν έχουν ταχτοποιηθεί οι άμπαλοι που μάζεψε ο Βατσινάς, υπάρχουν πλέον οι φρέσκιες προσφυγές αφού η ομάδα ,όλοι γνωρίζουμε τι αγώνα έκανε τα προηγούμενα δυο χρόνια για να ανέβει κατηγορία ,ενώ οι προσφυγές της προηγούμενης χρήσης έσκαγαν η μια μετά την άλλη.

Όλοι γνωρίζουμε επίσης ,πως κλάπηκε η άνοδος από τον ΟΦΗ το 2010 ,μεγαλώνοντας το χρέος της ομάδας ,αφού αν το σύστημα Ψωμιάδη-Μπέου δεν ειχε στερήσει την άνοδο , κάποιες από τις οφειλές τις ΠΑΕ,αν όχι όλες ,θα είχαν ρυθμιστεί.

Κι φυσικά δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε παίκτες που έπαιζαν για μήνες απλήρωτοι ,κι κατάφεραν να πάρουν την άνοδο το κατακαλόκαιρο από τις παραλίες.

Το θέμα είναι τι κάνουμε ? Γνωρίζοντας την οικονομική αφαίμαξη που δέχεται ο ελληνικός λαός από την χούντα των τοκογλυφικών ιδρυμάτων ,δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλές λύσεις από κινήσεις οικονομικής ενίσχυσης των Ομιλιτών. Ακόμη και σεβαστοί επιχειρηματίες του νησιού μας,της χώρας ολόκληρης ,δεν νομίζω πως είναι σε θέση να βοηθήσουν ουσιαςτικά.Μην ξεχνάμε ότι πρέπει να γίνει κι αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου κατά 1,5 εκατομύριο ευρώ.

Οπότε ,αφού δεν μπορούμε να βρούμε λύση εντός Ελλάδος ,δεν μας μένει παρά να κοιτάξουμε στο εξωτερικό .Λεφτά υπάρχουν ,επενδυτές υπάρχουν, αλλά δεν είναι στην Ελλάδα .

Είναι στα Αραβικά Εμιράτα ,στην Ρωσία ,ακόμη και οι ομογενείς Κρητικοί του Νέου Κόσμου

Τον τελευταίο καιρό στα αθλητικά μήντια ξεχωρίζουν οι ειδήσεις για πρίγκιπες και εμίρηδες που θέλουν να αγοράσουν τον Παο,την Αεκ,τον Πανιώνιο ,ακόμη και τον Πας Γιάννενα .

Κοινός παρανομαστής όλων των παραπάνω ομάδων είναι η εκφρασμένη βούληση τους για άμεση κατασκευή νέου ποδοσφαιρικού γηπέδου.Οι Άραβες ,οι Ρώσοι ,όσοι θέλουν να επενδύσουν στο προϊόν που λέγεται ποδόσφαιρο θέλουν να δουν τις μπίζνες τους να ανοίγουν .Φυσικό είναι. Μαζί με την αγορά της ομάδας ,θέλουν να αναλάβουν και την κατασκευή ενός νέου γηπέδου .Ελπίζω πως όλοι πλέον έχουν καταλάβει τα οφέλη που θα φέρει ένα νέο γήπεδο σε μια ομάδα .Οικονομικά κι όχι μόνο .Τα εισιτήρια θα πολλαπλασιαστούν, χώρια οι χορηγοί ,κι ο φίλαθλος ,είτε πίνοντας μια μπύρα ,είτε αγοράζοντας μια φανέλα , ακόμη κι παρκάροντας το αυτοκίνητο θα φέρνει έσοδα στην ομάδα .

Όταν η ομάδα μάλιστα τον γεμίζει ,όπως κάνει η αρμάδα του Αναστόπουλου φέτος ,παρ όλα τα εξωαγωνιστικά προβλήματα τα που την ταλανίζουν,θα το κάνει με μεγάλη του χαρά.

Γι αυτό ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ Ο ΟΦΗ ΝΑ ΑΞΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ.

Ενός γηπέδου που θα του φέρει επενδύτη και μεγαλύτερα έσοδα .Αλλά στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή ,επενδύτη που θα αντιμετωπίσει πρώτα τα καθημερινά προβλήματα που προκύπτουν .

Ο Δήμαρχος εχει πει επανανηλειμένως πως θα βοηθήσει προς αυτήν την κατεύθυνση ,οπότε?ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑ ΚΙΝΕΙ…

Η Αριστερά στο γερμανικό κοινοβούλιο και οι άκυροι εκβιασμοί της Μέρκελ

Σε μια ομιλία-κεραυνό κατά της πολιτικής της Μέρκελ (CDU) και των προηγούμενων γερμανικών κυβερνήσεων, η βουλευτής του κόμματος της Αριστεράς, Sarah Wagenknecht, αναλύει τον τρόπο με τον οποίο οι γερμανικές τράπεζες -συγκεκριμένα η Deutsche Bank- και οι λοιποί "οικονομικοί καρχαρίες", όπως τους αποκαλεί, κερδοσκοπούν ανεξέλεγκτα μέσω αυτών των "πακέτων διάσωσης" που αποταμιεύουν για την Ελλάδα, τα οποία, όπως ισχυρίζεται, αντί της διάσωσης θα μας επιφέρουν την καταστροφή.

Όπως ακούμε από την επιχειρηματολογία της βουλευτίνας, η Μέρκελ ισχυρίζεται στη Γερμανική Βουλή ότι αν δεν αποταμιευθεί το πακέτο διάσωσης, δηλαδή η "πολυπόθητη" 6η δόση, θα τιναχθεί η Νομισματική Ένωση στον αέρα.

Πράγμα που φυσικά ακυρώνει την Μέρκελ και τον Σαρκοζί, και μαζί με αυτούς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που εκβιάζουν τις διαπραγματευτικά άβουλες και άτολμες πολιτικές μας γλάστρες, λέγοντας πως θα μας αποβάλλουν από την Ένωση αν δεν υποβληθούν (λίαν αντιδημοκρατικά) οι έγγραφες και ενυπόγραφες δεσμεύσεις από τους αρχηγούς των κομμάτων, που θα εγγυούνται ότι θα ψηφιστούν και θα εφαρμοστούν τα οικονομικά μέτρα που θα μας επιβάλλουν.

Και έτσι, σύμφωνα με αυτούς τους άκυρους και ανυπόστατους εκβιασμούς, με περίσσια δουλοπρέπεια, στήνεται στην Ελλάδα ο υπέρμαχος των τραπεζιτών και μεγαλοκαρχαριών γνωστός θίασος, που αποτελείται από το πολιτικό προσωπικό της δοτής κυβέρνησης και έναν δημοσιογραφικό στρατό από παπαγαλάκια/μαριονέτες εκπροσώπησης μεγαλοεφοπλιστών, που το κύριο μέλημά τους είναι να πείσουν τον λαό να καταληστευθεί αδιαμαρτύρητα ..για τη "σωτηρία" του

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/i-aristera-sto-germaniko-koinoboylio-kai-oi-akyroi-ekbiasmoi-tis-merkel

Τζιμάκος για Παπαδήμο και πολιτικές εξελίξεις

LIFE IN A DAY

Iστορίες φόβου και παράνοιας... στο γερμανικό ποδόσφαιρο

Ο τραγικός θάνατος του Ρόμπερτ Ένκε πριν από ακριβώς δύο χρόνια κατέδειξε το πρόβλημα. Στην πανίσχυρη Γερμανία, δεκάδες αστέρες του ποδοσφαίρου παλεύουν με τους δαίμονες τους. Το Sport24.gr παρουσιάζει 9 περιπτώσεις ποδοσφαιριστών. Κατάθλιψη, εσωτερική πίεση, ψυχικές διαταραχές. Το σύνδρομο Burnout, η επαγγελματική εξουθένωση απειλεί τις ζωές ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται επί γερμανικού εδάφους. Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση, παύει να είναι σύμπτωση. Το φαινόμενο της ψυχικής κατάρρευσης ή ακόμη και της παραίτησης για ζωή έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια στη Γερμανία. Ουκ ολίγες περιπτώσεις έχουν καταγραφεί, οι οποίες παραπέμπουν στη νοσηρή ατμόσφαιρα των ταινιών του αιρετικού Λαρς Φον Τρίερ, όπου τα πάντα περιστρέφονται στο μελαγχολικό σύμπαν του.

Ο τραγικός θάνατος του Ρόμπερτ Ένκε πριν από ακριβώς δύο χρόνια κατέδειξε το πρόβλημα. Στην πανίσχυρη Γερμανία, δεκάδες αστέρες του ποδοσφαίρου παλεύουν με τους δαίμονες τους. Το Sport24.gr παρουσιάζει 9 περιπτώσεις ποδοσφαιριστών. Κατάθλιψη, εσωτερική πίεση, ψυχικές διαταραχές. Το σύνδρομο Burnout, η επαγγελματική εξουθένωση απειλεί τις ζωές ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται επί γερμανικού εδάφους. Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση, παύει να είναι σύμπτωση. Το φαινόμενο της ψυχικής κατάρρευσης ή ακόμη και της παραίτησης για ζωή έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια στη Γερμανία. Ουκ ολίγες περιπτώσεις έχουν καταγραφεί, οι οποίες παραπέμπουν στη νοσηρή ατμόσφαιρα των ταινιών του αιρετικού Λαρς Φον Τρίερ, όπου τα πάντα περιστρέφονται στο μελαγχολικό σύμπαν του.

Το τραγικό τέλος του Ένκε

Σαν σήμερα πριν από δύο χρόνια η αμαξοστοιχία που κινούνταν με ταχύτητα 160 χιλιομέτρων παρέσυρε τον απελπισμένο Γερμανό τερματοφύλακα, Ρόμπερτ Ένκε.Η κορούλα του Λάρα έχασε τη ζωή της σε ηλικία δύο ετών λόγω καρδιολογικών προβλημάτων, γεγονός που δεν κατάφερε να ξεπεράσει ποτέ ο διεθνής γκολκίπερ. Σε ηλικία μόλις 32 ετών επέλεξε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια. Τον Μάιο του 2009, η οικογένεια Ένκε κατέβαλε την ύστατη προσπάθεια προκειμένου να επουλωθούν οι πληγές της. Έτσι προχώρησε στην υιοθέσια ένος μικρού κοριτσιού, της Λέιλα. Ο Ένκε, ωστόσο δεν μπορούσε να απαλλαγεί από τους προσωπικούς του δαίμονες. Μάταια, προσπαθούσε να αποκρύψει τα προβλήματα του φοβούμενος μην χάσει την επιμέλεια της υιοθετημένης κόρης του.

Ο άνθρωπος που συντάραξε τους πάντες με την απελπισμένη πράξη του, ζήτησε μέσω ιδιόχειρου σημειώματος συγνώμη από την οικογένεια του αλλά και τον γιατρό που τον παρακολουθούσε προσποιούμενος πως αισθανόταν καλύτερα, κάτι που ήταν απαραίτητο για να πραγματοποιήσει τα σχέδια της αυτοκτονίας του.

Ο Ένκε για πρώτη φορά εμφάνισε συμπτώματα κατάθλιψης το 2003 όταν δεν είχε καταφέρει να βρει θέση στο βασικό σχήμα ης Μπαρτσελόνα. Ήταν η εποχή που έχασε τη θέση του και από την ενδεκάδα της εθνικής Γερμανίας λόγω λοίμωξης στο έντερο. Tότε ζήτησε την αρωγή του γιατρού, Βαλεντίν Μάρκσερ."Παρά την καθημερινή θεραπεία δεν καταφέραμε να αποτρέψουμε την αυτοκτονία του. Το τελευταίο ραντεβού μας το ανέβαλε. Τώρα ξέρουμε όλοι τον λόγο" δήλωσε χαρακτηριστικά ο Μάρκσερ...

Η πνευματική κόπωση του Μίλερ

Περίπου 22 μήνες μετά την αυτοκτονία του Ρόμπερτ Ένκε, ήρθε η σειρά ενός ακόμη γκολκίπερ του Αννόβερο να παραδεχθεί δημοσίως πως πάσχει από "πνευματική κόπωση".

Ο έντονος ανταγωνισμός για την θέση του βασικού γκολκίπερ με τον Πολωνό Τζίλερ και η αμείλικτη πίεση για θετικά αποτελέσματα λύγισαν τον Μάρκους Μίλερ. Οι θεράποντες ιατροί διαβεβαίωναν πως ο 29χρονος τερματοφύλακας δεν παρουσίαζε τάσεις αυτοχειρίας εντούτοις οι μνήμες του δραματικούς τέλους του Ένκε ξύπνησαν ξανά.

Ο Μίλερ σε διάστημα ενός έτους δεν πραγματοποίησε καμιά συμμετοχή στην Μπουντεσλίγκα, περιοριζόμενος έπειτα από 7 χρόνια σταθερής παρουσίας στην Καρλσρούη και 183 εμφανίσεις, σε δεύτερο ρόλο.

Όταν το 2006 και ενώ αγωνιζόταν στην δεύτερη κατηγορία της Γερμανίας ψηφίστηκε στην διαδικτυακή ψηφοφορία της Μπουντεσλίγκα ως ο κορυφαίος τερματοφύλακας στην πατρίδα του.

"Αποφάσισα να ενημερώσω το κλαμπ, τους οπαδούς μας και τα μέσα ενημέρωσης για την ασθένεια μου. Βίωσα στο Ανόβερο μια αυξανόμενη, εσωτερική πίεση και ένταση, που άρχισαν να με μπλοκάρουν" ανέφερε ο Μάρκους Μίλερ.

Η ανεπιτυχής απόπειρα αυτοκτονίας του Μπίρμαν

Η θλίψη άπλωσε τα πλοκάμια της σε έναν ακόμη Γερμανό γκολκίπερ, το βράδυ της 20 Οκτωβρίου του 2009. Το ποδόσφαιρο είχε πάψει να αποτελεί το καταφύγιο του Αντρέας Μπίρμαν και οι αλλεπάλληλοι τραυματισμοί είχαν προκαλέσει ένα ετοιμόρροπο σύμπαν.

Ο 31χρονος άσος είχε αποφασίσει να παραιτηθεί από τη ζωή. Θα εγκατέλειπε την μητέρα του που έπασχε από καρκίνο, την σύζυγο του και τα δυο του παιδιά. Η απόπειρα αυτοκτονίας του Μπίρμαν είχε αποτύχει και το δωμάτιο του νοσοκομείου που νοσηλευόταν γέμιζε από ανθρώπους της καθημερινότητας του.

Μερικές ημέρες μετά, στις 10 Νοεμβρίου του 2009, ο Μπίρμαν άκουγε στην τηλεόραση για την αυτοκτονία του τερματοφύλακα του Ανόβερο, Ρόμπερτ Ένκε! "Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να διαχειριστώ τους συνεχείς τραυματισμούς μου. Προσπάθησα αρχικά να βρω την ευτυχία στο πόκερ.

Οι τραυματισμοί μου άφηναν αρκετό ελεύθερο χρόνο και έτσι μαζί με έναν συμπαίκτη μου στην Ζανκτ Πάουλι(Έμπερς) άρχισα να παίζω όσο πιο συχνά μπορούσα. Θα μπορούσα να εθιστώ στον τζόγο αν συνέχιζα έτσι" δήλωσε ο Μπίρμαν.

Στον γερμανικό σύλλογο φοβήθηκαν πιθανή επιδείνωση στην κατάσταση της υγείας του Μπίρμαν και ακύρωσαν το συμβόλαιο του. Χρειάστηκε ιατρική βοήθεια για να καταφέρει πριν από μερικούς μήνες να επιστρέψει στο ποδόσφαιρο φορώντας τη φανέλα της Σπαντάου.

Η τραγωδία του Έρχαρντ

Ο Γκούιντο Έρχαρντ δυστυχώς είχε την κατάληξη του Ρόμπερτ Ένκε.Στις 21 Φεβρουαρίου του 2002, ο 33χρονος τότε πρώην ποδοσφαιριστής της Μόναχο 1860 έπεσε κάτω από την υπερταχεία στην πόλη Όφενμπαχ. Ο Έρχαρντ δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει την απώλεια του πατέρα του.

Η κατάσταση της ψυχικής υγείας του επιβαρύνθηκε από τον χαμό της δίχρονης κόρης του. Είχε επιχειρήσει να δώσει τέλος στη ζωή του, το 2000, όταν τον εγκατέλειψε η συμβία του. Ένας μέτριος επιθετικός, άτεχνος, καλός στο ψηλό παιχνίδι αγωνίστηκε, αμέσως μετά την ολοκλήρωση του σχολείου, στους Κίκερς Όφενμπαχ.

Το 1991 βρέθηκε στην Μόναχο 1860 όπου απόλαυσε τις καλύτερες ποδοσφαιρικές ημέρες του για περίπου μια τετραετία. «Η κοπέλα μου με εγκατέλειψε, ήμουν μόνος χωρίς ομάδα, χωρίς τίποτα» έλεγε σε μια εξομολόγηση του έπειτα από την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας. Το 1998 ο Έρχαρντ αποκάλυψε στον φυσιοθεραπευτή της Μάιντς ότι «πλέον δεν μπορώ να σκεφτώ λογικά».

Ζούσε μία κόλαση. Αποφάσισε να εισαχθεί στο ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας του Μανχάιμ όπου παρέμεινε για εφτά μήνες. Σε ηλικία 31 ετών, το 1999, αποχωρούσε από την ενεργό δράση μένοντας μόνος.

Τον Οκτώβριο του 2000 ο Έρχαρντ ταξίδεψε στη γενέτειρα του, το Κλίγκενσταϊν, νοίκιασε ένα δωμάτιο σε ξενοδοχείο και απομονώθηκε. Το ίδιο βράδυ ανέμειξε αλκοόλ, υπνωτικά και δημιούργησε ένα κοκτέιλ θανάτου. "Ήθελα να πεθάνω εκεί που γεννήθηκα" είπε έπειτα από την οριακή επιβίωση του.

Τα Χριστούγεννα του 2001 αποφάσισε να νοσηλευθεί και πάλι στην κλινική ψυχικής υγείας. Σχεδόν δύο μήνες μετά έπεφτε στις ράγες του τρένου στο Όφενμπαχ…

"Επιστροφή στη ζωή" για τον Ντάισλερ

Ο Σεμπάστιαν Ντάισλερ διέθετε σπάνιο ποδοσφαιρικό ταλέντο, ωστόσο δεν κατάφερε ποτέ να το διαχειριστεί άρτια. Ο ψυχικός του κόσμος είχε διαταραχθεί από τα παιδικά του χρόνια.

Οι συχνοί τραυματισμοί του, τον τσάκισαν. Τον Ιανουάριο του 2007 ανακοίνωσε την απόσυρση του από την ενεργό δράση σε ηλικία μόλις 27 ετών. Ο πρώην σταρ της Μπάγερν Μονάχου αποσύρθηκε και από τη δημόσια ζωή.

Οι φήμες που τον ήθελαν να γίνεται συγγραφέας επιβεβαιώθηκαν το 2009. Μάλιστα εξέδωσε βιβλίο με την αυτοβιογραφία του. Ο τίτλος του έργου: “Επιστροφή στη ζωή“. Για να κατανοήσει κανείς την περίπλοκη ψυχοσύνθεση του Ντάισλερ, ο οποίος για σχεδόν ένα χρόνο νοσηλεύθηκε σε κλινική για κατάθλιψη, θα πρέπει να διατρέξει τα παιδικά του χρόνια.

"Πολλοί από τους λόγους που δεν τα κατάφερα βρίσκονται σε εκείνη την εποχή" λέει στην πιο ειλικρινή εξομολόγηση της ζωής του.

"Στην πόλη μου τη Λέραχ πάντα ήμουν ο μικρότερος σε μέγεθος. Ήμουν 14 ετών και δεν είχα ξεπεράσει το 155 σε ύψος. Έπαιζα όμως ποδόσφαιρο καλύτερα από όλους. Τις περισσότερες φορές όλα τα παιδιά με κορόιδευαν για το ύψος μου.

Ήταν πολύ δύσκολη εποχή. Σήμερα μπορεί να αισθάνομαι ευγνώμων για εκείνες τις ημέρες γιατί έμαθα να διαχειρίζομαι καταστάσεις αλλά τότε είχε προβλήματα. Οι γονείς μου είχαν και αυτοί πολλά προβλήματα μεταξύ τους, όπως και τα περισσότερα ζευγάρια. Το σπίτι μου δεν ήταν ο κατάλληλος τόπος για να αναπτυχθώ. Ήθελαν να με μετατρέψουν στον Μπέκαμ της Γερμανίας αλλά δεν ήμουν αυτός.

Μετά το τέλος των παιχνιδιών υπέγραφα αυτόγραφα αλλά όλοι με ρωτούσαν, τι αμάξι οδηγάς, πόσα χρήματα κερδίζεις. Με ενοχλούσε πολύ. Ήμουν χαρούμενος που μπορούσα να έχω ένα καλό αμάξι, να υποστηρίζω την οικογένεια μου αλλά δεν άντεχα να ακούω συνέχεια τα ίδια.

Συχνά θυμάμαι εκείνη την ημέρα στο λεωφορείο της Χέρτα. Με τους πιτσιρικάδες με τις σχολικές τσάντες στους ώμους. Και τι δεν θα έδινα να ανταλλάζαμε θέσεις".

Το "σύνδρομο ολοκληρωτικής εξάντλησης" του Ράνγκνικ

Ιδιαίτερη αίσθηση είχε προκαλέσει η αιφνιδιαστική παραίτηση του Ραλφ Ράνγκνικ από τον πάγκο της Σάλκε τον περασμένο Σεπτέμβριο.

"Μετά από πολλή σκέψη, κατέληξα στην απόφαση πως χρειάζομαι ένα διάλειμμα. Μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να πάρω μια τέτοια απόφαση, αλλά το επίπεδο ενέργειάς μου δεν είναι αρκετά υψηλό για να πετύχω και να βοηθήσω την ομάδα.

Κάνω αυτό το βήμα προς όφελος της ομάδας, στην οποία εύχομαι κάθε επιτυχία στο υπόλοιπο της σεζόν", τόνισε χαρακτηριστικά ο 53χρονος προπονητής. Το "σύνδρομο ολοκληρωτικής εξάντλησης" ανάγκασε τον Ράνγκνικ να αποχωρήσει προκειμένου να προλάβει τα χειρότερα.

Η κατάθλιψη του Σίμουνιτς

Ο Γιόζιπ Σίμουνιτς καταφτάνοντας το καλοκαίρι του 1998 στο λιμάνι του Αμβούργου από την πρωτεύουσα της Αυστραλίας, την Καμπέρα, ένιωθε να τον κυριεύει ένας ανεξέλεγκτος φόβος.

Για περίπου μια δεκαετία, μέχρι την αυτοκτονία του Ρόμπερτ Ένκε, οι «δαίμονες» της κατάθλιψης του Σίμουνιτς εγκλωβίζονταν στη μυστικοπάθεια. Ο Σίμουνιτς «έθαβε» το ένοχο μυστικό του φοβούμενος πως πιθανή παραδοχή του θα είχε παρενέργειες στην καριέρα του.

Τον Νοέμβριο του 2009, σε μια συνέντευξη του στην γερμανική εφημερίδα «Bild» έγινε ο πρώτος εν ενεργεία ποδοσφαιριστής που παραδέχθηκε ότι έπασχε από κατάθλιψη.

"Ήταν η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής μου. Τα πρώτα χρόνια που αγωνίστηκα στην Γερμανία. Υπήρχε μια εποχή που δεν μπόρεσα να κοιμηθώ για εφτά συνεχόμενες ημέρες! Ήθελα να σταματήσω το ποδόσφαιρο μιας και ήμουν εξαντλημένος τόσο ψυχικά όσο και σωματικά" αποκάλυπτε μια εβδομάδα μετά την αυτοκτονία του Ρόμπερτ Ένκε ο Γιόζιπ Σίμουνιτς.

"Θα πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι οι αθλητές είναι άνθρωποι από σάρκα και αίμα, όπως ο οποιοσδήποτε άλλος. Έχουμε και εμείς αδυναμίες".

Η ιστορία του Μπρένο

Πριν από περίπου δύο μήνες το σπίτι του Μπρένο στο προάστιο του Μονάχου, Γκρούνβαλντ κάηκε ολοσχερώς και ο αμυντικός της Μπάγερν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Ο Βραζιλιάνος δεν τραυματίστηκε ωστόσο αντιμετώπισε αναπνευστικά προβλήματα. Το περίεργο της ιστορίας είναι πως ο 21χρόνος άσος εισήχθη μετά από πιέσεις της Μπάγερν, σε ψυχιατρική κλινική! Όπως γράφτηκε στον γερμανικό Τύπο, ο Μπρένο σκεφτόταν να αποσυρθεί από την ενεργό δράση λόγω αλλεπάλληλων τραυματισμών στο γόνατο. Ύστερα από προκαταρτική έρευνα, ο εισαγγελέας Τόμας Στάινκράους Κοχ δήλωσε πως ο Μπρένο είναι ύποπτος εμπρησμού!!!

Η περίπτωση του Σίμακ

Ο Γιαν Σίμακ το 2004 άφησε άναυδους του παράγοντες του Αννόβερο, λέγοντας τους: "Θα αφήσω τον αστείο κόσμο του ποδοσφαίρου. Πάσχω από κατάθλιψη και πρέπει να αλλάξω την ζωή μου". Είχε αποφασίσει να γυρίσει σελίδα στη ζωή του ανοίγοντας μία παμπ στο Τάμπορ της Βοημία, απ’όπου κατάγεται. Σύντομα, ανακάλεσε την απόφαση του και συνέχισε να αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο. Πλέον ανήκει στο έμψυχο δυναμικό της Καρλ Τζάις Γιένα.

http://tvxs.gr/news/athlitika/istories-foboy-kai-paranoias-sto-germaniko-podosfairo