Αγαπητή μου Άντζελα
του Άρη Δαβαράκη
Ελπίζω να μην παρεξηγήσεις την απόφασή μου να σου γράψω αυτό το γράμμα στον ενικό – και μάλιστα, έτσι, δημοσίως. Σε παρακολουθώ χρόνια, έχουμε φάει μάλιστα μαζί και ένα βράδυ στο Abreuvoir μετά από κάποια καλοκαιρινή παράσταση όπου έπαιζες (αρχές δεκαετίας του 90 μιλάμε τώρα) και έχω για σένα μια εξαιρετικά καλή, «ιδιαίτερη» εικόνα. Δεν είναι μόνο ότι ήσουν και είσαι μια πραγματικά πολύ ωραία γυναίκα, σπάνιας, θα έλεγα, ομορφιάς. Δίνεις και την εντύπωση ενός πολύ συγκροτημένου και ευαίσθητου συγχρόνως ανθρώπου που ξέρει να βάζει στόχους και προτεραιότητες και να προχωράει στη ζωή σωστά, χωρίς να ενοχλεί κανέναν. Όταν έμαθα ότι μετά τις τελευταίες εκλογές ανέλαβες την τεράστια ευθύνη της «Υπουργού Τουρισμού» (ας μην κολλάμε σε ταμπέλες, στην ουσία αυτό είσαι), χάρηκα πολύ και συγχρόνως μπήκα σε σκέψεις. Όχι κακές, ούτε ανησυχητικές. Απλώς σκέψεις. Με αυτό το γράμμα μου θα προσπαθήσω να τις μοιραστώ μαζί σου.
Πιστεύω λοιπόν, όπως πολλοί Έλληνες, ότι αυτή η χώρα που ζούμε, αυτό το «οικόπεδο» με τα εκατοντάδες νησιά και την σχεδόν συνεχή ηλιοφάνεια, είναι μια πολύ μεγάλη, μια τεράστια και ανεκτίμητη περιουσία, την αξία της οποίας δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε ακόμα να συνειδητοποιήσουμε. Και αν δεν υπήρχε μαύρη οικονομία, εμπόριο ναρκωτικών, διαφθορά, φούσκες χρηματιστηριακές (και αυτός ακόμη ο δυσθεώρητος δανεισμός μας που συνεχώς αυξάνει γιατί δεν παράγουμε σχεδόν τίποτα), αυτό το οικόπεδο από μόνο του θα μπορούσε να μας επιτρέπει να ζούμε, αν όχι πλουσιοπάροχα, πάντως πολύ άνετα και με μεγάλη σιγουριά και χαλαρότητα, χωρίς ιδιαίτερα άγχη. Είμαι δηλαδή και εγώ από αυτούς που πιστεύουν ότι ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας και ότι μόνο από αυτόν θα μπορούσαμε να περνάμε όλοι μέλι και ζάχαρη.
Τουρισμός, λάδι, κρασί, ηλιοφάνεια, φυσικές πηγές ενέργειας, πολλαπλασιασμός της βιολογικής αγροτικής παραγωγής, υψηλή διατροφική ποιότητα, καλά οργανωμένες υποδομές για την υποδοχή τουρισμού όλων των βαλαντίων (με σωστό καταμερισμό του στις διάφορες περιοχές της ενδοχώρας και των νησιών μας), ιστορία, παράδοση – και εκσυγχρονισμός ραγδαίος όλων των υπηρεσιών που εξυπακούεται ότι απαιτεί ένας σύγχρονος ταξιδιώτης που, εύκολα πια, ζώντας στο Γουαϊόμινγκ έχει ήδη επισκεφθεί το Λούβρο, το Σινικό Τείχος και τις Πυραμίδες της Αιγύπτου...Θα μου πεις – τι σου λέω τώρα; Θέλω απλώς να σου μεταδώσω (και να μοιραστώ μαζί σου) την αγωνία μου για όλα αυτά που δεν γίνονται σωστά στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα τα έσοδά της από τον Τουρισμό να είναι το 10% από αυτά που θα μπορούσαν να ήταν – και λίγα λέω. Η Ελλάδα 12 μήνες τον χρόνο μπορεί να υποδέχεται τουρισμό από όλο τον πλανήτη. Οι ομορφιές της είναι απερίγραπτες και οι εναλλαγές αυτής της ομορφιάς από τοπίο σε τοπίο συγκλονιστικά εντυπωσιακές. Τους 8 από τους 12 μήνες θα μπορούσε να μην υπάρχει άδειο κρεβάτι όπου υπάρχει θάλασσα σε απόσταση 5 χιλιομέτρων – το διανοείσαι αυτό; Έχουμε στα χέρια μας ένα κόσμημα ανεκτίμητης αξίας που μπορείς να το πουλάς συνέχεια και να κρατάς το πρωτότυπο αιωνίως και, μέχρι τώρα, οι περισσότερες εξουσίες που πέρασαν από αυτόν τον τόπο επέτρεψαν να πασαλειφτεί και να φορτωθεί τόση φτήνια και πλαστικούρα αυτό το κόσμημα ώστε αυτή τη στιγμή να υπάρχουν και στιγμές που δεν διακρίνεται καν – και άλλες που μοιάζει και άσχημο, απωθητικό και κακότεχνο.
Μην πάμε μακριά : Στην Κέρκυρα γεννήθηκε ο παππούς Διονύσης και η γιαγιά Δήμητρα, είμαι και εγώ μισός Κερκυραίος και ξέρω αρκετά καλά το νησί – όχι όπως το ξέρεις εσύ βέβαια, αλλά το ξέρω αρκετά και το αγαπώ. Δεν είναι κρίμα κι άδικο αυτό που επιτρέψαμε να γίνει στην πολύτιμη αυτή μικρή πατρίδα – που αν την είχαν οι Γάλλοι ή οι Ισπανοί ή (φαντάσου!) οι Άγγλοι, θα της κάνανε υποκλίσεις και θα την στολίζανε συνεχώς με πανάκριβα δώρα για να αναδείξουν την μυθική φυσική ομορφιά της ακόμα παραπάνω; Στο όνομα της «ανάγκης» χτίσαμε τερατουργήματα και επιτρέψαμε κάθε παράβαση, κάθε συνδιαλλαγή, κάθε βρωμιά να λερώσει το ιερό δώρο που μας δόθηκε – και όχι αναίμακτα. Την σημερινή Ελλάδα μας την «ξαναπήρανε» στρέμμα το στρέμμα με πολλούς αγώνες οι παππούδες και οι προπάπποι μας. Και εμείς, εύκολα, την καταντήσαμε αγνώριστη.
Θέλω με αυτό μου το γράμμα να σε παρακαλέσω να μην πάρεις βιαστικές αποφάσεις και να μην «πιεστείς» να βουλώσεις τρύπες και να «βολέψεις» όπως-όπως καταστάσεις. Πολιτικός είσαι πια, αναγκαστικά θα κάνεις κάποιες υποχωρήσεις. Κατανοητό αυτό - δεν ζούμε σε άλλο πλανήτη. Προσπάθησε όμως να βάλεις τα θεμέλια για ένα όραμα μεγάλο και εφικτό, όπου η Ελλάδα μέσα στην παγκοσμιότητα θα είναι ένας «must» προορισμός όπου ο πολίτης του κόσμου θα μπορεί να τα βρει όλα όσα χρειάζεται για να περάσει καλά (να εργαστεί, να επενδύσει, να αγοράσει την εξοχική , την «δεύτερη» κατοικία του).
Η Ρώμη, η Αθήνα, η Κωνσταντινούπολη είναι πόλεις μυθικές, ιστορικοί σταθμοί στη βόλτα που κάνουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι, Κινέζοι, Αμερικάνοι, Ινδοί, Άραβες, Δυτικοί και Βόρειοι Ευρωπαίοι, στον πλανήτη. Και από την Αθήνα, όπου ακόμα και έτσι όπως την έχουμε καταντήσει, δύο διανυκτερεύσεις αξίζουν τον κόπο, εσύ και εμείς μαζί σου, πρέπει να πείσουμε τα εκατοντάδες εκατομμύρια συνανθρώπων που ξοδεύουν λεφτά «ταξιδεύοντας», μπορεί κανείς σε μισή ώρα με τα τοπικά μας αεροπλάνα ή σε δύο-τρείς ώρες με τα βολικά, πολιτισμένα super-ferry μας, να βρεθεί σε παραδείσους που ούτε τους έχουνε υποψιαστεί οι ταξιδιωτικοί πράκτορες του πλανήτη.
Γι’ αυτό χρειάζεται δουλειά. Γι’ αυτό πρέπει να οργανωθούμε έτσι ώστε να μην υπάρχει τουριστική έκθεση στον κόσμο 365 μέρες το χρόνο όπου να μην είμαστε παρόντες, με θέση και άποψη και αισθητική και συγκεκριμένες προτάσεις, τιμές και «πακέτα». Η λύση «να κλείσουμε μερικά γραφεία στο εξωτερικό για οικονομία» μπορεί αυτή την πολύ δύσκολη (οικονομικά εννοώ) στιγμή να ακούγεται «λογική», εμένα όμως δεν μου ακούστηκε καλά. Δεν ξέρω, δεν έχω στοιχεία. Αν δεν «προσφέρουν» ουσιαστικά αυτά τα γραφεία να κλείσουν όλα, όχι μερικά μόνο. Αλλά το ζήτημά μας στον τομέα του Τουρισμού, έτσι πιστεύω εγώ τουλάχιστον, δεν είναι να κάνουμε περικοπές και να «νοικοκυρέψουμε τα έξοδα». Οι αποφάσεις που πρέπει να πάρουμε πρέπει να διαμορφώσουν την τουριστική Ελλάδα του 21ου αιώνα, πώς θα λειτουργεί, ποιες θα είναι οι προτεραιότητές της, πως θα οργανωθεί μια μεγάλη και λειτουργική υποδομή από την Αλεξανδρούπολη ως το Ιόνιο τη Ρόδο και την Κρήτη, που θα μεταμορφώσει την «εικόνα» μας στην διεθνή αγορά.
Έχω ήδη ξεπεράσει τις χίλιες λέξεις και αυτό δεν είναι καλό. Πρέπει να ολοκληρώσω. Και το κάνω λέγοντας πως, έχοντας συναίσθηση της μεγάλης ευθύνης (αλλά και της τόσο γοητευτικής πρόκλησης-ευκαιρίας) που κρατάς στα χέρια σου, πρέπει, νομίζω να αφιερώσεις άμεσα πάρα πολλές ώρες μιλώντας με τους καλύτερους και τους πιο πετυχημένους στον τομέα του Τουρισμού παγκοσμίως καθώς και τους εδώ δυναμικούς και διαθέσιμους για γερό, σωστό παιχνίδι, «επιχειρηματίες του Τουρισμού» σε όλα τα επίπεδα. Η σαιζόν που έρχεται είναι χαμένη ήδη, μακάρι να πάμε κάπως καλά, κανείς πάντως δεν θα σου χρεώσει τις, πιθανότατα, μεγάλες απογοητεύσεις που μάλλον θα υποστούμε. Χρησιμοποίησε τουλάχιστον αυτόν τον χαμένο χρόνο για να βάλεις τις βάσεις για κάτι μεγάλο και σπουδαίο, ένα καινούργιο όραμα για το «Ταξίδι στην Ελλάδα» που, τις επόμενες χρονιές θ’ αρχίσει να αποδίδει χαρίζοντας σε όλους μας μιαν αυτάρκεια που, από γέννα, την έχουμε και μας αξίζει και την δικαιούμεθα.
Έχω και μια πρόταση γι’ αυτό το καλοκαίρι : Να πείσεις την κυβέρνηση να εξοικονομήσει χρήματα που θα τα επενδύσεις στην οργάνωση μεγάλων τουριστικών συνεδρίων με καλεσμένους τους σημαντικότερους παράγοντες του Τουρισμού διεθνώς, αυτούς που κινούν εκατοντάδες εκατομμύρια τουρίστες σχεδόν σαν κοπάδια. Φέρε τους εδώ για λίγες μέρες, φιλοξένησέ τους, άκου τις συμβουλές τους, δείξε τους τα μυστικά τοπία μας που δεν ξέρουν. Μπορείς να το κάνεις και μπορείς να τους γοητέψεις και σαν Ελληνίδα και σαν προσωπικότητα και σαν γυναίκα. Μην αφήσεις την ευκαιρία αυτή να πάει χαμένη. Σκέψου μόνο πόσο θα βοηθήσεις τον τόπο, αν κινηθείς σωστά - και φαντάσου κάποια στιγμή που θα λένε τα σημερινά παιδάκια ότι «τότε», «με την Γκερέκου», πήραμε τ΄απάνω μας.
Θα είναι 2020 ας πούμε και η Ελλάδα θα έχει ξαναβρεί τον βηματισμό της και θα ανασαίνει ελεύθερα. Και θα φιλοξενεί περήφανη εκατομμύρια «πολίτες του κόσμου» κάθε χρόνο…
www.protagon.gr
No comments:
Post a Comment