Aπό την καρδιά της κερκίδας 117
«Αν αναλογιστεί κανείς τι ποδόσφαιρο έχουμε, η επιτυχία της εθνικής είναι συγκλονιστική».
Κ.Κατσουράνης
Αυτή ήταν η δήλωση του «υπαρχηγού» της Εθνικής Ελλάδος λίγο μετά την λήξη του προημιτελικού με την Γερμανία.
Αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα ,αφού ο Κατσουράνης μαζί με τον Καραγκούνη αποτελούν τον συνδετικό κρίκο των ομάδων του 2004 και 2012.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο άλλωστε έχασε μια σπουδαία ευκαιρία ,όταν το το καλοκαίρι του 2004 δεν δημιουργήθηκαν τα σωστά και στιβαρά θεμέλια ώστε να ξανακτιστεί γκρεμίζοντας το σαθρό οικοδόμημα που παραπαίει από σύστασης επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Στηρίζεται ίσως χάρη στις «τσιμεντοενέσεις» που γίνονται με τις επιτυχίες των εθνικών ομάδων, ανδρών και ελπίδων .
Έτσι ,ο άθλος του 2004 «υποχρέωσε» τους ηγέτες των «μεγάλων» ομάδων ,Κόκκαλη και Βαρδινογιάννη τότε, με την συμπαράσταση του «Κουβέλη» της εποχής ,Ντέμη Νικολαίδη,να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι ,για να απαντήσουν στα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου ,όπως ανέφεραν τα δημοσιεύματα της εποχής .
Βεβαία,αντί να απαντήσουν στα προβλήματα ,εκείνο που τους απασχόλησε ήταν η πλουσιότατη πίτα από το ποδοσφαιρικό στοίχημα.
Δεν απάντησαν όμως ποτέ στα προβλήματα ,τα οποία από τότε γιγαντώθηκαν.
Η αναξιοπιστία αυξήθηκε με γεωμετρική πρόοδο ,τα στημένα ματς χάριν υψηλών αποδόσεων στοιχηματισμού είναι σε εβδομαδιαία διάταξη, ενώ η δικαιοσύνη θεώρησε ότι έπραξε το καθήκον της μέχρι εκεί που έφτανε .Μέχρι δηλαδή να ακουμπήσει το μεγάλο ψάρι που δεν μπορούσε να αντέξει το «καλάμι ψαρέματος» της.Το ψάρι ήταν προφανώς δυνατότερο από το καλάμι .Οπότε ,ας στείλουμε τον Μπέο και τον Μάκη,τους εύκολους στόχους ,στη ψειρού ,μα ο Έλληνας ξεχνά εύκολα .
Η βία τίνει να γίνει συνήθεια στα ποδοσφαιρικά ματς ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης αφού ξόδεψαν πολλά περισσότερα από όσα μπορούσε να αντέξει η τσέπη τους,ενώ ταυτόχρονα επιζητούσαν πολιτικές λύσεις στα χρέη τους προς το κράτος ,ουσιαστικά βάλλοντας ενάντια στον Έλληνα πολίτη .
Κι φυσικά ,ούτε λόγος για την μεγάλη μάστιγα του σύγχρονου ποδοσφαίρου ,την ντόπα , που έχει στείλει ήδη στα θυμαράκια κάμποσους ποδοσφαιριστές .Μπορεί στην Ελλάδα να υπάρχουν έως τώρα μόνο υπόνοιες για τεχνικούς που «ποτίζουν» απαγορευμένες ουσίες τους αθλητές αλλά κάποια στιγμή, νομοτελειακά, θα συμβεί το μοιραίο .Κι τότε όλοι οι υπευθυνοανεύθυνοι θα «πέσουν από τα σύννεφα» εκφράζοντας την απορία και την έκπληξη τους για το ατυχές περιστατικό.
Είναι κρίμα γιατί ο βασιλιάς των σπορ , εφόσον είχε πάρει τα σωστά παραδείγματα από το έτερο δημοφιλή ομαδικό σπορ στην Ελλάδα ,το μπάσκετ,θα μπορούσε να είχε αδράξει την ευκαιρία του 2004 ώστε να γίνει δουλειά σε βάθος που θα αναδείκνυε τις αρετές του Έλληνα ποδοσφαιριστή , θα έφερνε ξανά τον κόσμο στα γήπεδα κι το ποδόσφαιρο στον αθλητικό –κοινωνικό-οικονομικό ρόλο που του αρμόζει .
Προς το παρόν πάντως ,η προτροπή μας προς τον Κώστα Κατσουράνη είναι την επομένη φορά που θα παρουσιαστούν φαινόμενα βίας ,ας αποχωρήσουν συντεταγμένα οι 22 ποδοσφαιριστές .
Την επομένη φορά που θα υπάρξουν ενδείξεις για χειραγωγημένο αγώνα ,ας το καταγγείλουν επώνυμα .
Αναλόγως ας πράξουν κι σε φαινόμενα απαγορευμένων ουσιών .Προς όφελος των ιδιων θα είναι αλλά και του αθλήματος .
Κλείνοντας ,επειδή πολύς λόγος γίνεται για την πολυεθνικότητα της εθνικής Γερμανίας ,θα ήθελα να σταθούμε λίγο, αφού απο την εποχή που οι Οζίλ,Κενίιρα ,Μπόατεγκ έπαιζαν γι ατην εθνική Ελπίδων έπεσε στα χέρια μου ένα άρθρο που ανέλυε την γερμανική παραγωγική μηχανή ποδοσφαιριστών κι το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ
http://myron4hersonissos.blogspot.gr/2010/10/blog-post_10.html
Βλέπετε η πολυεθνικότητα της Εθνικής Γερμανίας ,αλλα κι αυτή της Γαλλίας ,της Ολλανδίας κ.α φανερώνει τα οφέλη που μπορεί να έχει ένα κράτος όταν ακολουθεί σωστά οργανωμένη και μακρόπνοη μεταναστευτική πολιτική.
Για να φτάσουν στο σημείο να αγωνιστούν με την εθνική της χώρας που μπορεί να τους γέννησε αλλά δεν ήταν ποτέ πατρίδα των προγόνων τους ο κάθε Οζίλ,Κεντίρα,Μακελελέ Ζιντάν κι Ζέεντορφ οι γονείς τους αποτέλεσαν κομμάτι της παραγωγικής διαδικασίας στην χωρά που τους φιλοξενεί με δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις .
Κι τελικά μεγάλος κερδισμένος αυτής της ορθά οργανωμένης πολιτικής είναι οι οικονομίες των χώρων ,ουσιαστικά δηλαδή οι γηγενείς ,οι ιθαγενείς ,Γάλλοι,Γερμανοί, Ολλανδοί.
Στην Ελλάδα,η οποία αν και σταυροδρόμι 3 ηπείρων ποτέ δεν σχεδιάστικε μακρόπνοη και οργανωμένη μεταναστευτική πολιτική κάτι που έπρεπε να συμβεί πριν ακόμη το 1989 όταν κατέρρεε ο κουμμουνισμός κι ήταν αναμενόμενο το μεταναστευτικό ρεύμα .
Οι ταγοί του έθνους ομως στρουθοκαμήλιζαν ,ανέβαλαν για τους επόμενους την χάραξη μιας τέτοιας πολιτικής με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο σημείο σήμερα ακροδεξιοί σχηματισμοί να ασκουν μεταναστευτική πολιτική με ρόπαλα και σιδερογροθιές….
Όπως και να χει,κι για να επιστέψουμε στα του ποδοσφαίρου ,οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Εθνική Ελλάδος του Φερνάντο Σάντος,που παρόλο τις οποίες αδυναμίες τους κατέθεσαν αυτό που λίγες ομάδες διαθέτουν .Καρδιά και ψυχή.
Κι ιδιαίτερα ένα μεγάλο ευχαριστώ στα δυο Κρητικόπουλα ,στα δυο Ομιλιτάκια τον Μιχάλη Σηφάκη και τον Γιώργο Σαμαρά .Κι μια ευχή ακόμη.
Να αξιωθούμε να δούμε τους διόσκουρους κάποια μέρα μαζί στον ΟΦΗ.
Σε πρωταγωνιστικούς ρόλους!
Aπό την καρδιά της κερκίδας 117
«Αν αναλογιστεί κανείς τι ποδόσφαιρο έχουμε, η επιτυχία της εθνικής είναι συγκλονιστική».
Κ.Κατσουράνης
Αυτή ήταν η δήλωση του «υπαρχηγού» της Εθνικής Ελλάδος λίγο μετά την λήξη του προημιτελικού με την Γερμανία.
Αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα ,αφού ο Κατσουράνης μαζί με τον Καραγκούνη αποτελούν τον συνδετικό κρίκο των ομάδων του 2004 και 2012.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο άλλωστε έχασε μια σπουδαία ευκαιρία ,όταν το το καλοκαίρι του 2004 δεν δημιουργήθηκαν τα σωστά και στιβαρά θεμέλια ώστε να ξανακτιστεί γκρεμίζοντας το σαθρό οικοδόμημα που παραπαίει από σύστασης επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Στηρίζεται ίσως χάρη στις «τσιμεντοενέσεις» που γίνονται με τις επιτυχίες των εθνικών ομάδων, ανδρών και ελπίδων .
Έτσι ,ο άθλος του 2004 «υποχρέωσε» τους ηγέτες των «μεγάλων» ομάδων ,Κόκκαλη και Βαρδινογιάννη τότε, με την συμπαράσταση του «Κουβέλη» της εποχής ,Ντέμη Νικολαίδη,να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι ,για να απαντήσουν στα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου ,όπως ανέφεραν τα δημοσιεύματα της εποχής .
Βεβαία,αντί να απαντήσουν στα προβλήματα ,εκείνο που τους απασχόλησε ήταν η πλουσιότατη πίτα από το ποδοσφαιρικό στοίχημα.
Δεν απάντησαν όμως ποτέ στα προβλήματα ,τα οποία από τότε γιγαντώθηκαν.
Η αναξιοπιστία αυξήθηκε με γεωμετρική πρόοδο ,τα στημένα ματς χάριν υψηλών αποδόσεων στοιχηματισμού είναι σε εβδομαδιαία διάταξη, ενώ η δικαιοσύνη θεώρησε ότι έπραξε το καθήκον της μέχρι εκεί που έφτανε .Μέχρι δηλαδή να ακουμπήσει το μεγάλο ψάρι που δεν μπορούσε να αντέξει το «καλάμι ψαρέματος» της.Το ψάρι ήταν προφανώς δυνατότερο από το καλάμι .Οπότε ,ας στείλουμε τον Μπέο και τον Μάκη,τους εύκολους στόχους ,στη ψειρού ,μα ο Έλληνας ξεχνά εύκολα .
Η βία τίνει να γίνει συνήθεια στα ποδοσφαιρικά ματς ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης αφού ξόδεψαν πολλά περισσότερα από όσα μπορούσε να αντέξει η τσέπη τους,ενώ ταυτόχρονα επιζητούσαν πολιτικές λύσεις στα χρέη τους προς το κράτος ,ουσιαστικά βάλλοντας ενάντια στον Έλληνα πολίτη .
Κι φυσικά ,ούτε λόγος για την μεγάλη μάστιγα του σύγχρονου ποδοσφαίρου ,την ντόπα , που έχει στείλει ήδη στα θυμαράκια κάμποσους ποδοσφαιριστές .Μπορεί στην Ελλάδα να υπάρχουν έως τώρα μόνο υπόνοιες για τεχνικούς που «ποτίζουν» απαγορευμένες ουσίες τους αθλητές αλλά κάποια στιγμή, νομοτελειακά, θα συμβεί το μοιραίο .Κι τότε όλοι οι υπευθυνοανεύθυνοι θα «πέσουν από τα σύννεφα» εκφράζοντας την απορία και την έκπληξη τους για το ατυχές περιστατικό.
Είναι κρίμα γιατί ο βασιλιάς των σπορ , εφόσον είχε πάρει τα σωστά παραδείγματα από το έτερο δημοφιλή ομαδικό σπορ στην Ελλάδα ,το μπάσκετ,θα μπορούσε να είχε αδράξει την ευκαιρία του 2004 ώστε να γίνει δουλειά σε βάθος που θα αναδείκνυε τις αρετές του Έλληνα ποδοσφαιριστή , θα έφερνε ξανά τον κόσμο στα γήπεδα κι το ποδόσφαιρο στον αθλητικό –κοινωνικό-οικονομικό ρόλο που του αρμόζει .
Προς το παρόν πάντως ,η προτροπή μας προς τον Κώστα Κατσουράνη είναι την επομένη φορά που θα παρουσιαστούν φαινόμενα βίας ,ας αποχωρήσουν συντεταγμένα οι 22 ποδοσφαιριστές .
Την επομένη φορά που θα υπάρξουν ενδείξεις για χειραγωγημένο αγώνα ,ας το καταγγείλουν επώνυμα .
Αναλόγως ας πράξουν κι σε φαινόμενα απαγορευμένων ουσιών .Προς όφελος των ιδιων θα είναι αλλά και του αθλήματος .
Κλείνοντας ,επειδή πολύς λόγος γίνεται για την πολυεθνικότητα της εθνικής Γερμανίας ,θα ήθελα να σταθούμε λίγο, αφού απο την εποχή που οι Οζίλ,Κενίιρα ,Μπόατεγκ έπαιζαν γι ατην εθνική Ελπίδων έπεσε στα χέρια μου ένα άρθρο που ανέλυε την γερμανική παραγωγική μηχανή ποδοσφαιριστών κι το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ
http://myron4hersonissos.blogspot.gr/2010/10/blog-post_10.html
Βλέπετε η πολυεθνικότητα της Εθνικής Γερμανίας ,αλλα κι αυτή της Γαλλίας ,της Ολλανδίας κ.α φανερώνει τα οφέλη που μπορεί να έχει ένα κράτος όταν ακολουθεί σωστά οργανωμένη και μακρόπνοη μεταναστευτική πολιτική.
Για να φτάσουν στο σημείο να αγωνιστούν με την εθνική της χώρας που μπορεί να τους γέννησε αλλά δεν ήταν ποτέ πατρίδα των προγόνων τους ο κάθε Οζίλ,Κεντίρα,Μακελελέ Ζιντάν κι Ζέεντορφ οι γονείς τους αποτέλεσαν κομμάτι της παραγωγικής διαδικασίας στην χωρά που τους φιλοξενεί με δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις .
Κι τελικά μεγάλος κερδισμένος αυτής της ορθά οργανωμένης πολιτικής είναι οι οικονομίες των χώρων ,ουσιαστικά δηλαδή οι γηγενείς ,οι ιθαγενείς ,Γάλλοι,Γερμανοί, Ολλανδοί.
Στην Ελλάδα,η οποία αν και σταυροδρόμι 3 ηπείρων ποτέ δεν σχεδιάστικε μακρόπνοη και οργανωμένη μεταναστευτική πολιτική κάτι που έπρεπε να συμβεί πριν ακόμη το 1989 όταν κατέρρεε ο κουμμουνισμός κι ήταν αναμενόμενο το μεταναστευτικό ρεύμα .
Οι ταγοί του έθνους ομως στρουθοκαμήλιζαν ,ανέβαλαν για τους επόμενους την χάραξη μιας τέτοιας πολιτικής με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο σημείο σήμερα ακροδεξιοί σχηματισμοί να ασκουν μεταναστευτική πολιτική με ρόπαλα και σιδερογροθιές….
Όπως και να χει,κι για να επιστέψουμε στα του ποδοσφαίρου ,οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Εθνική Ελλάδος του Φερνάντο Σάντος,που παρόλο τις οποίες αδυναμίες τους κατέθεσαν αυτό που λίγες ομάδες διαθέτουν .Καρδιά και ψυχή.
Κι ιδιαίτερα ένα μεγάλο ευχαριστώ στα δυο Κρητικόπουλα ,στα δυο Ομιλιτάκια τον Μιχάλη Σηφάκη και τον Γιώργο Σαμαρά .Κι μια ευχή ακόμη.
Να αξιωθούμε να δούμε τους διόσκουρους κάποια μέρα μαζί στον ΟΦΗ.
Σε πρωταγωνιστικούς ρόλους!
No comments:
Post a Comment