Από την καρδιά της κερκίδας 118
Mε αφορμή την λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο , σκέφτηκα να αφήσουμε λίγο στην άκρη όσα συμβαίνουν στον ΟΦΗ κι να προτείνουμε κάτι που αφορά ολόκληρη την Ελλάδα, η οποία δοκιμαζόμενη στον κυκλώνα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης εχει ανάγκη το καινούργιο ,το ρηξικέλευθο ,το διαφορετικό που θα της δώσει την ώθηση να ξαναεπιταχύνει ,να ξαναακολουθήσει τον δρόμο της ανάπτυξης .
Αυτήν την φορά όμως συντεταγμένα και οργανωμένα ,με μακροπρόθεσμο πλάνο που θα ωφελεί ολόκληρη την κοινωνία ,όχι μόνο τους ψηφοφόρους ή τους «ημέτερους» του εκάστοτε κόμματος εξουσίας .
Άλλωστε , και ο ΟΦΗ αποτελεί ένα κομμάτι του κοινωνικού συνόλου ,το οποίο όταν νοσεί, είναι λογικό να επηρεάζεται και η αγαπημένη μας ομάδα.
Εμείς η επόμενη γενιά που έρχεται στα πράγματα οφείλουμε να διορθώσουμε όσα στρεβλά συναντάμε ,να φτιάξουμε ένα καλύτερο κόσμο για να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές .Δεν πρέπει εξάλλου ποτέ να ξεχνάμε ότι σε αυτόν τον κόσμο δεν είμαστε παρά περαστικοί ,όλα αυτά που γευόμαστε δεν είναι παρά δανεικά που οφείλουμε να συντηρήσουμε ή κι να παραδώσουμε ακόμη καλύτερα στους επόμενους .
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου μπορεί να μοιάζουν άψογοι ,με τα όποιες μικρές παρασπονδίες που είναι λογικό να υπάρχουν σε ένα τόσο μεγάλο αθλητικό και πολιτιστικό γεγονός αλλά διάχυτη είναι η εντύπωση ότι ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται πια ,όπως τις προηγούμενες δεκαετίες, τόσο πολύ για το μεγαλύτερο αθλητικό ραντεβού του πλανήτη.
Η άκρατη εμπορευματοποίηση,το ντόπινγκ ,τα εξωπραγματικά ρεκόρ και τα παιχνίδια των πολυεθνικών , η αμερικανική επιβολή του citius-altius-fortius ,όπου ο πρώτος είναι τα πάντα κι ο δεύτερος τίποτα , οδηγούν το ευρύ κοινό με αργά αλλά σταθερά βήματα στην απαξίωση των Αγώνων όπως αυτοί έχουν διαμορφωθεί στον 21ο αιώνα.
Ήταν πριν 4 ή 5 δεκαετίες που ο Κων.Καραμανλής ο Α’ ,όχι εκείνος που θα εξαφάνιζε τους κρατικοδίαιτους νταβατζήδες που λυμαίνονται την ελληνική οικονομία και κατ επέκταση τον Έλληνα πολίτη , αυτός ήταν ο Β’, εκείνος που γκρέμισε τα άπειρα νεοκλασικά κτίρια που δέσποζαν στο Μεγάλο Κάστρο ,στο βωμό μιας υποτιθέμενης ανάπτυξης ,ο οποίος είχε προτείνει την μόνιμη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην χώρα που τους γέννησε, στην Ελλάδα .
Η περίφημη οικουμενικότητα των Αγώνων ,ουσιαστικά τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα των πολυεθνικών που ελέγχουν τους «αθάνατους ¨της ΔΟΕ ,δεν επέτρεψαν ποτέ να ευοδωθεί αυτή η ιδέα .
Φυσικά ,ύστερα από το πατατράκ των Αγώνων του 2004 δεν θα μπορούσαμε ποτέ να προτείνουμε την μόνιμη διεξαγωγη των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα.
Εκείνο όμως που θα πρότεινα είναι κάποιοι διαφορετικοί αγώνες όπου η συμμέτοχη μόνο θα αποτελούσε το απόλυτο επίτευγμα για κάθε αθλητή . Όπου ο νικητής δεν θα φορτωνόταν χρυσάφι κι συμβόλαια με χορηγούς ,αλλά με ένα στεφάνι αγριελιάς ,κι η τιμή μιας νίκης θα ήταν ανεκτίμητη ,δεν θα εξαγοράζονταν .
Με λίγα , καλά, κι εκλεκτά αθλήματα .Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν αθλήματα τύπου μπάντμιντον,χόκευ ,μπέυζμπολ,πετοσφαίριση ,χειροσφαίριση ακόμη κι ποδόσφαιρο η καλαθοσφαίριση .Με αθληματα που παρομοια τους,οι προγονοι τους ας μας επιτραπεί η έκφραση υπήρχαν αιώνες πριν.
Ακόμη και στον στίβο ,τον βασιλιά των Αγώνων ,θα μπορούσαν να ήταν λιγοτερα αθληματα Δεν θα ήταν απαραίτητο να υπάρχουν κι 1500 μ,κι 3000μ κι 5000μ,κι 10000μ.
Θα μπορούσε να υπάρχει μια απόσταση ταχύτητας ,μια ημιαντοχής ,μια αντοχής.
Κι οι αθλητές θα συμμετείχαν υπό τις ίδιες συνθήκες .Οχι άλλος με παπούτσια με αερόσολα ,άλλος με κυψέλες ,άλλος με το παπουτσι του σούπερμαν. .
Θα υπήρχαν οι συνθήκες ώστε να αναδεικνύεται η φυσική ρώμη κι το σφρίγος των αθλητών κι αθλητριών .Οι νικητές θα νικούσαν χάρη στις δικές τους δυνάμεις ,στην δική τους δουλειά κι όχι χάρη των σούπερ χαιτεκ μηχανημάτων που τους βοήθησαν στην προπόνηση κι σίγουρα χωρίς την βοήθεια κάποιων σκευασμάτων που το αντιντόπινγκ δεν μπορεί να ανιχνεύσει .
Ακόμη και στον υγρό στίβο ,,τα αθλήματα θα μπορούσαν να διεξαγονται στην ελληνική θάλασσα .Όχι σε χλωριωμένες πισίνες γλυκού νερού με σούπερ αεροδυναμικά μαγιό.
Θα ήταν δηλαδή πραγματικοί κι Αγνοί Αγώνες που η συμμετοχή και μόνο θα ήταν ανώτερο επίτευγμα ακόμη κι από αυτήν στους σημερινούς Ολυμπιακούς .Θα σήμαινε για τον αθλητή ότι ανήκει στην πραγματική αθλητική ελίτ του πλανήτη κι αυτό χάρη στις δίκές του δυνάμεις.
Οι αθλητές θα ήταν οι πραγματικοί αθλητές ,όχι μηχανοποιημένα,βουτηγμένα στις ουσίες ανθρωποειδή που ξεπερνούν τους όρους της φύσης…
Ξέρω, ακούγεται εξωπραγματικό ,ουτοπικό ίσως αφελές.
Όμως ακόμη και η Ρώμη για να χτιστεί, έπρεπε πρώτα να μπει η πρώτη πέτρα,
Κι αυτός ο τόπος ,η πατρίδα μας,οφείλει να στηρίζει και να στηρίζεται στον πολιτισμό , αν θέλει να προοδεύσει ξανά .Όσο για τους Αγώνες ,ας μην αποκαλούνται Ολυμπιακοί ,ας αποκαλούνται Πανελλήνιοι .
.Άλλωστε σαν Ελλάδα, Ελλάς δεν θέλουμε να αποκαλούμαστε στο εξωτερικό ,αποβάλλοντας επιτέλους το ραγιάδικο Greece?
